رخسار سرخ

این درست است که در هر جایگاه و مرتبه ای که بازیکن و مربی قرار داشته باشند حق اعتراض و یا بی احترامی به داور را ندارند. البته همۀ ما به این موضوع هم اعتقاد داریم که در فوتبال حرفه ای بیرون کشیدن تیم، ترک زمین، بیرون نرفتن بعد از اخراج، داد و فریاد زدن بر سرداور و اتفاقاتی از این دست هم پذیرفته شده نیست. اما شخصاً هیچ گونه اعتراض و انتقاد را قبول نمی کنم. حتی حاضر به شنیدن هم نیستم. نمی خواهم بپذیرم! آخر برادر من طرف علی دایی است. مردی که شناسنامه فوتبال ایران بوده و هست. کلی دل ما را شاد کرده، آقای گل جهان، بهترین بازیکن آسیا و ده ها عنوان و افتخار دیگر از این دست دارد.


اصلاً قضاوت دیگران و حرف هایی هم که بعد از خواندن این مطلب پشت سر من خواهند زد برایم مهم نیست. من علی دایی را دوست دارم. از این به بعد کسی حق ندارد لج دایی عزیر ما را در بیاورد. داور، بازیکن، مربی، مدیر و هر فرد دیگری که بخواهد ستاره درخشان تاریخ فوتبال ایران را خشمگین کند باید تنبیه کرد! مگر آقای گل جهان جز حرف حق چه می گوید؟ مگر او ادعایی جز رعایت عدالت دارد. حتماً سوتی نابجا علیه تیم او زده شده و او این گونه از کوره در رفته است. هیچ سخنی هم قبول ندارم که بخواهد ادعا کند دایی در این جایگاه باید سعه صدر، خویشتن داری و آرامش بیشتری داشته باشد. اتفاقاً آن هایی که او را ناراحت می کنند باید دست از این کارهایشان بردارند. این چه ادعایی است که اشتباهات داوری جز بازی است. داوران باید زمانی که تیم دایی بازی دارد بیشتر از همیشه دقت کنند! تا سوتی نابجا و ناعادلانه نزنند که رگ های گردن سرمربی دوست داشتنی نفت بالا بزند و از عصبانیت رنگ رخسارش سرخ گردد. کسی هم لازم نکرده اصول حرفه ای گری را به او یادآور شود چرا که سوابق نشان می دهد دایی حرفه ای ترین مربی ایران است! بعد از آن هم واقعاً کسی نیست معلوم کند این اتفاقات مکرر چرا در اصفهان می افتد. از غش کردن داور، سکه های لای گز، آب های آلوده یا همین اتفاقات اخیر که خاطر شهریار را مکدر کرده است. خدایا خودت بار دیگر دایی را بغل و از شر بدخواهان محافظت کن، دلش را شاد، سینه اش را گشاده و صبرش را زیادتر بفرما تا بار دیگر این گونه پای گیرنده ها عصبانیت و چهرۀ برافروختۀ او را نبینیم که دلمان به درد بیاید. این فوتبال حالاحالاها دایی را لازم دارد. به راستی چقدر دیدن مربی رشید، بااخلاق، صبور، متفکر، خویشتن دار که البته شهریار هم باشد دلنشین است.

منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 13 دی ماه 1395 شماره 5642

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *