حالا در بازی های داخلی باشد یک جوری می شود سر و ته کار را جمع کرد ولی وقتی دشمنی قسم خورده ای به خباثت خاک بر سرهای سعودی همواره دنبال دست یابی به چنین بهانه هایی هستند واقعاً این کار تماشاچیان به هیچ عنوان جای بخشش و اغماض ندارد. در بازی آسیایی ذوب آهن و استقلال در میان بهت داور و ترس بازیکنان هر لحظه امکان بارش نارنجک یا ترقه ای وسط میدان وجود داشت که می توانست به راحتی باعث مرگ کسی و یا آسیب دیدگی و نقص عضو گردد. هنوز قلب مان از داغ تاریکی چشم هوادار استقلال در بازی فینال جام حذفی آرام نگرفته که باز حرکتی خطرناک و غیر قابل توجیه که می توانست خساراتی غیر قابل جبران به بار آورد. در کنار همۀ این حرف ها نمی دانم واقعاً از لحظ امنیتی کنترل ورود این گونه مواد به ورزشگاه ها کاری سخت و غیر ممکن است؟ با توجه به فناوری های پیشرفته ای که وجود دارد چگونه این تماشاچیان به راحتی با خود ترقه و نارنجک وارد استادیوم می کنند؟ حتماً باید اتفاقی مثل اتفاق ورزشگاه خرمشهر بیافتد تا مسئولان مربوطه فکری اساسی بکنند؟ یک یا چند جوان یا نوجوان جوگیر و یا حتی مغرض و کم عقل کاری می کنند که ممکن است هیچ گاه نتوان اثرات آن را جمع کرد. پس آقایان لطفاً قبل از آن که داغی جدید بر دل خانواده ها بنشیند یا محرومیتی دیگر بر فوتبال ایران وارد شود فکری اساسی بکنید.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ پنجشنبه 20 اردیبهشت 1397 شماره 6016
