عشق است رفیق شفیقی را که پای حرفش می ایستد و در مرام و معرفت چیزی کم نمی گذارد. یار وفاداری که وقتی پایش می نشینی چایت سرد می شود و دلت گرم. در این وانفسای زمانه که اکثر آدم ها تنها به فکر خودشان و به دنبال بیرون کشیدن گلیم خویش از آبند دم رفقایی که از خودشان می گذرند و برایت سنگ تمام می گذارند گرم. همان هایی که نه در رفاقت اهل دو دو تا چهارتا کردن هستند و نه به فکر بده بستان. بی ریا آنچه دارند و از صفای باطن شان می جوشد به پایت می ریزند و بی ادعا دوستت دارند. می توانی محکم به آن ها تکیه کنی و نفست به نفس آن ها بند است. رفیق جانی را نگه دارید، در آغوش بکشید و از معاشرت با او لذت ببرید.
منو
