غفلت جایز نیست
انسان نیازمند آن است که خداوند مهربان را همواره ناظر بر اعمال و گفتار خود ببیند، از فرصت ها استفاده کند و به خوبی آگاه باشد در عمر کوتاهی که به او ارزانی شده است، هرگز «غفلت جایز نیست». اگر آدمی اهل توجه باشد، پروردگار در هر حالی، او را هدایت می کند و از غفلت در امان نگه می دارد. زمانی که از یوسف نبی(ع) پرسیدند: چرا گناه نکردی؟ فرمود: «و من خودستایی نمی کنم و نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرا نمی دانم (زیرا نفس اماره انسان را به کارهای زشت و ناروا وا می دارد)؛ جز آنکه خدا به لطف خاص خود آدمی را نگه دارد که خدای من بسیار آمرزنده و مهربان است.»
