چند روز پس از انتصاب روانخواه به عنوان سرمربی سپید رود رشت درهمین ستون روزنامه پیش بینی کرده بودم که این انتخاب ره به جایی نخواهد برد. البته اگر راستش را بخواهید فکر نمی کردم به این زودی چنین اتفاقی بیافتد. قطعاً من جادوگر یا پیشگو نیستم و حتماً این پیش بینی خیلی اتفاق عجیبی نیست چون بسیاری از علاقمندان به فوتبال (نگفتم کارشناسان) هم می توانستند این مسأله را حدس بزنند.
حالا سپیدرود و جادوگر در آغاز یک راه پر تلاطم با هم پیمان بستند. این که آیا علی کریمی که به راحتی محبوبیت و افتخاراتش را با چنین انتخاب هایی در معرض ریسک قرار می دهد کار درستی می کند یا خیر در جای خود قابل بررسی است اما نکته ای که می خواهم بدان بپردازم به وی مربوط نیست و سخنم با مالک و مدیرعامل باشگاه است. امروزه پیشرفت قائم به افراد و یا قائم به جایگاه افراد نیست. ممکن است چهره ها یا ستاره ها در کوتاه مدت منافعی برای یک نظام مدیریتی ایجاد نمایند ولی قطعاً آن چه در دراز مدت پیشرفت یک باشگاه را تضمین می کند یک سیستم مدیریتی کامل، منسجم و قوی است. خیلی راه دوری نمی رویم و سراغ استانداردهای بین المللی و اروپایی را نمی گیریم کافی است نگاهی به سپاهان یا ذوب آهن در فوتبال ایران بیاندازید. از آغاز لیگ برتر بدون شک موفق ترین باشگاه های ایران دو تیم اصفهانی بوده اند که تا فینال لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفته اند. دو باشگاهی که حتی اگر نتایج مطلوبی هم نگیرند، مربیان و مدیرانشان برکنار شوند و هر حاشیه و اتفاقی برای آن ها ایجاد گردد از هم نمی پاشند و باز در سال های بعدی انسجام خود را حفظ کرده و می توانند خودی نشان دهند. شاید شما بگویید این دو باشگاه پشتوانۀ مالی و دولتی بسیار بالایی دارند. ولی باید قبول کنید تیم های بسیاری مثل سرخابی های پایتخت از بودجه سرشار دولتی استفاده می کنند ولی از این نظم و پایداری برقرار نیستند. دو تیم اول نصف جهان به نسبت سایر تیم های لیگ برتر ثبات ساختاری و مدیریتی بیشتری دارند لذا در مجموع باشگاه هایی با ثبات و مقتدر هستند. آقایان سپیدرود باید بدانند پیشرفت با افراد حاصل نمی شود هر چند افراد و ستاره ها می توانند نقش مثبتی داشته باشند. آنچه سبب توسعه پایدار می شود قائم بودن تشکیلات به نظم، مدیریت و ثبات ساختار و رفتار است.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 13 دیماه 1396 شماره 5924
