اصلاً چه معنی دارد فردی که تمام هستی اش از رنگ آبی است حالا در برابر آن ها قرار گرفته و تنها به اسم شرف و تعهد به باشگاه فعلی خودش استقلال را شکست داده، آن هم در وقت های اضافه که نشود هیچ کاری کرد. کاری نداشته باشید که شاید بعد مرحوم پورحیدری امیر قلعه نوعی پر افتخارترین مرد آبی هاست بتازید علیه او، تنها به جرم این که الان می خواهد نان حلال سر سفره اش ببرد و دِین اش را به باشگاهی که بعد از چند سال دوباره باعث رونق او شده ادا کند. در شبکه های اجتماعی، سکوهای ورزشگاه، روزنامه ها و رسانه های وابسته ی خودتان او را چنان بزنید که دیگر نتواند قد علم کند. حالا کار به جایی رسیده که سرمربی ذوب آهن از حرف و حدیث هایی که همواره بعد از بازی با استقلال برای او و تیمش درست می کنند حسابی گله مند است. شما هم رحم نکنید و او رابزنید. تا به قول خودش تنها جرمش این باشد که در برابر تیم سابقش محکم بازی کرده است. حتماً یک عده تصور می کنند چون روزی به قول خودشان ژنرال آبی ها بوده است الان هم باید با تیم ذخیره هایش به میدان می آمد و در بازی رفت پنج شش گل دریافت می کرد تا همان جا در فولاد شهر کار یکسره شده و هواداران برای بازی برگشت استرسی نداشته باشند. از سکوهایی که یک در میان ترقه و نارنجک پرتاب می شود، مثل نقل و نبات فحش رد و بدل می شود، چشم کور می کنند و سر می شکنند، زنان و دختران جوان با گریم میان انبوه مردان جوان نشسته، سیگار می کشند و تخمه می شکنند، از این بیشتر توقع نمی رود. خدا عاقبت این گونه تاختن در جاده ی بی اخلاقی را به خیر کند!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 24 اردیبهشت 1397 شماره 6019
