المپیک ریو به پایان رسید و کاروان ورزشی ایران با کسب حداقل مدال ممکن که به مراتب کمتر از استحقاق، استعداد و شایستگی های ورزشکاران و مردم ایران می باشد به کشور بازگشت. تا جایی که به شخصه معتقدم موفق ترین گروه ورزشکار کاروان ایران تیم داوری فوتبال مرکب از علیرضا فعانی، رضا سخندان و محمد رضا منصوری بودند! اکنون یوم الحساب است زمانی که وزارت ورزش و جوانان، کمیسیون های مربوطه در مجلس شورای اسلامی و سایر نهادهای نظارتی و برنامه ای ذیصلاح می بایست فدراسیون های مختلف و عملکرد آن ها را حساب و کتاب کرده، ارزیابی نموده و مردم را از نتایج حاصل از آن آگاه نمایند.
این ارزیابی باید تمامی جوانب، اقدامات و نتایج فدراسیون ها و وزارت خانه از مسائل مدیریتی گرفته تا نظام برنامه ریزی و نتایج المپیک را شامل گردد. مثلاً گروهی که لباس اولیه ی المپیک را بدون کمک از نظر مشاوران و متخصصان خودسرانه به صورتی طراحی می کند که تا مدت ها سوژه ی رسانه ها می شود، فدراسیونی که رئیس آن به مسابقات اعزام می شود ولی قصد اعزام مربی ورزشکار را ندارد، یا فدراسیونی که داغ دوری از المپیک را که چند دهه بر دل ملت گذاشته باز هم در صعود به المپیک ناموفق است، یا فدراسیونی که مربی و قهرمان نامدار گذشته کشور را مزدور می خواند و با فرار به جلو می خواهد پاسخگوی نتایج نامطلوب عملکرد زیر مجموعه ی خود نباشد، یا تفکر حداقل نگر در فدراسیونی که تنها صعود به المپیک را کافی دانسته و علیرغم شایستگی از انگیزه ی لازم برای کسب افتخار برخوردار نیست و یا اینکه چرا یک تیم مهم ورزشی ما خودسرانه به دلایل نامعلوم و یاواهی تصمیم می گیرد در رژه ی افتتاحیه شرکت نکند و قبل از شروع مسابقات کلی هیجانات کاذب ایجاد نماید و انگار هیچ مسئول و یا بزرگتری هم وجود ندارد و آن ها اجازه دارند هر گونه تصمیم ناصحیحی را عملی نمایند. باید عوامل فردی و سازمانی موفقیت ها و دلایل و محدودیت های شکست ها و بعضاً نتایج دور از انتظار و یا فجایع برخی از فدراسیون ها همه و همه فهرست گردد و یک به یک در برابر مردم، رسانه ها و مسئولین مربوطه قرار گرفته تا از همین الان تکلیف برای مسابقات المپیک آسیایی و یا چهار سال بعد در المپیک 2020 مشخص گردد. باید پاسخ برخی سوالات مشخص شود؛ چرا تکواندو، کشتی فرنگی، جودو، دوومیدانی و برخی دیگر از رشته هایی که ما کمابیش در آن افتخارات زیادی داشتیم و یا از استعدادهای لازم برخورداریم مدال قابل توجهی کسب نمی کند؟ چرا در شنا، تیراندازی و سوارکاری که ورزش های توصیه شده ی اسلامی هستند برنامه ای برای پیشرفت دیده نمی شود؟ نقش و وظیفه ی کمیته ی ملی المپیک در تعامل با فدراسیون ها و تأمین نیازهای آنان و همچنین ایجاد هماهنگی، هدایت ورزشکاران و وحدت مدیریت کاروان ورزشی ایران تا چه میزان است که بتواند مانع برخی اقدامات سلیقه ای (مانند عدم حضور در رژه که بالا بدان اشاره شد) گردد. این ها تنها بخشی از مواردی است که از دل آنالیز نتایج عملکرد فدراسیون ها در جریان رخداد المپیک به دست می آید و بسیاری از موارد دیگر که متخصصان امر ملزم به انجام آن هستند که در این مجال نمی گنجد!
منبع: روزنامه خبر ورزشی مورخ پنجشنبه 5 شهریور 95 شماره5540
