«درد ما بیماری نیست؛ درد ما تنهایی است، درد ما آدم هایی هستند که تنهایمان گذاشته اند. از انگ های ناجوانمردانه و نگاه های چپ چپی که به ما می کنند دلمان خون است. آخر چرا عده ای اصرار دارند ما را سرافکنده ببینید. اکثر ما کاری نکرده ایم که بخواهیم سرمان را پایین نگه داریم. بلکه همواره در زندگی سالم و درست زندگی کرده ایم. با صدای بلند فریاد می زنیم به خدا بیشتر ما قربانی هستیم. دردِ کناره گیری از جامعه و انگ خوردن و تاختن دیگران بر ما اثرش از خود بیماری بیشتر است.» این ها بخشی از مهمترین دردو دل های مبتلایان به نوعی بیماری است که در چند دهه اخیر شناسایی شده است به نام “ایدز”. در چند دهه اخیر، چندین عاملی بیماری زای جدید شناسایی شده است که بسیاری از آن ها از قبل وجود داشته ولی شناسایی نشده بوده اند، ولی برخی از آن ها وجود نداشته اند و در همین چند سال با به عرصه وجود گذاشته اند. بیماری ایدز از جمله بیماری های نو پدیدی است که به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات و بیماری های عفونی 20 سال پیش به حساب می آید. عفونت اچ آی وی و بیماری ایدز در اغلب نقاط جهان و از جمله برخی از کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، به عنوان پنچ عامل عفونی منجر به مرگ شناخته شده است.
ایدز یک بیماری ویروسی بوده که از سال 1981 در دنیا انتشار یافته و تاکنون بیش از 70 میلیون نفر به آن مبتلا شده‌اند. عوامل مؤثر در گسترش این بیماری متعدد بوده که می‌توان به عوامل مربوط به خانواده، اجتماعی، اقتصادی و روانی و شخصیتی اشاره و در این بین نقش عوامل اجتماعی قابل توجه است. در حالی كه كشورهای پیشرفته جهان در طی چند دهه اخیر مشكل بسیاری از بیماری های واگیردار را تا حد زیادی حل كرده و تمامی توان و امكانات خود را برای مبارزه با بیماری های غیر واگیر منجمله بیماری های قلبی – عروقی و سرطان ها متمركز كرده بودند، ناگهان در سال 1360 شمسی نوعی بیماری عفونی در دنیا پیدا شد كه به سرعت درهمه ی نقاط جهان شیوع پیدا كرد و امید به ریشه كنی بیماری های واگیردار را حتی در كشورهای پیشرفته تبدیل به یأس نمود. این بیماری کشنده كه به صورت یك مشكل عمده بهداشتی خود را نشان داد ایدز نام گرفت که طی آن دستگاه دفاعی بدن شدیداً دچار اختلال می گردد. ویروس اچ آی وی در همه كشورهای جهان، در گروه های سنی و نژادهای مختلف، در هر دو جنس، مشاهده شد و اکنون یك مشكل جهانی است و به كشور و گروه خاصی اختصاص ندارد.
متخصصان برخی عوامل همچون؛ روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده و بدون محافظ به صورت پنهانی و غیر قانونی، افزايش سن ازدواج و افزايش رفتارهاي پرخطر، مصرف مواد مخدر تزریقی و اشتراک در تزریق، تراکم در زندان‌ها، پايین بودن سطح آگاهي جوانان از نحوه انتقال بيماري و نحوه محافظت از خود، وجود روحيه انكار و مقاومت نسبي مسئولان در آموزش رفتارهاي جنسي سالم، وجود كشورهاي با شيوع بالاي عفونت در همسایگی ايران و تردد ایرانیان به آن‌ها براي کار و … را از مهمترین عوامل شیوع و گسترش ایدز معرفی می نمایند.
