هر چند سروش رفیعی بازیکن بسیار ارزشمند و اثرگذاری است ولی باور بفرمایید این همه خواهان و مشتری نباید داشته باشد. بسیاری از تیم هایی که مشتری امروز سروش هستند شاید اصلاً در تیم خود نیازی به او ندارند ولی چه می شود کرد دور دورِ سروش است. از این اتفاقات در لیگ برتر کم ندیده ایم. به یاد بیاورید چندی قبل همه دنبال بختیار رحمانی بودند، کاوه رضایی هر روز قرار بود به یک تیم برود، یا وحید امیری آرزوی دست نیافتنی برای تعداد پرشماری از تیم های لیگ شده بود.
ما که بخیل نیستیم اما در این کل کل های الکی هیچ اتفاقی نمی افتد جز این که اولاً قیمت بازیکن چند برابر ارزش واقعی آن بالا رفته و دلال ها وضع شان بهتر از همیشه می گردد و ثانیاً در این میان، هم تیمی که موفق به جذب بازیکن می شود به دلیل قیمت گزافی که پرداخته و هم تیمی که موفق به جذب بازیکن نشده به دلیل انرژی بیهوده ای که در این راه صرف کرده است همه متضرر می شوند. چشم و هم چشمی در جذب بازیکن واقعاً کوته نظری است و اثرات منفی بسیاری به همراه دارد. با کمی دقت به خوبی ملاحظه خواهیم کرد بسیاری از این به ظاهر تک ستاره ها امروز در تیم خود نصف پولی را هم که دریافت کرده اند اثر مثبت ندارند. و چه بسا بازیکنان میلیاردی که با همین تفکر جذب شده اند و حتی در ترکیب 18 نفره هم جایی ندارند. اگر کمی واقع بینانه تر به این موضوع نگاه کنیم باید این گونه عنوان کرد که در حال حاضر تفاوت سطح بین بازیکنان لیگ ایران زیاد نیست. و آن چه سبب تغییر سطح و اثرگذاری بیشتر یا کمتر می گردد مسائل انگیزشی، نحوۀ مدیریت رفتار بازیکنان، فرهنگ حاکم بر باشگاه و شیوه های مربی گری تیم هاست. اگر چند بازیکن معدود که شمارشان به تعداد انگشتان یک دست نمی رسد را کنار بگذاریم اکثر بازیکنان در سطح معمولی هستند که ارزش این گونه چانه زنی ها را ندارند. که اگر بازیکنانی در کلاس بالاتر داشتیم از بین آن ها مهدوی کیا، دایی، هاشمیان و نکونام هایی مطرح می شدند که بتوانند به لیگ های معتبر اروپایی راه پیدا کنند. آن چه مسلم است نقل و انتقالات در فوتبال ایران با چالش های اساسی روبروست. جذب بازیکنان بی کیفیت خارجی، نقش پررنگ دلال ها، چشم و هم چشمی های کودکانه، عدم آشنایی به قوانین نقل و انتقالات و پرونده های قطور ما در فیفا تنها بخشی از این چالش هاست که نیازمند تحولات اساسی است.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 29 آذر 1395 شماره5630
