یک روز همانند یک جنتلمن حرفه ای رفتار می کند و روزی دیگر در حد کودکان لجبازی. روزی با بازیکنان می گوید و می خندد فردای همان روز به بهانه کل کل های مربی باشگاهی شان آن ها را از اردوی تیم ملی دیپورت می کند، امروز با دستیاران ایرانی دور یک میز می نشینند فردا به یکباره همه ی آن ها را اخراج می کند. علاوه بر این ها نشست و برخاست هایش طی این چند سال با برخی دلال ها، استعفاهای مکرر و غیرواقعی، دخالت در امور مدیریتی فدراسیون، حضورش در برنامه های تبلیغاتی، عکس العملش در برابر مربی کره جنوبی، نحوه پاسخگویی اش به رسانه ها، متلک اندازی هایش از صدر تا ذیل فدراسیون در سال های مختلف همه و همه نشانی از رفتاری خاص و غیر متعارف در اوست. حالا در آستانه ی اعزام تیم ملی فوتبال به جام جهانی در حالی که شاید به جرأت بتوان گفت احدی منتظر حذف نام سید جلال حسینی و وریا غفوری نبود به یکباره چشمانش را بست و با دلایلی عجیب و متناقض با سخنان خودش آن ها را در لیست من درآوردی انتظار قرار داد. در این که حق سرمربی است که با کدام بازیکنان به جام جهانی برود شکی نیست. به هرحال فوتبال است و سرمربی باید در امور فنی اختیار تام داشته باشد. اما به هر حال دادن پاسخی روشن به افکار عمومی بدون کنایه و متلک هم حق مردم و رسانه هاست که قطعاً با توجه به روحیات وی این امر هیچ گاه محقق نخواهد شد. به نظرم کسی نمی تواند مانع لجبازی ها و خودکامگی های کی روش شود پس بهتر است فعلاً کسی چیزی نگوید تا باز به تیریش قبای ایشان بر نخورده و حرکت عجیب دیگری از خود نشان دهد و انرژی خودش و تیم ملی را خرج حاشیه ها کند. فقط دعا کنیم تیم ملی آبرومندانه از روسیه برگردد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 2 خرداد 1397 شماره6027
