در نشست خبری کی روش پیش از بازی با سوریه دوجمله نظرم را جلب کرد: اول اینکه سرمربی تیم ملی گفت: «از لحاظ تئوری در این قرعه کشی هر تیمی با ما هم گروه شود، بهتر از ایران است.» و دوم اینکه «صعود به مرحلۀ دوم جام جهانی یک اتفاق خاص است. پس اگر می خواهیم به یک هدف خاص برسیم، نیاز به برنامه خاص داریم نه معمولی» شاید یکی از دلایل موفقیت کی روش در تیم ملی فوتبال ایران نظریه پردازی واقع بینانه وی در مورد کیفیت شرایط تیم ملی و تصمیم گیری اقتضایی بر اساس آن باشد.
مرد پرتغالی نیمکت تیم ملی مثل برخی دست اندرکاران فوتبال کشور خود را با رویاها و پنداره هایش گول نمی زند. در سال های اولیۀ حضور وی در ایران جملاتی مانند ما بهترین تیم آسیا هستیم، بهترین تماشاگران دنیا را داریم، بالاترین سطح کیفیت را ارائه می دهیم و موارد دیگری از این دست از وی شنیده نشد. حتی به یاد دارم در آن اوایل به صراحت تیم ملی فوتبال ایران را تیم ردۀ چندم آسیا تعریف کرد و گفت ما با سطح اول آسیا فاصله داریم. جملاتی که همان زمان به مذاق برخی خوش نیامد و ساده انگارانه با شعارهایشان سعی می کردند واقع بینی کی روش را نفی کنند. اما وی در گذر زمان ثابت کرد این گونه ادعاها باید در عمل باشد نه در ذهن و یا شعار. حالا تیم ملی فوتبال ایران موقعیت مناسبی داشته و در صدر رنکینگ تیم های آسیایی قرار دارد و با نتایج درخشانی که کسب کرده همگان بدان امید بستند که مانند والیبال در مستطیل سبز هم بتوانیم نتایج تاریخی رقم بزنیم. سخنان مرد اول نیمکت تیم ملی این پیام را دارد که ما باید از واقعیت ها به رویاهایمان برسیم نه اینکه با رویا پردازی بخواهیم در واقعیت نتیجه بگیریم. حالا او با درک همین مسأله به صراحت اعلام می کند که برنامه ریزی جاری و مرسوم تیم ملی که از آن بعنوان برنامۀ معمولی یاد می کند زمینه ساز موفقیت نخواهد بود. من اگر به جای مسئولان فدراسیون بودم به برنامۀ خاص مدِ نظر کی روش اعتماد می کردم. به احتمال بسیار زیاد با توانایی که وی دارد از این اعتماد وسرمایه گذاری “بد نمی بینیم”!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ 16 شهریور 1396 شماره 5831
