ماه پرفیض رجب؛ هنگامه پرواز به سوی معبود، زمان راز ونیاز با خداوند یکتا، و ماه اعتکاف است. روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم رجب که شبهایی مهتابی دارد را ایام البیض گویند. «ایام البیض» یعنی روزهایی که شب‌هایش سفید است. اعتکاف در رسم مسلمانان اقامت در مکانی مقدس به منظور تقرب جستن به خداوند مهربان است. که به وسیله ی آن دل انسان از هر آنچه جز خداست خالی می گردد و نور رحمت و محبت او نمایان می شود. بر این اساس عاشقان خداجو بخشی از عمر خود را وقف عبادت می کنند و لذت میهمانی بر سفره احسان الهی را با تمام وجود می چشند.
در اعتکاف میتوان خانه دل را از اغیار خالی نموده و نور محبت خدا را در آن جلوه گر ساخت. میتوان خود را وقف عبادت کرد و لذت وصال معبود بی همتا را چشید. معتکف روزه اش، نمازش و حضورش در مسجد مایه تقرب و روشنی است. در خانه ی حضرت دوست، سفره ایی از مغفرت و بخشایش گسترده شده و عاکف با صیقل روح و روان، زنگار گناه را از دل و دیده می زداید و آماده ضیافت بزرگ ماه رمضان می گردد. رشد، كمال، بالندگي روحي، عقلي و ايماني از مهمترین آثار اعتكاف است.
اعتکاف يكى از سنتهاى حسنه و از مستحبات مؤکد اسلامى است كه پس ازپيروزى انقلاب به طرز قابل توجهی احياء گرديد. از آنجا كه مشغله های زندگی و اشتغال انسان به كار و مسؤوليتهاى اجتماعى، بعضاً موجب غفلت مىشود، و توجه به امور دنیوی، گاه آدمی را از توجه به هدف اصلی باز مىدارد و سبب مىگردد وظيفه بندگی، ياد خدا و توجه به خود سازى و مبدا و منتهاى هستى فراموش شود، اعتكاف همچون آب حيات بخش در كوير غفلت به زندگی طراوت، شادابی و حیاتی دوباره می بخشد. اسلام، فكر جدايي از زندگي دنيا و كناره گيري از مردم و رهبانيت را ناپسند می داند اما اعتكاف را به عنوان فرصتي براي بازگشت به سوی خداوند قرار داده تا كساني كه از هياهو و جنجال زندگي مادي خسته مي شوند، بتوانند چند صباحي با خداي خود خلوت كنند و ضمن ارتباط جان و روح خود با خالق هستي با اعتقادي راسخ به سوي سعادت دنيا و آخرت گام بردارند.
اکنون عده ی زیادی از بندگان برگزیده الهی در سراسر کشور توفیق یافته اند که در این ایام شریف سر بر آستان جانان نهاده و در خانه ی خدا معتکف شده، برای نزول رحمت و مغفرت الهی و آمرزش گناهان خویش نجوا کنند. چه خوب است حال که عطر نزول ملائک در زمین پیچیده است ما هم که توفیق اعتکاف نداشته ایم اجابتِ دعای معتکفین را از خداوند متعال مسألت نماییم و خاضعانه و عاجزانه از او بخواهیم به برکت دعای عاکفین ما را نیز در دریای رحمت و غفران واسعه خویش غوطه ور سازد. انسان به طور فطري درپي دستيابي به كمال خويشتن است و خلوت گزيني در منزل دوست گامي مهم در جهت رسيدن به اين مقصد بزرگ است. خوشا به حال آنانکه با قربانی ساختن خواسته های درونی خویش، زمام دل و جان را به دست مهر ثابت و عشق پایدار خدای مهربان سپرده و همه اعضا و جوارح را به بند کشیده اند تا با او خلوت کنند و از دیدن هر آن چه جز اوست بی نیاز گردند. به قول حافظ:
خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است/چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4885609
خراسان – مورخ یکشنبه 1392/03/05 شماره انتشار 18413
