اول: تازه نگه داشتن توان نیروی انسانی شهر از طریق اصول علمی همچون «توسعه، غنی سازی و چرخش شغل».
دوم: ایجاد آرامش ذهنی و روحی از طریق اموری همچون افزایش راهکارهای حمایتی و کاهش حداکثری دغدغه های معیشتی آن ها.
سوم: تکریم کارکنان شهرداری و ارج نهادن به خدمات آن ها که سبب افزایش منزلت اجتماعی و شغلی نیز می شود و
چهارم: بازطراحی نقش و وظایف کارکنان حین هوشمندسازی فرایندهای شهری که هم زمان با خدمات الکترونیک، توانمندسازی کارکنان برای انجام امور در سطحی بالاتر و به شکلی دیگر فراهم می شود.
هرچند در نظام اداری کشور(درقالب شعار یا عادت) مرسوم شده است که «نیروهای انسانی» را مهم ترین سرمایه سازمان ها توصیف کنند و در عمل چندان محل توجه قرار نگیرند، آن ها که تجربه مدیریت در شهرداری ها را دارند، به خوبی می دانند افرادی که در این سازمان در خط مقدم ارتباط با مردم و انجام خدمات شهری قرار دارند، بدون شعار و تعارف، سرمایه واقعی و ارزشمند سازمان محسوب می شوند و سلامت روحی و روانی آن ها به اضافه کیفیت عملکرد و خلاقیت و نوآوری شان به صورت مستقیم بر افزایش سطح رضایتمندی و رفاه مردم و حس خوب آن ها اثر می گذارد، پس مراقبت و حمایت از این سرمایه های مهم و تلاش در جهت بهبود سطح عملکرد و توسعه آن ها ، باید به عنوان راهبردی اساسی در کانون توجه شوراها و مدیران شهری قرار گیرد.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 25 آذر 1400، شماره 3556
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12412/339521
