لیگ قهرمانان آسیا در حالی روزهای حساس خود را سپری می نماید که کماکان نمایندگان ما در حسرت دست یابی به جام قرار دارند. هر ساله زمانی که تیم های به اصطلاح آسیایی ما در کوران مسابقات قرار می گیرند بلافاصله بعد از نتیجه نگرفتن از امکانات عجیب و غریب تیم های رقیب و زمین و امکاناتی که در اختیار دارند یاد کرده و مثلاً اعلام می کنند فلان ستاره تیم عربی به اندازه کل هزینه های یک سال باشگاه ما پول دریافت می کند.
هر چند این اعداد و ارقام صحیح است و این که اکثر تیم های ایرانی مشکلات شدید سخت افزاری و مالی دارند بسیار آزار دهنده است اما نباید از این نکتۀ مهم نیز غافل شویم که عقب ماندگی فوتبال باشگاهی ما نسبت به جام داران ادواری لیگ قهرمانان آسیا تنها مربوط به مسائل مالی و کاستی هایی از این جنس نیست. شاید این مسائل سهم عمده ای در ناکامی فوتبال باشگاهی ما در سطح بین المللی در سال های اخیر داشته است اما بی گمان بخش قابل توجهی از نتیجه نگرفتن ها مربوط به کاستی های نرم افزاری و نگرشی است. به عنوان مثال نگاهی به بازی های قهرمان لیگ برتر ایران در آسیا بیاندازید. همان طور که همه با چشمان خود دیده ایم سرخ پوشان حتی در بازی هایی که به نتیجۀ دلخواه خود نرسیده اند به طرز مشهودی بر جریان بازی سوار بوده و بر حریف تسلط داشتند. اما چه می شود که سر بزنگاه بازی را واگذار کرده و نمی توانند توفیق داشته باشند؟ آن چه در جریان بازی جلوه گری می کند ضعف فنی بازیکنان ما در برابر ستاره های میلیاردی که ردای عربی به تن کرده اند نیست بلکه بیشتر کاستی های نگرشی وجود دارد. بازیکنان ما گویی در این بازی ها در اندیشۀ خود از قبل باخته اند و چون همواره ریخت و پاش های بی حد و حصر تیم های عربی حوزۀ خلیج تا ابد فارس را در ذهن دارند گویی خواسته یا ناخواسته در ضمیرشان شکست محترمانه یا حذف آبرومندانه امری طبیعی و پذیرفته شده است. برای همین شاید بازیکنان ما از نظر فنی و جسمی حتی توان قهرمان آسیا شدن را داشته باشند ولی ذهنشان این باور را نداشته و آن ها را یاری نمی کند. از این رو همواره منتظر حذف غیرمترقبه و به دنبال آن مرثیه سرایی برای کاستی ها و محدودیت ها هستند. قبول کنیم تا حرفه ای شدن فاصله داریم و اولین گام در این راستا مدیریت ذهن و اندیشۀ مدیران، کادرفنی و بازیکنان باشگاه هاست که بتوانند باور “ما می توانیم” را در خود نهادینه نمایند. ما تا حرفه ای شدن فاصلۀ زیادی داریم البته در نرم افزار بیشتر از سخت افزار، در فکر بیشتر از عمل و درباور بیشتر از اراده.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه6 اردیبهشت 96 شماره 5722
