آخر یکی به این پیشکسوت محترم بگوید شما را چه به این حرف ها برادر من؟ وقتی تیم به این خوبی نتیجه می گیرد و مربی به نحوه ی تمرینات، نظم بازیکن، میزان اثرگذاری اش در ترکیب اصلی نسبت به هر فرد دیگری اشراف بیشتری دارد چرا باید این گونه سلیقه ای یک نفر را مورد انتقاد قرار داد؟ گاهی یک انتقاد مابه ازای رفتاری و یا واقعی دارد در جای خودش قابل بررسی است ولی در برخی از موارد دلیل انتقاد فقط این است که بنده با فلانی حال نمی کنم یا از او خوشم نمی آید. این که نشد رسمش! برخی بازیکنان سربازان فداکاری اند که در خدمت کار گروهی بوده و تنها موفقیت تیم برایشان مهم است چه آن که خودشان دیده بشوند و چه بازی آن ها به چشم نیاید. وقتی مشکل یک نفر سادگی و بی آلایشی باشد و این که با حرکات خاص و دلربا به توپ ور نمی رود برخی فکر می کنند او بی اثر و شاید ناکارآمد باشد. به هر حال آن چه مسلم است در حال حاضر مرد کروات نیمکت صدرنشین لیگ برتر به علاوه ی مرد پرتغالی تیم ملی بهترین مربیان حاضر در فوتبال ایران هستند. پس بهتر است به دانش و تجربه ی آن ها اعتماد کرده و تنها در مواردی نقد کنیم که پشت کلاممان استدلال و منطق علمی باشد نه سلیقه ی شخصی و این که ته دلمان از فلانی خوشمان می آید یا خیر. در ذهن خود در همین چند سال اخیر مرور کنید که خدا وکیلی فانتزی بازهای پرحاشیه برای تیم های لیگ برتر خصوصاً سرخابی ها منافع بیشتری داشته اند یا سربازان زحمت کش کم ادعا که سرشان پایین بوده و تنها به موفقیت تیم و شادی دل مردم اندیشه اند.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 18 بهمن 1396 شماره 5953
