اندر میان لطایف و ظرایفی که بعضاً در قالب پیامک های طنز برای ما ارسال می شود روزی برایم چنین پیامی آمد؛ «آدم را برق بگیرد ولی جو نگیرد.» بسیاری از مورخان و ایضاً جامعه شناسان و روان شناسان چنین روایت می کنند که در طول تاریخ بسیاری از کسانی که دست به خطا و یا اشتباهی زده اند (خصوصاً آنجا که اقداماتشان اثرات تخریبی بیشتر و یا پیامدهای سنگین تری برجای گذاشته است) کسانی بوده اند که دستِ کم برای لحظه ای جوگیر شده اند.
راستش را بخواهید وقتی رامین خان رضائیان یک پنالتی را به ثمر می رساند سپس همچون کریس رونالدو خوشحالی می کرد و یا موهایش را چنین و چنان آرایش و پیرایش می کرد در دل با خودم همچون پدر بزرگ ها برایش این گونه دعا می کردم؛ «خدا عاقبتت را بخیر کند جوان». الغرض! انجام هر کاری و یا بروز هر ادعایی نیازمند یک سری پیش زمینه ها و قابلیت هاست. مثلاً اگر احمد رضا عابدزاده جرأت می کرد در بازی با استرالیا توپ را یک دستی بگیرد یا در بدترین شرایط روحی که بر تیم حاکم بود بخندد و یا شوخی کند پیش زمینه اش قابلیت های حداکثری و توانایی های خارق العاده ای بود که بارها به وسیلۀ آن تیمش را از مهلکه های سنگین نجات داده بود. اما این روزها که حرف اول و آخر را در فوتبال پول می زند تا یک بازیکن جیبش پرپول می شود، روی سکوها نامش را فریاد می زنند و یکی دوبار عکس و یا تیتر یک رسانه ها می شود امر بر او مشتبه می شود که من چنین و چنانم؛ اول مدل موهایش تغییر می کند، کمی بعد تیپ و گفتارش با از ما بهتران همخوانی پیدا می کند، سپس خود را رونالدو یا مسی پنداشته و احتمالاً چندی بعد روی دست و پایش صور قبیحه یا منشوری حک می کند. آقا اصلاً به ما چه! هر جوری دوست دارید آرایش کنید، تیپ بزنید و پول هایتان را خرج کنید. اما شما را به خدا قبل از این که چیپ بزنید این سوال را از خودتان بپرسید که فلانی آیا مربی موافق این حرکت شما هست؟ یا اصلاً پنالتی زن تیم شما هستید؟ بی شک این گونه حرکات اگر با رعایت اصول فنی، موافقت مربی و به شرط وجود توانایی های لازم باشد خیلی هم برای روحیۀ تیم خوب است. اما وقتی مهدی طارمی بارها و بارها نشان داده پنالتی زن خوبی نیست و در بسیاری از موقعیت ها علی رغم آمار بالای گلزنی تمرکز چندانی ندارد چرا برخلاف نظر مربی اش پشت توپ می ایستد، چیپ می زند و امتیازات یک بازی حساس را خراب می کند. چیپ زدن و تیپ زدن اشکالی ندارد ولی جوگیر شدن خیلی اشکال دارد. خدا کند کدورت این نافرمانی بر دل برانکو نماند و گرنه به مهدی آن رسد که به رامین رسید!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ 24 فروردین 96 شماره5712
