یکی از آثار گسترش شهرها و توسعه شهرنشینی، زندگی آپارتمانی است. خارج شدن خانه ها از فضای وسیع قبلی و تبدیل شدن آنها به خانه هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه ای که هر خانه روی خانه ای دیگر بنا شده، مدلی از زندگی را در فضاهایی به نام آپارتمان به وجود آورده که زندگی در آن خلاف زندگی درخانه های حیاط دار و بزرگ تابع قواعد و قانون خاص خود می باشد. افزایش تعداد خانه ها و همچنین ساکنین آنها باعث شده است که دیگر خانه های ویلایی نتواند جوابگوی این جمعیت عظیم باشد و بیشتر منازل شکل آپارتمانی به خود گرفته اند. شیوه ای از زندگی که در آن خانواده های مختلف با فرهنگ و آداب مختلف در کنار یکدیگر زندگی می کنند.
زندگی آپارتمانی علاوه بر این که مزایا و معایب خاص خود را دارد، دارای قوانین ویژه ای نیز می باشد که همه ساکنین باید آنرا رعایت نمایند. همچنین این شیوه ی زندگی یک سری فوت و فن هایی را می طلبد که توجه به آنها می تواند معایب و سختی های آپارتمان نشینی را کاهش داده و زندگی را برای افراد لذت بخش کند. در واقع اکثر مشکلات زندگی آپارتمانی از زمانی آغاز می شود که خانواده ها همچنان به دنبال سبک زندگی سنتی خود در خانه های حیاط دار هستند؛ به گونه ای که محدودیتی برای صحبت کردن با صدای بلند، رفت و آمد در هر ساعت از شبانه روز، صدای مهمانی ها، تلویزیون، رادیو و ضبط صوت تا آن میزان که تمایل دارند و بسیاری از نمونه هایی از این دست، با این توجیه که چهار دیواری اختیاری است! قائل نیستند. غافل از اینکه این مَثَل در آپارتمان نشینی تفسیر دیگری دارد و مشمول قواعد خاص خود می باشد.
می توان در فضای محدود زندگی آپارتمانی هم از زندگی لذت برد. به شرط آنکه ضمن احترام به قانون و مشارکت و هماهنگی با ساکنین ساختمان دغدغه های مختلف آپارتمان نشینی را کاهش دهیم. به عنوان مثال یکی از دغدغه های اپارتمان نشینان این است که نمی توانند باغچه ای داشته باشند تا از شادابی گل و گیاه آن لذت ببرند. لذا اگر در فضای راه پله ها تعدادی گلدان گل که نیاز به مراقبت های خاصی ندارد و تهیه آنها با قیمتی اندک امکان پذیر است قرار داده شود می توان فضایی زیبا و دلچسب در محیط ایجاد کرد. همچنین عدم تحرک و عوارض ناشی از آن از جمله معایب زندگی اپارتمانی است. برای رفع این مشکل نیز می توان از فضاهای خالی اطراف درب ورودی اپارتمان یا پارکینگ استفاده نمود و با قرار دادن وسایل ورزشی با همکاری اعضای ساختمان علاوه بر داشتن اوقاتی شاد در کنار دوستان و همسایگان، از نعمت سلامتی هم برخوردار شد. اگر در محل زندگی شما کنتورهای مشترک وجود دارد نسبت به مصرف انرژی دقت کنید چرا که بی دقتی در این امر بین مشترکین باعث ایجاد شبهه و کدورت های بی مورد می گردد. مثلاً می توانید برای خانه خود از چراغ‌های زمان‌دار استفاده کنید تا هروقت که در خانه نیستید آنها در زمان خود خاموش شوند.
یکی از نکات مهمی که می توان با رعایت آن در آپارتمان از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری کرد، برگزاری جلسات منظمی با اعضای ساختمان است که در آن علاوه بر اینکه شما می توانید همسایگان خود را بشناسید و صمیمت و ارتباط با انها را افزایش دهید از مشکلات اپارتمانی که در ان زندگی می کنید هم اگاه می شوید و در تصمیم گیری های لازم سهمی داشته باشید.راه اندازی سرو صدا یکی از بدترین معضلاتی است که اپارتمان نشینان به آن دچارند و موجب بروز اختلافات زیادی می شود. چرا که افراد این حس را پیدا می کنند که همسایه شان به حقوق آنها احترام نمی گذارد.افراد از زندگی در خانه خود به دنبال احساس ارامش هستند و سروصدا در حقیقت به نوعی حس وارد شدن به حریم خصوصی شان را در انها ایجاد کرده و آرامششان را بهم می ریزد.
از آنجایی که در آپارتمان افراد مختلفی زندگی می کنند و ممکن است اشنایی زیادی با آنها نداشته باشید بهتر است از آوردن حیوانات خانگی به اپارتمان جلوگیری کنید چرا که ممکن است در بین همسایگان شما افراد بیمار یا دارای حساسیت و حتی باردار حضور داشته باشند و وجود حیوانات خانگی سلامتی آنها را به مخاطره بیاندازد.یادمان باشد در زندگی آپارتمانی همانطور که خود را دارای حقوقی می دانیم نسبت به وظایف خود نیز آگاه باشیم و انها را رعایت کنیم. نمی توانیم با غرور و بی توجهی به حقوق همسایگان بگوییم: چاردیواری؛ اختیاری! بی شک دوره زندگی در خانه های بزرگ و ویلایی سپری شده و محدودیت های زندگی شهری ما را وادار کرده است تا در محیطی فشرده زندگی کنیم. در این شرایط افراد برای برخورداری از یک زندگی آرام، مجبورند از برخی آزادی های خود صرف نظر کرده و در ازای حقوقی که پیدا می کنند، تکالیفی در قبال یکدیگر بپذیرند. نکته ای که شاید کماکان عده ی زیادی از آپارتمان نشین ها از آن غافلند.
نویسنده: مهدی یاراحمدی خراسانی
منبع: روزنامه شهرآرا – مورخ 21 مرداد 1393 – شماره1481
shahrara.com/news/1393/5/21/pdf/14.pdf
