اگر بخواهم صریح و بدون رودربایستی صحبت کنم باید بگویم زمانی که ما مدرسه می رفتیم بوی ماه مهر برای بچه ها چندان هم جالب نبود. نه اینکه فکر کنید بنده به درس و مشق خیلی علاقه نداشتم. نه! به خوبی در خاطر دارم که همان شاگرد اول های کلاس هم مهرماه را دوست نداشتند. یادش به خیر! وقتی که تلویزیون هم اصرار داشت با پخش ترانه «باز آمد بوی ماه مدرسه» نشاط و اشتیاق مدرسه رفتن را به بچه ها تلقین کند معمولاً ناموفق بود. به صورتی که تا این آهنگ پخش می شد بلافاصله بچه ها کانال تلویزیون را عوض و زیر لب غرولند می کردند؛ «باز دوباره مدرسه شروع شد، باید سختگیری های مدیر و ناظم و اخم و تَخم معلم را تحمل کنیم! باز هم تنبیه! باز هم درس! تکلیف و جریمه! حیف، چقدر زود سه ماه تعطیلی گذشت، کاش اصلاً مدرسه نمی رفتیم و…»
در واقع اول مهر همه چیز دست به دست هم می داد تا روحیه ی کسل کننده ای برای بچه ها ایجاد گردد؛ برگ ریزان درختان، هوای گرفته پاییز، پایان تعطیلات و انتهای بازی های کودکانه در کوچه و خیابان. از همه بدتر جملات آزار دهنده ی برخی پدر و مادرها بود که از صمیم دل دعا می کردند مدارس زودتر باز شود تا بچه ها به مدرسه رفته و از شیطنت آنها در خانه خلاص شوند. این عوامل کافی بود تا در میان همسالان ما کسی پاییز را دوست نداشته باشد. تازه مدرسه که شروع می شد اول دلشوره و سختی بود. توصیه های والدین هم که کار را بدتر می کرد؛ «توی مدرسه مواظب رفتارت باش، با بچه ها دعوا نکنی، اگر نمره پایین بیاوری وای به حالت، بچه های نامنظم تنبیه می شوند و…»
اما امروز نظام آموزش و پرورش بسیار متفاوت شده است. کتاب ها قشنگ تر، سبک تر و جذاب تر شده اند، دیگر خبری از چوب و فلک و تنبیه بدنی در مدارس نیست(نباید باشد)، نمره محوری کمرنگ شده است، به ورزش و بازی، گروه های دوستی دانش آموزان و فعالیت های پرورشی آن ها بیشتر بها می دهند. معلمان امروزی هم مثل آموزگاران قدیمی دلسوز بچه ها هستند اما کمی خنده روتر و خوش اخلاق تر.
دوباره سال تحصیلی جدید فرا رسید. روزهایی که برای هرکدام از ما حال و هوایی خاص دارد. شاید بیش از هرکس این روزها پدر و مادرها دلشوره دارند. دلشوره ی آمادگی فرزندانشان برای رفتن به مدرسه، نگرانی از سلامت و تغذیه ی بچه ها در طول روز، دلشوره ی منطبق شدن فرزندانشان با فضای جدید، مقطع تحصیلی بالاتر و هزار دغدغه ی ریز و درشت دیگر…
پاییز برای همه بوی مدرسه می دهد؛ هم برای کودکانی که این روزها از این مغازه به آن مغازه می روند تا خود را برای شروع سال تحصیلی مجهز کنند، هم برای بنده و شما که رژه بچه مدرسه ای ها با لباس های فرم را به نظاره می نشنیم و هم برای پیرمردهایی که در پارک ها دفترچه خاطرات دوران مدرسه را در ذهن ورق می زنند. بوی ماه مهر، بوی مدرسه، بوی کیف و کتاب نو، بوی نیمکت های تازه و تخته سیاهی که هنوز هیچ تکه گچی ردی روی آن باقی نگذاشته است. پاییز بوی مدرسه می دهد، حتی اگر معلم های دوران ابتدایی ات زیر خروارها خاک خفته باشند و همبازی های دوران کودکی ات موی سپید کرده باشند. در آغاز سال تحصیلی جدید برای آموزگاران درگذشته طلب مغفرت، برای معلمان امروز آرزوی سلامت و برای آینده سازان کشور توفیق و سربلندی را از خداوند مهربان مسألت می نماییم.
خراسان – مورخ سه‌شنبه 1392/07/02 شماره انتشار 18510
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=7&day=2&id=5136306
