باتوجه به تغییر سبک زندگی و تأثیر پاره ای مسائل مانند مشکلات شدید معیشتی، شیوع کرونا در جهان و داغدار شدن بسیاری از هموطنان، افزایش نشاط اجتماعی در همه جوامع به خصوص شهرها، موضوعی ضروری به نظر می رسد. به شادی و نشاط اجتماعی نباید به شکل یک امر سطحی نگاه کرد. این امر باید پیام مدار و محتوامحور باشد و با برنامه ریزی مناسب به صورت هنرمندانه و منطقی انجام گیرد. مدیریت شهری همواره برای ایجاد نشاط، گزینه های مختلفی پیش رو داشته است؛ مثل فضاسازی محیطی، برگزاری مراسم و جشن های عمومی(که در مناسبت ها برگزار می شود)، ایجاد و توسعه بوستان ها و فضای سبز، توسعه ورزش همگانی، حمایت از فعالیت های هنری، توسعه فرهنگ سراها و مراکز تفریحی و سایر برنامه هایی که در این زمینه وجود دارد.شهر نشا ط آور هم زیبایی محیطی دارد و هم جنبش و فعالیت های آن بر مبنای امید، انگیزه و نشاط صورت می پذیرد، به طوری که ساکنان آن از حضور در شهر لذت می برند، احساس رضایت دارند و در همه فعالیت ها، فعالانه و مشتاقانه مشارکت می کنند.هرچند در سال های اخیر بسیاری از شهرداری های کشور به این موضوع، توجه و سعی کرده اند از این نظر در شهر خود تغییراتی ایجاد کنند، بی تردید تا رسیدن به نقطه مطلوب، فاصله فراوانی داریم. آمیختگی هنر، خلاقیت، میراث فرهنگی، رنگ و جذابیت های بصری در معماری شهر به اضافه هوا و محیط زیست پاک، از پیش نیازهای اولیه این امر است.ما پیرو شریعتی هستیم که پیامبر آن، به خوش خلقی معروف بود، به صورتی که همواره شادی اش در چهره نمایان و غم و ناراحتی اش در دل نهان بود، پس ضروری است رخدادها، روندها و فعالیت های مدیریت شهری به گونه ای باشد که شادمانی و نشاط هم در سیمای شهری بنشیند، هم در چهره شهروندان رخ نماید.برای آنکه شهر ما نشاط آور باشد، باید هم فکر کرد هم سرمایه گذاری، هم برنامه ریزی داشت، هم باور قلبی تا با عزمی جدی با توسعه زیرساخت هایی همچون پارک های شادی، گسترش فضای سبز و محیط های ورزشی و اماکن هنری و تفریحی و تهیه مبانی نظری، این مهم محقق شود.
منبع: روزنامه شهرآرا، سه شنبه 7 دی 1400، شماره 3566
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12451/340421
