حضرت فاطمه معصومه(س) از بانوان متقی و والا مقام خاندان رسول گرامی اسلام هستند که به مقام های ارزشمند علمی و معنوی دست یافتند و الگویی کامل برای زنان در تمامی دوران می باشند. ایشان در میان علما و فقهای شیعه با لقب «کریمه اهل بیت» یاد می شود. از میان بانوان اهل بیت این نام زیبا تنها به وی اختصاص یافته است. در میان فرزندان امام هفتم(ع) بعد از امام رضا(ع) کسی هم شأن حضرت معصومه(س) نیست. بی شک این گونه اظهارنظرها و نگرش به شخصیت فاطمه دختر امام موسی کاظم(ع) بر اساس برداشت هایی است که از متن و روایات وارده از ائمه اطهار (ع) به دست آمده است. این روایت ها، مقام هایی را برای فاطمه معصومه (س) برشمرده اند؛ مقامی که نظیر آن، برای دیگر برادران و خواهران وی ذکر نگردیده و به این ترتیب، نام فاطمه معصومه (س) درشمار زنان برتر جهان قرار گرفته است. ایشان در یکم ذی القعده سال 173 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشودند. والدین بزرگوارشان امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(ع) و نجمه خاتون علیها السلام می باشند. خداوند متعال بعد از بیست و پنج سال از میلاد تنها فرزندِ نجمه خاتون -حضرت رضا(ع)- این دختر بزرگوار را به وی عطا نمود. امام هشتم شیعیان حضرت رضا(ع) یک سال پس از هجرت به سرزمین توس نامه ای خطاب به خواهر بزرگوارشان نوشتند و فاطمه معصومه(س) پس از اخذ نامه برای ادای رسالت زینبی با کارواني از امامزاده ها؛ شامل نوادگان امام حسن (ع) تا فرزندان امام موسي کاظم(ع) به طرف خراسان حرکت نمودند. درنامه امام رضا(ع) خطاب به خواهرشان آمده بود فوراً با اهل بيت به سمت ايران حرکت کن! هر کجا هم مردم تجمع کردند برايشان سخنراني کن و حديث بخوان. در حالی که مردان زیادی در کاروان بانو فاطمه معصومه(ع) بودند ایشان به عنوان کاروانسالار نقش آفرینی می کردند. و در طول مسیر هرجا تجمعی بود احادیثی با مفاهیم ولایت مداری می خواندند تا مردم را با جایگاه آسمانی امامت آشنا سازند. این سفر نقش مهمی در روشنگری تاریخ شیعه دارد. زیرا در حالی که خواص دریافته بودند هجرت امام هشتم و پذیرش ولایت عهدی نوعی تبعید بود اما عوام از سیاست های منافقانه مأمون اطلاعی نداشتند و حرکت خواهر امام اثرات قابل توجهی در آگاهی بخشی مردم داشت. مأمون ملعون که از نیت سفرآگاه شده بود طی اقداماتی مانع تحقق رسالت حضرت گردید. به گونه ای که عمال وی در شهر ساوه با کاروان خانم درگیر شدند و با ناجوانمردی اکثر مردان از جمله همه ی برادران ایشان را به شهادت رساند. بنا به قولی به دلیل اثرات روحی این حادثه و بنا به روایتی دیگر به دلیل مسمومیت، حضرت معصومه به شدت بیمار شدند به صورتی که ادامه سفر برای ایشان میسور نبود و دستور دادند که ایشان را به شهر قم منتقل نمایند. پس از ورود به شهر قم حضرت به منزل موسی بن خزرج رفتند و هفده روز در این شهر در حالت راز و نیاز و عبادت زندگی نمودند.در نهایت در دهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری دار فانی را وداع گفتند و شیعیان و دوستداران اهل بیت را در اندوه فقدان خود به سوگ نشاندند.