وقتی به زندگی خود از بدو تولد تا کنون به دقت بنگریم زیباترین خاطره هایی که در مقابل دیدگان ما رژه خواهند رفت خاطراتی هستند به رنگ ایثار و گذشت. خاطراتی که یادآور هنرنمایی پروانه وار انسانی است که سوختن را هزینه ای برای ساختن کردند. اینکه فردی بتواند تا این اندازه، خالص و بی ریا عشق بورزد و اینگونه مالامال از کرامت و سخاوت باشد، معمایی است پیچیده و عجیب که رمز آن تنها در یک واژه مقدس به نام “پدر” خلاصه می شود. پدر! هم او که می تواند بدون هیچ گونه منت و چشم داشتی این گونه دریای مهربانی باشد و جوهر گرانمایه وجود شریف خود را در جسم و جان فرزندانش جاری سازد. و هم اوکه رفیع تر از بلندای ادراک واژهها و فراتر از قامت سپاسهای بیکران ماست. پدر؛ آموزگار بزرگ مجاهدت و بردباری که اندیشیدن فرداهای دور را از او آموختیم و چینهای صورتش، نقش سالهای کودکی ماست.
زندگی آدمی در بستر ارتباطات تعریف می گردد؛ ارتباط با خدا، خود، پدر، مادر، همسر، دوست، دشمن و حتی طبیعت. بر این اساس یکی از پایدارترین و سرنوشتسازترین تعاملات زندگی بشر با پدر و مادر می باشد که مستلزم برنامهای پویا و فراگیر برای حمایت از کانون گرم خانواده است. بر این اساس اگر پیوندها و پیمانهای استوار سنتی و اسلامی مورد هجمه بیتفاوتی و بیمهری قرار گیرد و ناهنجاریهای اخلاقی و اجتماعی در این زمینه فراگیر شود، انسان غرق در تنهایی و غربت می گردد. زیرا پدر و مادر، دو بنیان خانواده هستند و استوار ماندن خانواده و آفتزایی از آن، به تکریم حقوق و حرمت آن ها وابسته است. ازاینرو دین اسلام، حقوق و وظایفی را که باید در این ارتباطها رعایت شود، به زیبایی بیان کرده و سازندهترین نظامها را بر همزیستی سالم و سرشار از نشاط و تعالی توصیه کرده است.
پدر به طور طبيعي از حق ولايت بر فرزند برخورداراست و اين امر در حالی اتفاق می افتد که هيچ کس بر ديگري ولايت ندارد مگر پيامبران و معصومين و اين همان مرتبت خاص پدر است. جايگاه ايشان در پيشگاه باري تعالي آنقدر بلندمرتبه است که در قرآن به پدر سوگند ياد شده: «و والد و ما ولد؛ سوگند به پدر و آن چه مي زايد.» واقعيت اين است که در مکتب اسلام جايگاه والدين بسیار بلند مرتبه است و پروردگار پدر و مادر را در کنار نام خود ياد مي کند و از فرزندان مي خواهد تا از وي اطاعت داشته و در همه حال احترام و تواضع پيشه کنند. در آیات بسیاری از قرآن کریم، مردمان به احسان و نیکی کردن به پدر و مادر امر شده‌اند. دراینباره، یکی از یاران امام صادق(ع) از معنای احسان نسبت به پدر و مادر سؤال کرد آن حضرت فرمود: «یعنی با آنان به طور شایسته همزیستی کنی و پیش از آنکه مجبور شوند چیزی از تو بخواهند، تو نیازشان را برآورده سازی، اگر چه از نظر مال بینیاز باشند.»
در اصول معرفتی ما مرزهای پاسداشت مقام بلند پدر و شیوه تکریم او با نگاهی ظریف ترسیم شده است. بر این اساس فرزند افزون بر آنکه خود باید پیوسته قدر قداست پدر را بداند، نباید کاری کند که دیگران حریم حرمت پدرش را بشکنند و او را آماج ناسزاهایشان قرار دهند. حسن ختام، فرمایش امیرالمومنین(ع) است که می فرمایند: «حق پدر آن است که فرزند در هر چیز جز معصیت خداوند از او اطاعت کند»
خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1392/03/02 شماره انتشار 18411
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4878622
