واقعیت های اقتصادی جامعه به گونه ای است که امروز بخش زیادی از مردم در تأمین هزینه های اساسی خود با مشکلات زیادی مواجه هستند و به قول معروف صورت خود را با ضرب سیلی سرخ نگه می دارند. از هزینه های خوراک و پوشاک گرفته تا هزینه های رفت و آمد و اجاره خانه و تحصیل بچه ها هر کدام به طریقی بر مردم فشار وارد می کند. این مسأله تا حدی است که بعضی اوقات حتی تلاش های شبانه روزی نان آور خانه هم کفاف بخشی از هزینه ها را نمی کند.
البته نباید از این نکته غافل شد که شکرخدا مردم هر یک به صورتی شکم خود را سیر می کنند اما این واقعیت که فشار اقتصادی بعضاً آن ها را اذیت می کند غیر قابل انکار است. چیزی که مشخص است این موضوع یک مسأله اقتصادی است که باید در حوزه برنامه ریزی های اقتصادی کشور حل و فصل شود و مسئولین هم قاعدتاً حداکثر تلاش خود را برای آسایش و رفاه مردم انجام خواهند داد ولی سوال اساسی اینجاست که تا بازگشت آرامش قیمت ها و ثبات اقتصادی مردم باید چه کار کنند؟ کنترل بازار و هزینه ها چیزی است که مردم در آن نمی توانند نقش اساسی ایفا نمایند به بیان دیگر آن ها درکاهش قیمت ها نقش آفرینی محدودی خواهند داشت اما برای مواجهه مناسب با کمبودهای اقتصادی باید در خانواداه هم اندیشی ها و مشارکت صورت پذیرد. خانواده کانون اجتماع افراد است که می بایست با مشارکت همه ی اعضای آن برنامه پیشرفت طراحی و اجرا شود. همه ی افراد خانواده باید در این راستا احساس مسئولیت نمایند. زمانی که درآمد خانواده علی رغم تمامی تلاش های صورت گرفته محدود است ضرورت دارد همه با هم در کنترل و کاستن هزینه های غیر ضروری احساس مسئولیت و همکاری نمایند.
با عنایت به این که جامعه ما دین مدار و ارزشی است، صرفه جویی در هزینه های خانواده نیز یک وظیفه همگانی تلقی می شود. همواره باید به این نکته توجه کرد که خداوند انسان ها را گاه با نزول نعمت و گاهی با نبود آن امتحان می کند بنابراین می توان گفت زندگی متعادل و بدون اسراف می تواند کمک شایانی به پیشرفت خانواده و در نهایت جامعه داشته باشد. حال که پدران و نان آوران خانه از هیچ کوششی برای تأمین نیازهای اعضای خانواده دریغ نمی کنند باید سایر اهل خانه نیز با کنترل هزینه ها و مشارکت در ساماندهی مصرف او را همراهی نمایند. بی شک خانواده سهم بسزایی در الگوسازی دارد. به این ترتیب که پدر خانواده با برنامه ریزی می تواند خانواده را هدایت کند تا نه اسراف کنند و نه دچار کمبود شوند.
مادر نیز که نقش محوری دارد و رفتارهای خانواده از او الگوبرداری می شود، می تواند سطح فکر و عمل فرزندان را افزایش دهد تا با صرفه جویی و حذف هزینه های غیرضروری بتوانند آینده بهتری را برای خود رقم بزنند. اگر هر خانواده ای براساس درآمد خود هزینه هایش را تنظیم کند و در کنار آن مبالغی از درآمد خود را پس انداز و به سرمایه گذاری اختصاص دهد، باعث رشد اقتصادی جامعه نیز خواهد شد. زمانی که دخل و خرج با هم نمی خواند راه حلش مشاجره و افسردگی نیست بلکه باید با در نظر داشتن واقعیت های زندگی همه با هم کانون مهر خانواده را تقویت کنند. به قول قدیمی ها: “چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن.”
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4633131
