هر رفتار و گفتار دیگران را قضاوت می کنند و به تعبیری مو را از ماست مردم بیرون می کشند و از خود غافل می شوند. نقل از پیامبر اعظم(ص) حدیث ارزشمندی است که می فرماید: «خوشا به حال کسی که توجه به عیبش او را از توجه به عیب های مردم باز دارد.» یکی از خصوصیات مهم برای زندگی در شهر قانون مداری و تکلیف گرایی شهروندان است. ما نسبت به شهر و سایر شهروندان تکالیفی داریم که باید نسبت به آن آگاه باشیم و دِین خود را ادا کنیم. حفظ احترام مردم، رعایت حدود قانون، مشارکت در اداره شهر، مهربانی با شهروندان، حفظ محیط زیست شهری تنها بخشی از مهم ترین سرفصل های رفتاری و مسئولیت پذیری مورد نیاز برای زندگی شهروندی است. در واقع شهر زمانی در مسیر پیشرفت و توسعه قرار می گیرد که در ابتدا هر فردی جایگاه خود را بشناسد، به وظایف و حقوق خود آگاه باشد و نسبت به انجام تکالیف خود اهتمام ورزد. متأسفانه همان عده ای که بیشترین ادعا را دارند در عمل کمترین مشارکت را می نمایند. همان گروهی که به تمامی پدیده ها و رخدادهای محیطی انتقاد دارند، از همه گلایه می کنند و به گونه ای ارادی یا غیرارادی امید مردم را کمرنگ می کنند افرادی هستند که کمترین مشارکت در اداره شهر را دارند و در ادای وظایف خود نیز کوتاهی می نمایند. عوامل مؤثر بر مشارکت شهروندان در اداره امور شهر امروزه یکی از مفاهیم عمده و اصلی یکپارچگی، همگرایی و توسعه پایدار به شمار می رود. مدیران و برنامه ریزان شهری همواره سعی کرده اند تا با جلب مشارکت های مردمی به اهداف خود در زمینه اجرای طرح ها و برنامه ها به بهترین نحو ممکن نائل آیند. یکی از موارد مهم در این راستا که در قالب فرهنگ شهروندی از آن یاد می شود حس مسئولیت و تعلق شهری است که باید به صورت مستمر افزایش یابد. این امر اعتماد اجتماعی مردم به یکدیگر را افزایش داده و سبب ایجاد احترام و علاقه عمومی می گردد و شهر را به جایی بهتر برای زندگی تبدیل می نماید. شهر همگرا یک رویکرد جامع و فراگیر برای توسعه شهری پایدار است که چالش‌های شهری را به فرصت تبدیل می‌کند این فرصت تنها در حالتی ایجاد می گردد که آحاد شهروندان در ابتدا گفتار و عمل خود را با قواعد و اصول استاندارد شهروندی تنظیم نمایند سپس به سایر مردم بپردازند.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 19 آبان 1401، شماره 3806
