⛱ نه منتظر کسی هستم نه کسی منتظر من است، نه به کسی دل‌بسته‌ام و نه دلبسته ای دارم، زندگی جاریست حتی بدون همه ما پس اگر پایمان را از هستی بیرون بکشیم به هیچ جای دنیا بر نمی خورد. دیگر حرفی برای گفتن نمی ماند وقتی قرار است به هم کاری نداشته باشیم و هرکسی سرش در لاک خودش باشد. ولی راستش دلم می‌سوزد بر مهربان ها! آن ها بازنده دل‌اند و برنده عشق!
⛱ من مهربانم؛ با دلی نازک و قلبی رئوف. ولی هرگز نمی خواهم بازنده باشم؛ نه بازنده دل نه بازنده عشق. پس قبل از هر چیز به خودم احترام می گذارم. هر صبح که از خواب بیدار شدم نه برای کسی که به احترام خودم از جا بر می‌خیزم و قبل از آنکه احدی را ببینم اول در آیینه به چشمان پرشور خودم نگاه می کنم و سلامی گرم از صمیم دل نثار وجود شریفی می کنم که خدا دوستش دارد، از روح خودش در او دمیده، دست نوازش بر سرش کشیده، محبت را در وجودش نهادینه کرده و همواره برایش اینگونه نجوا می‌کند؛
⛱ که ای بنده عزیزم من از خودت به تو نزدیک ترم، هوایت را دارم، هر چه از مال و مکنت و عزت و آبرو بخواهی از تو دریغ نمی کنم و مشتاقانه چنان تو را غرق بوسه می کنم تا از محبت و همراهی همگان بی‌نیاز گردی! پس به سوی خودم باش که مرهمی برای تمامی دردهای وجود توام. من هم دوباره آبی به صورت می زنم، وضو می‌گیرم، دست بر سینه می‌گذارم و در آیینه به خودم سلام می‌دهم: السلام علینا و علی عباد الله الصالحین.
#دلنوشته
#غارتنهایی
منو
