در سازمان های دولتی فرایند تغییر ساختار پیچیده و مستلزم روند اداری نسبتاً طولانی است. اما در شهرداری های کشور این امر با سهولت بیشتری قابل انجام است. خصصوصاً در کلان شهرها بسیاری از شهرداری ها از ساختار مصوب خود عبور کرده و بر اساس نیازهای خود و یا مصلحت مدیریت شهری در هر دوره از شورا ساختار متفاوتی طراحی نموده اند. فرای اینکه بخواهیم این امر را نقد و بررسی کنیم باید به این مهم اشاره کرد که هر ساختاری چرخه عمری دارد که بر اساس آن همراه با پیشرفت راهبردها و فرایندها کارایی خود را نشان می دهد. تمرکز روز افزون جمعيت در نواحي شهري و رشد سريع شهرنشيني ناشي از مهاجرت مشکلاتي را در ارائه خدمات مناسب به شهروندان به وجود مي آورد. در اين رابطه نقش مديران شهري کاردان در قالب يک نهاد مديريتي فراگير و کارآمد در رفع مشکلات و نيازهاي روز افزون شهروندان ضرورت پيدا مي کند. به بیان دیگر قضاوت در مورد میزان تناسب ساختار سازمان با نیازهای سیستم و کیفیت آن مستلزم طی زمانی تعیین شده است که بسته به کیفیت خدمات سازمان و دامنه تأثیرپذیری از محیط متفاوت است. اگر برای طراحی ساختار سازمانی اقدامات علمی و منطقی مناسب طی شده است و این امر بر اساس روند دقیق کارشناسی صورت گرفته باشد باید اجازه داد در عمل خود را نشان دهد و مناسبات آن با سایر عوامل سازمانی در نظر گرفته شود. متأسفانه مشاهد می شود عده ای تنها عامل کاستی های سازمانی در حوزه شهری را صرفاً در ساختار دنبال می کنند و سایر عناصر همچون فرایندها، نظام ارتباطات سازمانی، راهبردها، مدیریت منابع انسانی و … را در نظر نمی گیرند. لذا اجازه طی شدن عمر مفید ساختار را نمی دهند و باعث می شوند با تغییرات مکرر و مستمر روند حرکتی و تعامل فرایندها شکل منطقی و مناسبی پیدا نکند که این امر ضمن هرز منابع به شدت سبب کاهش بهره وری می گردد. مديريت شهري به عنوان يک سازمان یا نهاد محلي، مسوول نظارت و کنترل بر گسترش کالبدي شهرها است. ايفاي اين نقش، مستلزم سطح متناسبي از تمرکززدايي سياسي – مديريتي و اختيارات کافي براي سياست گذاري، تصميم گيري، برنامه ريزي و اجرا در سطح محلي است که باید در طراحی ساختارهای سازمانی بدان توجه شود.
منبع: روزنامه شهرآرا، یکشنبه 1 اسفند 1400، شماره 3610
