صعود پارس جنوبی و سپیدرود رشت به رقابت های لیگ برتر هم برای هواداران پرشمارشان اتفاق خوشایند و مبارکی است و هم برای فوتبال ایران که در آن پس از سال ها دو شهر جدید صاحب تیم لیگ برتر و فرصت عرض اندام در سطح اول فوتبال کشور شدند.
این اتفاق دو اثر مثبت دیگر هم دارد؛ اول این که سبب می شود پراکندگی جغرافیایی فوتبال کشور گسترش یابد و دوم زمینۀ بروز و ظهور استعدادهای جدید از شهرهای دیگر را فراهم می سازد. اما در اثنای هیجانات فراوان مردم رشت و شهرستان جم بعد از صعود تیم هایشان توجه به این نکتۀ مهم نیز ضروری است که تنها صعود به لیگ برتر کافی نیست. گاهی صعود نابهنگام یک تیم به دسته ای بالاتر حتی ممکن است سبب نابودی آن شود. کما این که در گذشته تیم هایی بودند که تا به دستۀ اول سابق و لیگ برتر فعلی صعود کردند سال بعدش بلافاصله سقوط کرده و آن قدر حاشیه و هزینه بر آن ها تحمیل شد که به کلی از صحنۀ فوتبال کشور محو شدند. داشتن زمین چمن استاندارد، برخورداری از توان مالی مناسب برای جذب بازیکنانی در سطح لیگ برتر و پوشش هزینه های مختلف یک سال حضور در مسابقات به علاوۀ تفکر مدیریتی متناسب با سطحی بالاتر از لیگِ یک همه و همه تنها بخشی از پیش نیازهای این امر است. نگاهی به تیم ماشین سازی بیاندازید که با نتایجی که به دست آورد امسال رکورد یکی از ضعیف ترین تیم های ادوار مختلف را کسب کرد و از خود خاطره ای نامطلوب در ذهن مردم بر جای گذاشت. لذا تیمی که به دستۀ بالاتر صعود می کند برای ماندگاری و به دست آوردن توفیقات جدید باید خیلی سریع از نظر نرم افزاری و سخت افزاری حداقل های لازم برای بقا در جایگاهی رفیع تر را فراهم سازد. در غیر این صورت یا همانند ماشین سازی خیلی زود ناامید و حذف می شوند و یا همانند سیاه جامگان هر هفته کلی استرس به خود و هوادارانش وارد کرده و در نهایت موفقیت چندانی حاصل نمی کنند. این جا ظاهراً فوتبال حرفه ای جاری است ولی در عمل هیچ یک از تیم های ما حتی سرخابی ها نمی توانند مستقل از حمایت های دولتی و مردمی کاری از پیش ببرند لذا قبل از شروع فصل جدید چه خوب می شود مسئولان محلی و مردم به سپیدرود و پارس جنوبی همراهی و مساعدت لازم را داشته باشند تا از هفته های اول کاندیدای سقوط نباشند.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 26 اردیبهشت 96 شماره 5740
