برای موفقیت، پیشرفت و بزرگ شدن در هر کاری قبل از هرچیز باید فکر بزرگ داشته باشیم. اگر علی دایی چهرۀ اول تاریخ فوتبال آسیا و آقای گل جهان می شود بیشتر از آنکه تخصص و کیفیت بالای بازی او عامل این امر باشد مرهون اندیشۀ بزرگ و همت والای اوست کما این که بازیکنانی در سال های اخیر و گذشتۀ فوتبال ایران که بعضاً هم دوره های او هم بوده اند از نظر تکنیکی و کیفیت بازی به مراتب جایگاهی بالاتر از وی داشتند ولی از همت و اندیشۀ متعالی او برخوردار نبوده و نیستند و هیچ گاه نتوانستند حتی به نیمی از افتخارات او نائل گردند.
کسی که سقف آرزوهایش کوتاه است قدش بلند نمی شود و لاجرم از یک حد معین بیشتر نمی تواند پیشرفت کند و این حکایت بسیاری از ستاره های این روزهای فوتبال کشور است که یکی برای پول به لیگ تایلند می رود و دیگری با اولین پیشنهاد یک تیم درجه چندم لیگ قطر عطای حضور در پرطرفدارترین تیم آسیا را به لقایش می بخشد و برق دلارهای عرب ها جلوی چشمانش را می گیرد. آن هایی که خوش نشینی در سرزمین اعراب را در سال های قبل به تلاش و تکاپو برای درخشش در لیگ های معتبر اروپایی ترجیح دادند نهایتاً شاید امروز اوضاع و احوال اقتصادی آن ها رو به راه باشد ولی قطعاً همواره مدیون استعداد خود خواهند ماند. علاوه بر این که برخی از آن ها بعد از مدتی برای همیشه از صحنۀ اول فوتبال کشور محو شدند و یا بعد از چند سال بازی در باشگاه های بی معرفت عربی بلافاصله مازاد تشخیص داده شده و دیپورت شدند و دوباره مجبور به بازگشت به تیم سابق داخلی خود شدند. هر نوع تصمیم گیری برای لژیونر شدن باید هدفمند و رو به جلو باشد. مسلماً کاپیتانی به علاوه چند هزار دلار پول نقد در یک تیم درجه چندم عربی برای یک فوتبالیست بااستعداد اتفاق ویژه ای نیست که برخی برایش سر و دست می شکنند. اگر کمی صبور باشند و با همت و تلاش بیشتر عاقلانه تر تصمیم گیری نمایند به آنچه شایستگی اش را دارند نائل می شوند. اگر توانستید همچون علی دایی تیم عربی را تنها به عنوان یک ممر مناسب فرض کنید و ضمن بهره مندی از مواهب اقتصادی بازی در شیخ نشین ها اسیر تنبلی و رخوت آن ها نشده و بلافاصله به اروپا بروید بسم ا.. در غیر این صورت اگر در خود این توان را نمی بینید بدانید اعتیاد خوش نشینی و تنبلی اعراب به شما هم سرایت خواهد کرد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ یکشنبه 4 تیر 1396 شماره5770
