تحریم می بیند، ترور می شود، فتنه ها تجربه می کند، حقش تضییع می شود اما باز هم برای سربلندی وطن و هموطن سر از پا نمی شناسد. چه از دوران پهلوی و چه قبل تر از آن ملت ایران سختی های پرشماری را تحمل کرده است. استعمار و استکبار سرمایه و تمامیت ارضی کشور را به یغما برده اند و پادشاهان عیاش و بی مسئولیت خود و بستگان و نزدیکانشان غرق خوشگذرانی و ملت در محرومیت و محدودیت های فراوان بوده اند. اصلاً بخاطر همین بی عدالتی ها و بی اخلاقی ها بوده که مردم همراه پیر فرزانه شدند و از سال 42 تا 57 بر هدفشان تأکید کرده و مداومت ورزیده و نهایتاً در انقلابی از جنس وحدت و نور به پیروزی رسیدند. پس حق این مردمان شریف و نجیب که وارث خون شهدا و نیاکان ایران زمین اند فقر، فساد، تبعیض، اختلاس، سومدیریت، فساد اداری، آقازادگی، احتکار و بی اخلاقی سیاسی نیست. باید براساس خط مشی بنیادی نظام که در قاموس فکری بنیان گذار نهضت و همچنین رهبر معظم انقلاب وجود دارد و بارها بدان تأکید شده است خدمت به مردم در طلیعه فکر و عمل مسئولان بوده و همواره صلاح و منفعت آن ها بر همه چیز اولویت داده شود. انقلاب اسلامی ایران با احیای تفکر دینی و آزاد اندیشی ضمن به چالش کشیدن بخش عمده ای از نظریه هایی همچون لیبرالیسم، سکولاریسم، مدرنیسم و … سبک جدیدی از زندگی، سیاست و اداره جامعه را به تصویر کشید. سبکی که به دلیل ماهیت استکبار ستیزی و ضد استعماری خود سال هاست بزرگ ترین دشمن قدرت های زورگوست. از این رو واضح است معاندان انقلاب اسلامی که منافع خود را از دست رفته می بینند با تمام توان و امکانات در عرصه های مختلف بکوشند این حرکت را متوقف و یا تحت کنترل خود درآورند.
آسیب شناسی اصولاً در قلمرو مطالعات جامعه شناسی سیاسی زمینه ترمیم تحولات جاری و پیامدهای آینده یک نظام سیاسی را فراهم می آورد. لذا مردم، مسئولان و متولیان نظام جهت پاسداشت و حفاظت از ارکان انقلاب می بایست ضمن شناخت آفت هایی که انقلاب اسلامی ایران را تهدید می کنند از رسیدن هرگونه آسیب به ارکان نظام اسلامی پیشگیری نمایند. امیرالمومنین(ع) چهار موردِ؛ “تباه نمودن اصول اساسی، فریبکاری، مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر داشتن فرزانگان” را عامل افول دولت ها می دانند. لذا انقلاب اسلامی ایران نیز در راستای اهداف متعالی خود و برای مصون ماندن از هرگونه عامل افول و آسیب می بایست نسبت به بروز موارد ذکر شده در نظام های مدیریتی خود حساسیت ویژه ای داشته باشد. نباید انقلاب به دست نامحرمان و نا اهلان بیفتد و کسانی بر مناصب کلیدی تکیه زنند که درد مردم را نمی دانند و عملکردشان سبب ایجاد فاصله بین مردم و حکومت شود. امروز واقعیت تلخ و آزار دهنده ای وجود دارد که می تواند آسیب بسیار جدی برای این کشور باشد. و آن هم وجود برخی مسئولین تجمل گرا و تشریفاتی است که منافع حزبی، سیاسی و شخصی خود و آقازاده هایشان را بر منافع و مصالح ملت ترجیح می دهند. مسلماً حق این مردم سطح بسیار بالا از رفاه، امنیت و آرامش است. پس هیچ کسی در هیچ مقامی حق تضییع این حق مسلم را ندارد.
منبع: هفته نامه نخست، مورخ پنجشنبه 16 بهمن ماه 1399، شماره 860
