برای شهروندان منافعی دارد یا ندارد؟ مگر می شود اقدام یا عملی در مجموعه ای که با بیت المال اداره می گیرد صورت پذیرد و برای آن نهاد عمومی یا مردم منافعی به همراه نداشته باشد؟ و یا اصلاً می توان پذیرفت که منافع مدیران دولتی چیزی غیر از منافع عمومی و مردمی باشد؟ اگر بخواهیم صادقانه به این پرسش ها پاسخ دهیم باید بگوییم متأسفانه موارد پرشماری در ادوار مختلف مدیریتی در کشور وجود دارد که مدیران سفرهایی رفته اند، اقداماتی انجام داده اند و تصمیماتی اتخاذ نموده اند که نه تنها برای مردم منفعتی نداشته بلکه به زیان آن ها نیز بوده است. مثل گزارشات فراوان فساد اداری که اکنون پرونده های آن در دستگاه قضایی باز است. اما اکنون که بر اساس سند چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت قرار است نسبت به سلامت اداری و رعایت حقوق آحاد جامعه به عنوان یکی از راهبردهای مهم مدیریت شهری اهتمام ویژه ای صورت پذیرد این جنس دقت نظرها بیشتر ضرورت دارد.
به راستی باید «فرایند پایش تصمیم مدیران» و نظام کنترلی حاکم بر آن به گونه ای فعال گردد و سازماندهی شده صورت پذیرد که قبل از هرگونه اقدام، تصمیم یا عملی صحت آن از حیث تخصصی و سلامت آن از جهت رعایت حقوق شهروندان مورد ارزیابی قرار گیرد. هر چند متأسفانه در سال های اخیر نظام اداری کشور از نظر سلامت با چالش های زیادی مواجه بوده است اما هیچ گاه از اهمیت این امر مهم کاسته نمی شود. خصوصاً وقتی توصیه های شارع مقدس راجع به رعایت حقوق مردم و اهمیت دقت نظر و عمل در بیت المال را به خاطر آوریم. آن جا که امیرالمومنین علیه السلام حتی از سوختن شمع بیت المال برای امور شخصی پرهیز می نمایند الگوی حسنه ای در برابر ما قرار می دهند که باید نسبت به آن وفادار باشیم.
منبع: روزنامه شهرآرا، سه شنبه 5 بهمن 1400، شماره 3589
