برای سپاهان که همیشه در جمع صدرنشینان بوده و پر افتخارترین تیم لیگ برتر است و به فینال جام قهرمانان باشگاه های آسیا هم راه یافته بسیار سخت و غیر قابل تحمل است که بخواهد چند سال پیاپی جز گزینه های قهرمانی نباشد و یا حتی به بازی های لیگ قهرمانان هم صعود نکند.
بعد از برگزاری لیگ در قالب جدید و با عنوان خلیج فارس زردپوشان اصفهانی با در نظر گرفتن ساختارهای مدیریتی، امکانات و عناوین کسب شده یک سر و گردن از سایر تیم ها بالاتر قرار می گیرند. اما یکی دوسالی است تیم محبوب نصف جهان مثل زاینده رود حال مساعدی ندارد. برخی اختلافات داخلی از جنس حواشی که با نویدکیا داشتند، تغییرات مکرر کادر فنی و عدم ثبات لازم در تصمیم گیری های مدیریتی خلاف آنچه همیشه از این باشگاه سراغ داشتیم سبب شده سپاهان آنچه هوادارانش می خواهند و ما انتظارش را داریم نباشد. اما این امر را نباید بعنوان یک فاجعه و یا افول برای این تیم در نظر گرفت. این رخداد در فوتبال طبیعی است که یک تیم چند سال از جایگاه اصلی اش فاصله گرفته و دوباره با برنامه و تلاش به جایگاه اصلی خودش بازگردد. اما نکتۀ مهم در این دوران تصمیم گیری صحیح مدیران و پرهیز از هیجان زدگی و برخورد احساسی است. در هفته های اخیر کمابیش شایعۀ برکناری کرانچار به گوش رسیده است. خدا کند این امر اتفاق نیفتد! کرانچار مربی امتحان پس داده با کارنامۀ مثبت است. اما قرار نیست همیشه سپاهان قهرمان لیگ ایران باشد. بهرحال سایر تیم ها هم برنامه متناسب، انگیزه مناسب و تلاش حداکثری برای کسب قهرمانی دارند. لذا نباید جایگاه فعلی سپاهان در لیگ برتر را بحساب این مربی کروات نوشت. برکناری کرانچار فقط سبب تحمیل هزینه های جدید از جیب بیت المال می شود و هیچ منفعتی ندارد. باید جایگاه صبر در نظام مدیریتی فوتبال ایران مشخص شود. حتی اگر امسال مرد کروات به آنچه خودش و سپاهان شایستگی اش را دارند نرسیدند فاجعه ای رخ نداده است. سپاهان با شخصیت و قدرتمند است پس با تصمیمات به دور از احساس باید منافع بلند مدت را جایگزین وارد کردن شوک هایی کرد که نتیجه اش چند میلیارد خسارت برای باشگاه و شاید صعود حداکثر چند پله ای در لیگ برتر باشد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 6 آذر 1396 شماره 5893
