از سویی دیگر افزایش مهاجرت از روستاها و دهات به شهرها و به دنبال آن توسعه ای که شهرها بصورت مُجاز یا غیرمُجاز یافته اند سبب گردیده بسیاری از کوه ها، باغ ها، درخت ها، جنگل ها و منابع طبیعی در ییلاقات اطراف شهرهای بزرگ در مرور زمان از بین رفته و با کاهش چشمگیر میزان بارندگی و بادهایی که آلاینده ها را از سطح شهرها می راند نتیجه همان چیزی شده که امروز سلامت زندگی همه شهرنشینان را به شدت تهدید می کند. البته آنچه از اقدامات صورت گرفته در حوزه مقابله با آلودگی هوا گفتم بدان معنا نیست که این سطح از عملکرد کافیست و مسئولان وظایف خود را به صورت تام و شایسته به انجام رسانده اند. قطعاً مسئولان برای بهبود این اوضاع دِرام باید حالا حالاها به صورت خستگی ناپذیر تلاش کنند. چرا که اگر همین اقدامات صورت گرفتۀ سطحی و زیر بنایی، ده برابر هم توسعه یابد بازهم از آنچه برای کاهش ترافیک و بدنبال آن سالم سازی محیط زیست شهروندان بدان نیازمندیم فاصلۀ بسیاری داریم. اگر امروز در شهری مثل مشهد که سالانه میلیون ها زائر را در کنار جمعیت میلیونی مجاوران خود پذیراست بحث توسعۀ قطار شهری و یا خطوط بی آرتی داغ تر از همیشه دنبال می گردد دلیل اصلی آن درک همین اوضاع بسیار نامناسب هوا و ترافیک و راه بندان های شدید از سوی مسئولان است که بارها با چشم خود دیده اند مسیر تردد مردم خصوصاً در مرکز شهر چگونه قفل شده و آلودگی چندین برابر افزایش می یابد.
ما برای مقابله با آلودگی هوا راهی بسیار طولانی در پیش داریم. وقتی می گویم “ما” منظورم هم مردم را شامل می گردد و هم مسئولان. بی شک وقتی هوا آلوده باشد دیگر مردم یا مسئولان را نمی شناسد و برای همگان مخاطره آمیز است. توسعۀ حمل و نقل عمومی، کاهش آلودگی، و اخذ تصمیماتی صحیح جهت روان سازی ترافیک نیازمند طرح هایی جامع با هزینه های بسیار سنگین است. که شاید با این اوضاع اقتصادی که در کشور حاکم است تا رسیدن به نقطۀ مطلوب راهی طولانی پیش رو داشته باشیم و نتوانیم با سرعت زیادی حرکت کنیم. ولی آنچه الان در دسترس ماست و می تواند اوضاع کنونی شهر را کمی سامان ببخشد مشارکت عمومی شهروندان است. اکنون با راه افتادن و تکمیل خط سوم بی آرتی ظرفیت بیشتری برای کنار گذاشتن خودروهای شخصی به وجود آمده است. تجربه نشان داده طرح هایی که با همراهی و مشارکت مردم اجرا می گردد خیلی سریع تر و با هزینه های کمتر به موفقیت نائل می گردد. شهر متعلق به مردم است و خودشان باید برای توسعه و سالم سازی آن نقش اول را ایفا نمایند. مثلاً وقتی هوا پس است هر فردی با بهره گیری از خطوط حمل و نقل عمومی و کنار گذاشتن خودوری شخصی اش می تواند نتایج بسیار مطلوبی بوجود آورد. همچنین صبوری و همکاری شهروندان در زمان راه اندازی سامانه های حمل و نقل عمومی تا زمان جمع آوری کارگاه ها و عادی شدن جریان های ترافیکی هر منطقه اقدام مثبت دیگری است که کوشش همگانی مردم در جهت توسعۀ حمل و نقل عمومی و حرکت به سوی شهر هوشمند و سالم را نشان می دهد.
منبع: روزنامه همشهری مورخ شنبه 16 دی 1396 شماره 7289
