در ذهنم بود برای این یادداشت متنی در ارتباط با آدم های خسیس بنویسم که یاد پیامک جالبی در این رابطه افتادم: «از بچه فرد خسيسی پرسیدند: وقتي سراغ يخچال می روی چه مي‌خوري؟ پاسخ داد: كتك!» شاید این داستانک کمی اغراق آمیز باشد ولی باور بفرمایید که برخی از افراد تا اندازه ای خسیس اند که هرگونه تعامل اجتماعی با آنها آزار دهنده و غیر قابل تحمل است.
در واقع این شرح حال آدم هایی است كه عادت دارند كمتر خرج كنند، لباس‌هاي ساده‌تر بپوشند، هواي حساب بانكي خود را همیشه دارند، از شنیدن صدای زنگ مهمان هراس دارند و خلاصه حسابي اهل دو دو تا چهارتا هستند تا جایی که امروز و فردای خود را فدای روز مبادایی می کنند که معلوم نیست از نظر آنها چه زمانی است؟ البته این که انسان اهل حساب و کتاب باشد و برای آینده و زندگی خود بر اساس برنامه مشخص خرج کند در نزد هر عقل سلیمی پذیرفته شده است. به بیان دیگر صرفه جویی، قناعت و حسابگری نه تنها بد نیست بلکه جز عادت های پسندیده انسان هاست اما زمانی که این موارد پا را از گلیم خود درازتر می کنند صفتی مذموم و غیر قابل تحمل می شوند.
خساست امري ذاتي است نه اکتسابي. پول و درآمد براي افراد خسیس تمام زندگي آن هاست. به حدی که آنها محبت را با پول مي سنجند و حتي اگر برای کسی هدیه اي مي خرند به علاقه فرد مقابل، کيفيت و نوع هدیه توجهي ندارند و تنها به قیمت آن فکر می کنند. در منزل اين افراد تصميم گيري براي خريد هر وسيله ساده اي بايد باکسب اجازه آن ها باشد و براي صدور اين مجوز نيز بايد فهرستی از توجیهات و دلايل قانع کننده بیان گردد. اين افراد در برآوردن نيازهاي شخصی خود نيز خساست به خرج مي دهند تا حدي که در حالتی افراطی ممکن است سلامتي آنها هم به خطر بيفتد .این در حالیست که عرصه آفرینش مجال سخاوت و انفاق است. از خورشيدی که مى سوزد و با نور و گرماى خود به همه مخلوقات، زندگى مى بخشد تا زمینی که همه مواهبی را که در دل دارد سخاوتمندانه و بی منت در اختیار بشر قرار می دهد. و یا در وجود خود انسان قلب، دستگاه تنفس، چشم، گوش، دست و پا هيچ كدام تنها براى خودشان كار نمى كنند و هرگز در خدمت به ساير اجزاء بدن، بخل نمى ورزند، بلكه آنچه را كه دارند سخاوتمندانه در ميان خود و تمام سلولهاى بدن به اشتراک می گذارند. حال در خلقتی که در ذاتش سخاوت حكم فرماست، آيا جايى براى انسان بخيل وجود دارد؟
آيا ناهماهنگى با عالم هستى انسان را به فساد و مرگ نمى كشاند؟ انسان خسیس برای از بین بردن بیماری خساست نیازمند تمرین است. این فرد باید پس از پي بردن به زشتي عمل خود برای ريشه کنی اين صفت از قلب خويش اقدام کند و به جاي آن صفت سخاوت را بنشاند. که برای تحقق این امر باید به صورت عملي به اعطاي مال و بذل و بخشش بپردازد. اين کار در ابتدا بسيار دشوار است، زيرا که شخص تعلق فراوان به اموال خود دارد؛ ولي به تدريج که به تکرار آن مي پردازد، آسان مي گردد. آسان شدن انجام عمل، علامت ثابت شدن اين صفت در نفس و نشانه اي براي بهبودي و نجات از يکي از امراض مهلک نفساني می باشد.
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4667168
