هرچند از شنیدن این سخنانش کام انسان تلخ می گردد اما چه می شود کرد از حقیقت که نباید فرار کرد. مرگ حق است و بخواهیم یا نخواهیم ما و همه ی عزیزانمان دیر یا زود باید تسلیم آن شویم. پس چه بهتر که در روزهای حیات و نعمتی که خداوند به ما و عزیزانمان برای زندگی و بهره مندی از زیبایی هایش هدیه نموده است به بهترین شکل استفاده نماییم. بی شک یکی از این نعمت های ارزشمند همین بزرگ ترهایی هستند که به حرمت موی سپید، نفس گرم و دعای خیرشان زندگی ما لذت بخش تر و سالم تر می گردد. پروین آدم خاصی است که حرفش به دل می نشیند. به قول او اکنون یکی یکی بزرگ ترها، اسطوره ها و سرمایه های ارزشمند فوتبال کشور از دست می روند و دیگران نیز به نوبت در این مسیر قرار خواهند گرفت. پس باید تا روزی که در کنار هم هستیم قدرش را بدانیم. شاید سن و سالی از آن ها گذشته باشد و به اندازه ی گذشته از چالاکی برخوردار نباشند ولی مسلماً تجارب و آموزه های فراوانی دارند که گنج هایی گرانبهاست. باید فرآیندی سیستماتیک در باشگاه های فوتبال کشور برقرار شود که اندیشه، دانش، تجربه و نظرات ارزشمند افتخارات فوتبال ایران را در اختیار جوانان قرار دهد. هرچند برخی باشگاه ها کانونهای رسمی و یا غیر رسمی پیشکسوتان دارند ولی اکثر آن ها ماهیت تشریفاتی داشته و در مسیر هدایت گری و تصمیم سازی باشگاه ها نقشی ایفا نمی کنند. از آن بدتر در فوتبالی که میلیاردها تومان پول سالیانه در چرخش است ستاره ی سابق تیم ملی و یا اسطوره های برخی باشگاه ها بیکار هستند و یا از حداقل های لازم معیشتی که در شأن آن ها باشد بی بهره اند. این که پیشکسوتان حمایت مادی و معنوی شوند، خواسته های نه چندان زیاد آن ها جامه عمل بپوشد،احترامشان حفظ گردد و حداقل در مناصب مشاوره ای، هیأت مدیره ها به صورت جدی و اثرگذار بکار گرفته شوند نه تنها برای باشگاه ها هزینه ی چندانی ندارد بلکه در بلندمدت می تواند منافع بیشماری از طریق تجارب گرانبهای آنان حاصل شود. سرت سلامت علی آقا! انشالله سایه شما و سایر بزرگترهای فوتبال سال های طولانی مستدام باشد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 19 آبان 1395 شماره 5600
