در زمانه اي که انسان هاي جاهل دختران خود را زنده به گور مي کردند پيامبري مبعوث مي شود که دخترش را پاره تن خود مي داند، او را تکريم مي کند، به احترامش قيام مي کند و به او لقب «ام ابيها» مي دهد. شخصيت جامع حضرت فاطمه(س) در اوج ملکوت انساني قرار دارد. در لوح دلش جز خداپرستي و دوستداري پيامبر(ص) نقشي نبسته و از ناپاکي دوران جاهليت به دور بود، نه سال را در خانه پدر گذراندند و نه سال ديگر علاوه برانجام وظايف همسري و مادري در نشر تعاليم اسلام و خدمات اجتماعي يار و ياور همسر بزرگوارشان بودند. متاسفانه اشتباه رايجي ديده مي شود که بر اساس آن ايشان را الگوي زنان مسلمان مي دانند در حالي که اين بانوي مکرمه الگوي همه مسلمان ها اعم از زن و مرد هستند که با رفتار و منش خود درس انسان دوستي، تقوا و پاکدامني و ولايت مداري را به آدمي مي آموزند. ايشان در زندگي اجتماعي، پدر و همسر بزرگوار خويش را ياري مي رسانند. در حالي که دختر کوچکي بودند، بهترين ياري دهنده و تسلي بخش رنج ها و آلام پدر بودند. بنابراين، ارائه الگوي جامعي از صديقه کبري(س) در تمام عرصه هاي زندگي ضرورت دارد.
زماني که احساس رسالت اجتماعي مي کنند، به مسجد مي روند و آنچه را که اقتضاي وظيفه اجتماعي شان است، مطرح مي کنند در ميدان جنگ حضور مي يابند و از مجروحان پرستاري مي کنند. ايشان بعد از رحلت مادر، پدرشان را در مسير مبارزه با شرک و خرافات تنها مي بينند، اگرچه فعاليت اجتماعي و نقش دلجويي از پدر را دارند، از وظايف فرزندي خويش به ايشان نيز فروگذار نمي کنند. در عين حال که داراي حضور فعال در عرصه هاي فرهنگي و اجتماعي هستند، آن قدر به کار منزل مي پردازند که دست هايشان پينه مي بندد. با همسر خود که مرد ميدان مبارزه و فعاليت هاي اجتماعي است، ارتباطي همراه با محبت و مودت برقرار مي کنند و در برخورد با فرزندان، محبت مادري را تمام و کمال نشان مي دهند. تاريخ زندگي حضرت زهرا(س) نشان مي دهد که ايشان خانه نشين نبودند، بلکه به سفارش اسلام صله ارحام مي کردند، به ديدار خويشاوندان مي شتافتند و پس از مرگ آنان، فراموششان نمي کردند و بر مزار آنان مي رفتند و از خداوند متعال برايشان طلب مغفرت مي کردند. فاطمه(س) هر هفته به احد مي آمدند و قبور شهدا را زيارت مي کردند و در کنار قبر حمزه مي ايستادند و براي وي دعا مي کردند. با افراد مخصوصي که به اهل بيت(ع) نزديک بودند نشست و برخاست داشتند و حوزه درسي برايشان تشکيل مي دادند و سخنان آموزنده و دعاهاي مخصوصي را به آنان تعليم مي دادند، در اتفاقات بعد از رحلت پدر براي حفظ اسلام و سنت پيامبر(ص) مجاهدانه از امام عصر خود حمايت کردند تا آن جا که در اين راه به شهادت رسيدند. هيچ بعدي از شخصيت انساني و الهي ايشان فداي بعد ديگر نمي شود. نقش محوري حضرت فاطمه(س) در انسجام خانواده بسيار با اهميت است. زن مسلمان بايد همچون مرد مسلمان در عرصه اجتماعي مشارکت داشته باشد، اما همان طور که يک مرد در عين فعاليت در عرصه هاي مختلف جامعه، وظيفه حمايت مالي خانواده را دارد، يک زن هم با وجود حضور در ميدان هاي اجتماعي، بايد کانون خانواده را گرم نگه دارد و محوريت عاطفي خانواده را داشته باشد، نکته مهم، تجميع اين دو وظيفه در کنار هم است که در صديقه طاهره(س) ديده مي شود.
خراسان – مورخ شنبه 1392/01/24 شماره انتشار 18377
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4795410
