بدون ملاحظه ايام را می گذرانيم، خيلی کم می خنديم، سریع رانندگی می کنيم، تندتند راه می رویم، همیشه عجله داریم،با کوچکترین اتفاق نامطلوبی از کوره در رفته و به شدت عصبانی می شويم، زیاد غر می زنیم،شب ها تا ديروقت بيدار می مانيم، خسته و کسل از خواب برمی خيزيم، معمولاً صبحانه نمی خوریم، از ورزش خبری نیست، برای مطالعه کردن وقتی اختصاص نمی دهیم، حوصله سر و کله زدن و بازی با بچه ها را نداریم، اگر منزل باشیماغلب اوقات تلويزيون نگاه می کنيم و خيلی بندرت دعا و نیایش می کنيم، هیچ جا حتی سر سفره از شر تلفن همراه خود در امان نیستیم، درونگرا شده ایم، ارتباطات مجازی، تلفنی، اینترنتی و پیامکی را به ملاقات های رو در رو ترجیح می دهیم،زمانی برای صله رحم و دیدار فامیل و آشنایان نداریم،از حال و روز همه حتی همسایه ها و دوستان قدیمی بی خبریم، تقریباً تمام روزهای ما مثل روز قبلآغاز می شود و تا انتهای شب ادامه دارد. مثل یک ماشین کوکی این اتفاقات هر روز تکرار می شود و انگار چیزی در اختیار ما نیست و سایه روزمرگی بر زندگی ما افتاده است!
شاید برخی از موارد ذکر شده کمی اغراق آمیز به نظر برسد و یا اینکه تعدادی از آن ها در مورد زندگی برخی از ما مصداق نداشته باشد ولی آنچه مسلم است در جامعه ی امروزی سبک زندگی تا حد زیادی تغییر کرده و بسیاری از اتفاقات و پیامدهای زندگی ماشینین اخواسته شیوه ی زندگی اکثر مردم را تغییر داده است.البته این واقعیت قبول که در هر عصر و دوره ای باید مطابق با نیازهای همان زمان زندگی کرد ولی برخی از اصول در زندگی وجود دارند که تاریخ مصرف نداشته و باید همواره مورد توجه قرار گیرد. اصولی مثل؛ تغذیه سالم و مناسب، خواب کافی، ورزش، ارتباط با خدا، مهربانی با خانواده، مردم داری و تعاملات اجتماعی، صبر، وقار و تعقل در زندگی و… مواردی هستند که همواره در زندگی انسان اصالت داشته و نباید از آن غافل شد. اگر کمی با دقت به اطراف خود نگاه کنیم هنوز هم کمابیش افرادی را می بینیم که با برنامه ریزی مناسب به معنای واقعی زندگی می کنند و به همه ی امور خود می رسند. لذا قبل از هر چیز باید روش زندگی خود و نحوهاستفاده از زمان را تحلیل و بررسی کنیم.هنگام تجزیه و تحلیل آنها خود متوجه فعالیت های غیرضروری خواهیم شد.سپس با اولویت بندی، کارهای غیرضروری را که نه تنها اوقات خوشی برای ما نمی سازد بلکه ما را از اهدافمان دور می کند حذف می کنیم. اصلاًنباید فکر کرد که مجبوریم تمام روز کارهای خط کشی شده انجام دهیم یا هر کار تفریحی و لذت بخشی زائد به حساب می آید. اتفاقاً برای تصمیم گیری درباره فعالیت هایی که می بایست انجام دهیم فعالیتی را حذف کنیم که از آن لذت نمی بریم. برای شروع انسان نباید مسئولیت هایی بیش از آنچه می تواند به صورت معقول انجام دهد را به عهده بگیرد در ادامه پس از اینکه فهرست کارهای روزانه به میزان قابل قبولی از مسئولیت ها کاهش یافت، زمان برنامه ریزی فرا می رسد. برای دستیابی به شیوه ی مناسبی از زندگی باید انسان حتماً زمانی را فقط برای خود و خانواده اش در نظر بگیرد. قطعاً انسان برای دستیابی به بهترین شیوه ی زندگی به زمان کافی برای ارتباط با “خدا،خود و خانواده” نیازدارد.
خراسان – مورخ سه‌شنبه 1392/10/24 شماره انتشار 18599
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=10&day=24&id=5574253
