هیج یک از این بزرگواران با وجود مناصب کلیدی و مسئولیت های حساسی که بر عهده داشته اند در بروز اتفاقات جاری و اوضاع بسیار نابسامان اقتصادی کشور نقشی نداشته اند ولی امروز دیگر احساس تکلیف آن ها را رها نمی کند، وقتش رسیده آستین هایشان را بالا بزنند با دست با کفایت خود امور را قبضه کنند و با درایت و حسن تدبیری که دارند کشور را به جایگاه واقعی خود برسانند. این سریال تکراری هر دوره انتخابات ریاست جمهوری است که عده ای داوطلب می شوند تا مردم را مجاب کنند که آن ها بهترین هستند و در طول حیات سیاسی خود جز خیر و صلاح مردم اقدامی انجام نداده اند. برای تحقق این هدف باید گذشته را به سختی زیر سئوال برد و بسیار سیاه نمایی کرد، سپس کاندیداها و رقبای دیگر را به شدت نفی کرد و در صورت توان با اسناد و مدارکی آن ها را بی صلاحیت و ناسالم نشان داد، بعد از این نوبت تعریف و تمجید از خود و تبلیغات همه جانبه برای خویش فرا می رسد و در مرحله آخر هم نوبت سیل عظیم وعده های همه جانبه، ریز و درشت، بی نهایت و در حیطه اختیارات رئیس جمهور و یا حتی خارج از آن می باشد. خیلی باید مراقب بود. در دوره های گذشته چند بار اتفاق افتاده است که در جریان همین فعل و انفعالات دوران تبلیغاتِ کاندیداها افرادی که در نظرسنجی های اولیه هیچ شانسی نداشته و یا حتی اسم شان آن چنان مطرح نبوده نهایتاً پیروز کارزار شده اند و با بی کفایتی بر مسند امور نشسته و سال ها سبب آسیب های فراوان در حوزه های مختلف در کشور گردیده اند. از دایره هیجانات و کری خوانی هایی که از جنس هواداران آبی و قرمز هست خارج شوید و تنها به صلاحیت، سلامت، نیت و توانایی افراد پی ببرید. کشور در مقطع بسیار حساسی قرار گرفته است که هر انتخاب ناصوابی می تواند سبب آسیب های فراوانی شود. خیلی کار سختی نیست. اول مروری باید کرد بر گذشته افرادی که داوطلب شده اند. این که در زمان مسئولیت مراوداتشان با مردم و تعاملاتشان با بیگانه چگونه بوده است، از نظر سلامت و توانایی کجای کار قرار دارند و امروز سبک و سطح زندگی آن ها به مدیر جامعه اسلامی شبیه است یا خیر؟ برای هر یک از این موارد هم نشانه های فراوانی وجود دارد. مثلاً سرگذشت خانواده و فرزندان داوطلبین اهمیت فراوانی دارد. قاعدتاً آقازاده هایی که ژن خوب هستند و خود را تافته جدا بافته از مردم می دانند پدرانشان لایق ریاست جمهوری کشور اسلامی نیستند. آن هایی که دستی بر بیت المال داشته اند و زندگی اشرافی برای خود ساخته و پرداخته اند نباید به مناصب کلیدی برسند و بدون شک غرب زده ها و شرق زده ها فکر آبادانی ایران نخواهند بود. از افرادی که خود را برای رسیدن به این جایگاه به هر در و دیواری می زنند به شدت حذر کنید و شک نکنید داوطلبی که حدود و حقوق دیگران را در جریان تبلیغات و مناظرات رعایت نمی کند بعد از کسب قدرت حدود و حقوق مردم را نیز رعایت نخواهد کرد. شخصاً معتقدم ما برای آبادانی و پیشرفت مملکت خویش به وظایف خود عمل کنیم تا کم و کاستی از جانب مردم نباشد و آن هایی که در دوران مسئولیت خویش حقوق مردم را تضییع می کنند به خدا بسپاریم که؛ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ
منبع: هفته نامه نخست، 6 خردادماه 1400، شماره 873