نکته قابل توجه در بیماری ایدز اثرات روانی و اجمتاعی آن است. بیماران مبتلا به ایدز بی نهایت آسیب پذیرند. به علت پیش داوری و ترس از سرایت بیماری، این بیماران در مورد انتخاب مسكن، شغل، مراقبت های بهداشتی و حمایت عمومی مورد تبعیض قرار می گیرند. رفتارهای نامناسب و تحقیرآمیز، موجب انزوای بیمار گشته، فرصت آموزشی را از وی می گیرد. وحشت مرگ، وحشت طرد و تنهایی، وحشت انگ اجتماعی، اخراج كارگران مبتلا و بدنامی از طرف دوستان، آشنایان و خانواده، سبب می شود آنهایی كه گمان می كنند ممكن است آلوده باشند، وضعیت خودشان را تا جایی كه مقدوراست مخفی نگهدارند كه این خود موجب گسترش آلودگی می شود. به همین دلیل این بیماران باید از خدمات حمایتی از قبیل حمایت قانونی و مالی، مشاوره ای و خدمات بهداشتی درمانی برخوردار گردند.
بیماری ایدز به عنوان یکی از چالش های هزاره سوم در جهان محسوب می شود و کشور ایران هم از این قضیه مستثنی نیست. بر اساس آمار وزارت بهداشت تا پایان سال 93، 29 هزار فرد مبتلا به این ویروس در کشور شناسایی شدند که این آمار به صورت تجمیعی از 65 تاکنون است. در ارتباط با بیماری ایدز در کشور باید به این نکته اشاره نماییم که باید به فکر راهی باشیم که در عین حفظ حجب و حیا، بتوان در کلاس های درس مدرسه و دانشگاه آموزش های لازم را در پیشگیری از ایدز به نسل جوان داد. در این راستا مهمترین اقدام آموزش و اطلاع رسانی به تمام گره های جامعه به ویژه نوجوانان و جوانان است که این قشر باید در اولویت قرار گیرند و همچنین دانشگاه ها و مدارس علاوه بر آموزش و اطلاع رسانی باید شرایط ایجاد مشاوره برای شناسایی گروه های آسیب پذیر را فراهم کنند.
با توجه به اینکه در بروز بیماری ایدز فاکتورهای اجتماعی و اقتصادی دخیل هستند، ضرورت دارد تمام ادارات و سازمانها در این زمینه برای شناسایی به موقع و کنترل این بیماری، اقدامات همه جانبه لازم را طراحی و به مرحله اجرا در آوردند. ما در موضوع بیماری ایدز نباید مقاومت کنیم، باید آموزش رابطه جنسی سالم و خدمات بهداشتی را در این حوزه افزایش دهیم و ضمن آموزش روابط زناشویی سالم از این نکته غافل نمانیم که اگر درصورت عدم پیش بینی تدابیر لازم این بیماری افزایش می‌یابد. البته به نظر مي‌رسد كه تلاش هاي مستمر و نيز روبرو شدن با واقعیت‌ها توانسته است تا حدي در مسئولين امر ايجاد حساسيت كند كه هنوز كافي نيست.
سخن پایانی اینکه از آنجا كه ایدز یك مشكل بهداشتی نیست، بلكه یك مشكل اجتماعی و فرهنگی است كه مسائل اقتصادی را نیز بدنبال دارد، لازم است همه سازمان های دولتی، غیر دولتی و مردم در امر كنترل و پیشگیری از بیماری با هم همكاری و مشاركت نمایند. از آنجایی كه در حال حاضر واكسنی مؤثر و درمانی اساسی برای این بیماری وجود ندارد، تنها راه مبارزه با ایدز ، پیشگیری از آلودگی است. در بعضی جوامع مانند كشور ایران كه آلودگی در سطح خیلی پائین است، هنوز مشكلات اقتصادی و اجتماعی، خود را نشان نداده است ولی در آینده شاید چنین نباشد. باید بدانیم این مشكلات در كنار ماست و ما را تهدید می كند، زیرا كشور ما در منطقه آسیا واقع است كه پرجمعیت ترین منطقه جهان است و براساس برآورد سازمان بهداشت جهانی با دارا بودن پایین ترین معیارهای اقتصادی و انسانی، امكان همه گیری آلودگی و بیماری ایدز در قرن بیست و یكم در آن زیاد است. باید توجه داشت كه تنها سد مطمئن در مقابل گسترش آلودگی، رعایت سخت و قانونمند روابط جنسی و پای بندی به اصول مقدس زناشویی و ارزش های اخلاقی در جامعه است.
منبع: روزنامه رسالت مورخ 23 آذر 94 شماره 8548
http://www.resalat-news.com/Fa/?code=218426
