هرچقدرهم شوهرش تلاش میکند که او را از این تصمیم منصرف کند فایده ای ندارد. شوهرش میگوید: همین چند ماه پیش بود که بخاطر عیدنوروز وسایل را عوض کردیم اما جواب می شنود: وسایل جدید و نو آمده و زشت است که فامیل های آیندمان فکر کنند ما خانواده دِمده ای هستیم. این داستان زندگی خیلی از مردم است. تجمل گرایی عادتشان شده و آن را به اسم آبروداری توجیه می کنند. زیربار قرض و بدهی های سنگین می روند و بخاطر آن زندگی را به کام خود تلخ می کنند تا مبادا جلوی فامیل کم بیاورند! از مادر خانه گرفته تا بچه ها، هریک به شکلی سعی می کنند بر اساس آخرین مدهای روز باشند و بخاطر آن هم حسابی خرج می کنند. مادر با تغییر دکوراسیون و لوازم منزل وبچه ها هم با مارک پوشی و خرید انواع لباس و کفش و لوازم جدید و به روز! در این میان هم پدر باید صبح تا شب کار کند تا بتواند از عهده این همه خرج های سنگین بربیاید. متاسفانه تجمل گرایی معضلی شده که در جامعه ما روز به روز در حال افزایش است.آن هم نه در یک کشور غربی!بلکه کشوری مسلمان که در دینش بارها و بارها بر پرهیز از تجمل و اسراف و روی اوردن به ساده زیستی تاکید شده است. ساده زیستی در دنیای امروز به معنای داشتن یک لباس و یک جفت کفش نیست اما خریدن انواع پوشاک و وسایلی که مورد نیاز نیست هم تنها بخاطر مد گرایی کاری عاقلانه و منطقی نمی باشد و بغیر ازاینکه باعث سخت شدن زندگی شود فایده ای ندارد.
تبدیل شدن مصرف گرایی به یک فرهنگ اتفاق خطرناکی است که می تواند عواقب جبران ناپذیری به بار بیاورد و بخش اعظمی از مشکلاتی که در جامعه امروزی شاهد آن هستیم از جمله همین عواقب است.افزایش گرانی، بالارفتن خرج زندگی،کاهش ازدواج و بالارفتن امار طلاق و هزاران معضل دیگر ناشی از همین عادت غلط است.
اگر بخواهیم آسیب های موجود در این زمینه را در نگاهی کلی بررسی کنیم می توانیم معضلاتی را بیان کنیم از جمله:
سخت شدن زندگی: افزایش چشم و هم چشمی و تجمل گرایی علاوه بر اثار منفی روحی که دارد و همواره ذهن افراد را مشغول به اموری بی اهمیت می کند آسیب های مادی را نیز به دنبال داشته و موجب می شود خانواده از زندگی خود لذتی نبرند زیرا توقعات سنگین موجب نارضایتی از زندگی شده و نان اور خانواده را مجبور میکند که بیش از پیش کار کند تا بتواند پاسخگوی این نیازهای کاذب باشد ولی بازهم رضایت لازم را نمی تواند حاصل کند.
کاهش امار ازدواج و افزایش طلاق: اگر پای صحبت خانواده هایی که جوان دم بخت دارند بنشینید همواره این سخن را می شنوید که آنقدر خرج و مخارج ازدواج و تالاروشام و جهیزیه سنگین است که ازدواج کردن مقدور نیست.بنابراین جوان ها تا سالهای زیادی از ترس این مخارج سنگین مجرد و از مواهب نعمت ازدواج بی بهره می مانند در حالی که با کمی آسان گرفتن ازدواج و کاهش خرج و مخارج می توان به خوشبختی دوجوان کمک کرد.این حالت در افزایش طلاق ها نیز اتفاق می افتد؛انتظارات و توقعات زیاد دو طرف و گاهی چشم وهم چشمی خانواده انها موجب می شود که زن و مرد نتوانند به زندگی در کنار هم ادامه دهند زیرا هریک از انها معتقد است که طرف مقابل او را درک نمی کند و برای خواسته هایش ارزشی قائل نیست.
افزایش قیمت ها در بازار: وقتی تقاضا برای کالاهای لوکس و غیرضروری افزایش پیدا می کند قیمت این کالاها نیز بیشتر شده و تورم در بازار افزایش پیدا می کند لذا گرانی در بازار آغاز می شود و تب آن بر پیشانی سایر کالاها نیز می نشیند.
افزایش بیکاری و فقر: یکی از مصادیق بسیار بزرگ تجمل گرایی استفاده از اجناس خارجی است به همین علت کم کم تولید کنندگان داخلی کنار زده می شوند و اجناس خارجی جای تولیدات ضروری داخلی را می گیرد و جیب تولیدکنندگان خارجی مانند چین پر ازپولهایی می شود که باعث گوشه نشینی و فقر تولید کنندگان داخلی شده است. افزایش فسادهای اجتماعی و اقتصادی: همانطور که اشاره شد تجمل گرایی مانع از دواج جوانان می شود بنابراین فسادهای اخلاقی در جامعه ریشه می دوانند. از آن گذشته فسادهای اقتصادی نیز افزایش پیدا میکنند؛ رشوه،ربا،کم فروشی و… چراکه افراد به این نتیجه می رسند که از راه کارکردن سالم نمی توانند خرج های سنگین خانواده را بپردازند.
نباید آبرومندانه زیستن را با زندگی تجمل گرایانه اشتباه گرفت و موجب سختی کشیدن خود و دیگران شد. عمر انسانها که قرار است چندصباحی به زندگی در دنیای خاکی بگذرد آن قدر طولانی نیست که تمام آن صرف نگرانی برای خوردن و پوشیدن شود. پس چه خوب است که همین چند ده سال را به خوشبختی و رضایت از زندگی و تلاش برای رفاه بگذرانیم نه دوندگی برای دارندگی!
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4594221
