سریع، محکم به چپ؛ این سه کلمه به خودی خود معنای خاصی ندارد ولی وقتی بشنویم این ها لب خوانی داور دیدار صبا و استقلال قبل از زدن ضربه پنالتی سرنوشت ساز جام حذفی بوده است معنای خاصی پیدا می کند. به نظر من اظهار نظر کردن و تحلیل در مورد این که آیا واقعاً تبانی در کار بوده است یا خیر در حیطه صلاحیت مردم و رسانه ها نیست. هر چند تبانی تا این اندازه چیپ و سطحی آن هم در انظار عمومی ومقابل دوربین های پیشرفته ی تلویزیونی کمی بعید و دور از عقل به نظر می رسد
و برای آن راهکارهای بسیار بهتری وجود دارد ولی به هرحال هیچ کس جز مراجع ذیصلاح قانونی حق اظهار نظر قطعی در این زمینه را ندارد. اما در این میان یک نکته ی مهم رخ نمایی می کند و آن هم بی اعتمادی بسیار مردم و رسانه ها به دست های پشت پرده و جریانات حاکم بر فوتبال کشور است. امری که شاید دلیل آن عدم پاسخگویی و تنویر افکار عمومی در موارد قبلی توسط مسئولین ذیربط باشد. به راستی جریان آب های آلوده اصفهان چه بود؟ تکلیف سخن دکتر سیار که گفت: سیب های گندیده ای در جامعه داوری ایران وجود دارد به کجا رسید؟ یا علیپور که در مصاحبه ای ادعا کرد آن قهرمانی با شیرینی و سکه هاي طلا كه در بين آرد گز قرار داده شده است و بعد باشگاه مربوطه تهدید به شکایت کرد نتیجه اش چه شد؟ و موارد فراوان دیگری از این دست که کمابیش دیده و یا شنیده ایم. در مواردی هم که مثلاً تعیین تکلیف شده و یا حکمی صادر شده آن قدر مسائل به صورت مبهم مطرح گردیده که هیچ گاه مقصرین یا خطاکاران خود را مستحق عذرخواهی و یا مجازات ندانسته اند. به یاد بیاورید زمانی که علی دایی از غش کردن داور صحبت کرد و داور مذکور محروم شد آن قدر در رسانه ها از مظلومیت خود سخن گفت و این که در حقش ظلم و اجحاف شده که آدم متحیر می ماند چه کسی راست می گوید. دلیلش آن بود که هیچ وقت مشخص نشد واقعاً اگر جرمی رخ داده در چه حدی بوده و یا اینکه مباشران و معاونان احتمالی آن چه کسانی بوده اند؟ به هر حال در این که مردم حق ندارند بر اساس ظواهر و بجای قاضی در شبکه های اجتماعی قضاوت کنند شکی نیست. ولی این امر مهم است که اتفاقات این چنینی کاملاً شفاف گردد تا در صورت بروز تخلف با مجرمین و در صورت عدم تخلف با شایعه پراکنان برخورد قانونی شود در غیر اینصورت فوتبال کشور همواره به چپ چپ حرکت می کند.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 3 آذر 1395
