بسیاری از روزنامه ها و رسانه های ورزشی ظرف یکی دو روز گذشته تیترهایی از قبیل؛ «ردپای فرهاد در بازگشت برزای» یا «دستیاری فرهاد مجیدی در استقلال» کار کرده اند. این که نهایتاً مناسبات فی ما بین فرهاد مجیدی و استقلال به کجا می رسد را نمی دانم.
تنها یک موضوع ذهن مرا مشغول نموده است. مجیدی برای آبی ها یک برگ برنده و یا رویایی شیرین است که روزی خواهد آمد و همان طور که در دوران بازیگری بارها دل هواداران را شاد نموده است در عرصۀ مربی گری هم بسیاری از آرزوهای آن ها را برآورده می کند. همین افکاری که شاید کمی کمرنگ تر در مورد علی رضا منصوریان هم وجود داشت. اما نتیجۀ هیجان زدگی و عجلۀ عده ای برای حضور داش علی در استقلال همان چیزی شد که نباید می شد. حضور او بر روی نیمکت آبی ها بدون اتفاق ویژه ای خیلی زود به شعار حیا کن رها کن رسید تا او مجبور شود بدترین استقلال تاریخ از لحاظ نتیجه را روی دست شفر بگذارد. حالا نگرانم با همین هیجان زدگی مجیدی هم به همان جایی برسد که در گذشته منصوریان، استیلی، پیروانی رسیدند. اصرار نکنید قوره نشده مویز شوند. بگذارید سلسله مراتب پیشرفت یکی یکی طی شود. اگر امثال مجیدی مدارک لازم مربی گری را کسب نکنند و در لیگ های پائین تر مربی گری را تجربه نکنند با هر عنوانی روی نیمکت تیمی مثل استقلال بنشینند خیلی زود به بن بستی می رسند که راه خروج از آن بسیار برایشان سخت و شاید غیر ممکن می گردد. نشان به آن نشان که شاید حالا حالاها هیچ مدیری به امثال پیروانی، استیلی، منصوریان و … اعتماد نکند تا سکان هدایت تیمش را به آن ها بسپارد. از ما گفتن بود! دیگر خود دانید. آن قدر تبلیغات کنید تا مجیدی بیاید و بعد از دورۀ کوتاهی برود همان جایی که الان منصوریان را فرستادید.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 17 مهر 1396 شماره 5855
