زمان بازگشایی مدارس که فرا می رسد شور و هیجان فراوانی گروه های مختلف جامعه را در برمی گیرد؛ کودکانی که برای تحصیل مدرسه می روند، والدینی که فرزند مدرسه ای دارند و می بایست او را برای رفتن به کلاس درس تجهیز و آماده نمایند و همچنین بزرگسالانی که این صحنه ها را مشاهده کرده و خاطرات دوران دانش آموزی را در ذهن خویش مرور می نمایند. هر چند این شور و هیجان با تبلیغات پرشماری که رسانه ها در جهت ایجاد شادمانی عمومی برای بازگشایی مدارس انجام می دهند همراه می گردد و همگان سعی می کنند ماه مهر را ماه مهربان معرفی نمایند، باز هم کودکان بسیاری هستند که کماکان در دل ترس و استرس زیادی برای رفتن به مدرسه دارند. استرسی که در سال های ابتدایی ورود به مدرسه برای آنها فراوان است و سال به سال با بزرگ تر شدن دانش آموز از شدت آن کاسته می شود. اما بخشی از آن هیچ گاه از بین نمی رود و برای برخی تا پایان دوران دانش آموزی(خصوصاً در ابتدای هر مقطع تحصیلی) کمابیش وجود دارد. برای رفع این مسأله می بایست برخی موارد مورد توجه قرار گیرد. به عنوان مثال کودکان از لحاظ روحیات شخصی و همچنین ساختار ژنتیکی با یکدیگر تفاوت های فراوانی دارند. گروهی از بچه ها ذاتاً آرام و درو نگرا بوده و دیرتر در فضاهای اجتماعی جامعه پذیر می شوند و برخی پرتحرک و برون گرا هستند و به راحتی با محیط های جدید اجتماعی مثل مدرسه خود را وفق می دهند و به آن عادت می کنند. لذا والدین و مسئولین آموزشی مدارس می بایست با حوصله نسبت به شناخت روحیه و ویژگی های فردی کودکان اقدام نمایند تا نسبت به چگونگی هدایت رفتار آن ها واکنش مناسبی نشان دهند. بی شک مقوله ترس و اضطراب دانش آموز باید از سوی والدین جدی گرفته شود. از این رو هنگام بروز چنین حالتی بخصوص در روزهای اول مدرسه، والدین نباید کودک را با زور به مدرسه بفرستند. بلکه باید کنار او باشند، مانع تشویش وی بشوند و با کنترل اضطراب و نگرانی خود به فرزندشان نیز آرامش ببخشند. مسائل مختلفی وجود دارد که ممکن است در عین سادگی سبب ایجاد استرس و یا حتی بروز ترس در برخی دانش آموزان شود؛ اضطراب جدایی از والدین، ترس از سوار شدن به سرویس، تنبیه و یا توبیخ توسط معلم، عدم موفقیت در دروس و یا حتی موارد جزیی تر مثل ناتوانی در بستن بند کفش، یا مسخره شدن توسط همکلاسی ها و … هر یک می تواند به نحوی لذت تحصیل را برای دانش آموز کاهش دهد. لذا والدین و کادر آموزشی می بایست با هماهنگی و همکاری ضمن رفع مسائل احتمالی زمینه تحصیل فرح بخش کودکان را فراهم آورند. برای جامعه پذیری دانش آموزان در مدرسه برنامه ریزی دقیق جهت تبیین عادت های مطلوب رفتاری شامل؛ وقت شناسی، یادگیری روابط اجتماعی، نوبت پذیری، تنظیم ساعت تغذیه، استراحت و خواب دانش آموز، زمان انجام تکالیف و… ضرورت دارد. دوران دانش آموزی از بهترین خاطرات زندگی انسان می باشد پس شایسته است والدین و اولیای مدرسه با آرامش و محبت انگیزه، شادمانی و نشاط را به آینده سازان مملکت هدیه نمایند.
منبع: روزنامه خراسان – مورخ سه‌شنبه 1393/07/01 شماره انتشار 18792
نويسنده: مهدي ياراحمدي خراساني mahdiyarahmadi@gmail.com
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1393&month=7&day=1&id=6450806
