می خواهم قبل از هرچیز کمی خودمانی حرف بزنیم. و برای چند لحظه جای خودمان را با افرادی خاص عوض کنیم. فرض کنید همین امروز تنها فرزند خواهرتان که مدت هاست منتظرش بودید به دنیا بیاید و همه خانواده بخواهید برای دیدن او به بیمارستان بروید. یا فرض بگیرید که بالاخره بعد از سالها قرار است امشب تنها برادرتان را در لباس دامادی ببینید، یا حتی نه! خیلی هم دور نرویم. اگر امشب فرزندتان تب و لرز سختی کند و شما لازم باشد در کنارش بمانید چه کار می کنید؟ بدون شک پاسخ بسیاری از شما این است که نزد کودکتان می مانید و از او مراقبت می کنید حتی در سایر موارد بالا هم بدون تردید مشکلی نخواهید داشت و به راحتی به دیدن خواهرتان می روید و در مراسم عروسی برادرتان هم شرکت می کنید.
اما عده ای در همین حوالی خودمان هستند که نمی توانند به راحتی شما به این پرسش ها پاسخ بدهند. مطمئناً تا این سوالات را می خوانند در ذهنشان به سرعت و به طور ناخوداگاه می گویند: «اگر شیفت نباشم!» درست حدس زدید.اینها قشر فداکار پرستاران هستند که با وجود سختی های شغلی که دارند بازهم این شغل را انتخاب کردند تا بتوانند مرهمی برای دردها و ناله های بیماران باشند. با وجود اینکه پرستاری بعد از کار در معدن به عنوان سخت ترین شغل جهان انتخاب شده است بازهم پرستاران ما از مزایای لازم برخوردار نیستند و همین مساله باعث می شود خانم ها بیشتر از آقایان که بار سنگین مخارج خانواده روی دوششان است به سمت این شغل بروند اما این کاملاً طبیعی است که توانایی بدنی و نیروی یک خانم با آقا قابل مقایسه نیست.بخصوص که خانم ها مسئولیت دشوار نگهداری از فرزندان خود را هم برعهده دارند و بسیاری از مواقع مجبورند فرزندانشان را به خانواده های خود بسپارند و زمانی که به منزل می آیند آنقدر خسته می شوند که دیگر توان رسیدگی به فزندان خود را ندارند.
از طرف دیگر پرستاران از نظر سلامت در امنیت نیستند. چرا که بیماری که در بیمارستان بستری می شود قبل از تشخیص بیماریش به مراقبت نیاز دارد و ممکن است در همان لحظه یک سرسوزن خراش کوچکی روی دست پرستار بیندازد و بعداً معلوم شود بیماری آن شخص واگیردار بوده است. یا حتی اشعه هایی که پرستاران با آنها سروکار دارند هم بسیار برای سلامتی آنها خطرساز است. از نظر روحی و روانی هم مشکلات خاص خود را دارند. پرستاران در محیط خشنی مانند بیمارستان با افرادی نا توان سروکار دارند که معمولاً ناله می کنند یا حتی ممکن است کنترل رفتاری خود را از دست بدهند و همین مسائل باعث بروز تاثیرات منفی در روحیه پرستاران می شود.
ساعت های کاری بالا و دستمزد پایین هم از دیگر مشکلات انهاست. پرستاران مجبورند ساعت های طولانی در بیمارستان ها شیفت باشند و فشار و استرس بالای این کار برای مراقبت از بیماران در شرایط مختلف را تحمل کنند اما آنقدر حقوق و مزایایی که دریافت می کنند اندک است که مجبور می شوند در چند بیمارستان کارکنند و همین مساله باعث کاهش سطح کیفی آنها و نارضایتی خانواده ها و جدال آنها با پرستاران می شود و این مساله،مشکلات آنها را دوچندان می کند. در پایان باید گفت نمی شود در قالب چند سطر به مشکلات بزرگ این قشر زحمت کش پرداخت. بهتر است مسئولان با پیش بینی تسهیلات کاری مناسب برای پرستاران علاوه بر افزایش سطح کیفی زندگی و رفاه آنها، زمینه افزایش رضایت خانواده ها را نیز از این قشر فراهم آورند.
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4769282
خراسان – مورخ شنبه 1391/12/26 شماره انتشار 18366
