اصلاً چرا کی روش؟ حتی اگر شخص سرآلکس فرگوسن هم(که کی روش بالاترین افتخار مربی گری اش دستیاری اوست) سرمربی تیم ملی بود این همه انفعال، هراس و باج دادن در برابرش اقدامی ناپسند بود. مگر در زمان مایلی کهن و یا همین برانکو تیم ملی به جام جهانی راه پیدا نکرد که امروز مدیریت فدراسیون فوتبال در برابر مرد پرتغالی این گونه منفعل و از خود بی خود است. هر کاری کارلوس خان بخواهد انجام می شود و هر تصمیمی که ایشان اتخاذ کند جاری می گردد؛ یعنی باید بگردد چون در غیر این صورت هر چه به دهانش برسد می گوید، به هر کسی که بخواهد می تازد و شأن و احترام برای احدی قائل نیست. وقتی چهره هایی همچون باقری و مهدوی کیا که همواره سربه زیر، محترم و آرام هستند در فضای مجازی مستقیم و یا غیر مستقیم نسبت به این گونه اقدامات کی روش گلایه می کنند باید دریابیم که کار بیخ پیدا کرده است و اگر اقدام عاجلی صورت نگیرد تیم ملی آسیب زیادی خواهد دید. من شخصاً این شیوۀ فدراسیون که صعود تیم ملی به جام جهانی با هر قیمتی را برگزیده است نمی پسندم. قاعدتاً اقتدار و استقلال فدراسیون فوتبال بهایی بالاتر از صعود این گونه ای به جام جهانی دارد. در واقع آنچه امروز مردم و رسانه ها مشاهده می کنند بیانگر شخصیت واقعی کارلوس کی روش این نیست بلکه بخش قابل توجه آن ماحصل نحوۀ تعامل کفاشیان و تاج و سایر دست اندرکاران فدراسیون است که او را این گونه یکه تاز میدان کرده است. درست یا نادرست برانکو نقدی به تیم ملی داشت این گونه انتقام جویی از ملی پوشان پرسپولیس چیزی جز پیامد همان باج های رفتاری سال های اخیر فدراسیون به وی نیست. آقای رئیس فدراسیون! تاج ریاستت را بالاتر بگذار، مقتدر باش و اجازه نده نظام مدیریتی فوتبال کشور این گونه اسیر یک اجنبی هر چند با سابقۀ درخشان جهانی باشد. بی شک کی روش رفتنی است و آن چه برای آیندۀ فوتبال کشور می ماند یک سامانۀ مدیریتی قوی است که شما با این همه انعطاف و انفعال آن را کلاً به حراج گذاشته و به کی روش هدیه داده اید.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 20 بهمن 1395 شماره5673
