در چند سال اخیر که رویکرد کلان کشور در مسیر جهش و رونق تولید و پشتیبانی و مانع زدایی از آن تعریف گردیده است نقش کارآفرینان، صنعت گران، تولید کنندگان و اصحاب عرصه صنعت و اقتصاد در بخش دولتی و خصوصی بسیار پررنگ تر و مهم تر از گذشته می باشد. مسلماً الان شرایط به گونه ای است که بسیار بیشتر از گذشته دریافتیم تنها راه برون رفت از شرایط نابسامان اقتصادی و بحران های تورم، تحریم، بیکاری و کرونا تکیه بر توان تولید داخلی، اعتقاد به اصل «ما می توانیم»، اعتماد به استعداد ناب جوانان و تولید کنندگان ایرانی و خلاصه توسعه صنعت خواهد بود. پس باید دولت همگام و همراه بخش خصوصی باشد و با پشتیبانی و تسهیل امور برای آن ها زمینه مشارکت عمومی نخبگان و کارآفرینان را در کشور فراهم سازد. اگر بخواهم بدون تعارف بزرگ ترین ضعف دولت یازدهم و دوازدهم را از نگاه شخصی بیان کنم باید به دو مسأله مهم اشاره کنم؛ اول عدم خودباوری ملی و دوم تنبلی و کاهلی مفرط. امری که سوابق رئیس دولت سیزدهم در مسئولیت های قبلی که عهده دار آن بوده است دقیقاً عکس آن را نشان می دهد. نشان به آن نشان که هم در جریان مراسم تنفیذ و هم در قبل از آن مکرر اصل مهم “ما می توانیم” مورد توجه و اشاره وی قرار داشته است و هم با بازدیدهای میدانی و سفر به اکثر شهرهای کشور روحیه کار اجرایی مبتنی بر تلاش و حضور مؤثر در میدان عمل را به نمایش گذاشته است. اگر همین دو اشکال اساسی که در دولت قبل وجود داشته است در دولت فعلی اصلاح گردد قطعاً شاهد تغییرات گسترده ای در نظام اداری و مدیریتی کشور خواهیم بود. درون زایی و اتکا به توان داخل اگر با روحیه کار حداکثری و مشارکت عمومی همراه شود قطعاً کشور را از این شرایط خارج خواهد کرد. در حال حاضر بزرگ ترین مسأله ای که برای کشور به عنوان یک تهدید وجود دارد ناامیدی است. برخی مغرضانه و گروهی از سر نادانی به شدت در کشور ناامیدی از اصلاح امور را ترویج می دهند امری مذموم که هم با آموزه های شرعی در تضاد است و هم هیچگونه توجیه عقلی ندارد. هر چند این واقعیت تلخ وجود دارد که خصوصاً در هشت سال اخیر شرایط کشور از حیث اقتصادی و سلامت اداری و مالی بسیار نامطلوب بوده است اما قطعاً هنوز در کشور استعدادها و ظرفیت های فراوانی برای خروج از بحران ها وجود دارد. ما باید باور و غرور ملی را همواره زنده نگه داریم و تمام توان و تلاش خود را در جهت احیای مسیر تعالی و پیشرفت کشور به کار بگیریم تا به آن چه شایستگی اش را داریم نائل گردیم. فرای این که از نظر سیاسی و یا سلیقه مدیریتی چه میزان تیم جدید مدیریتی کشور مورد تأیید ما هستند یا خیر همگان باید برای پیشرفت ایران اسلامی و «نام جاوید وطن» خود را مسئول بدانیم و به اندازه خویش در هر کجا که قرار داریم با حفظ وحدت و سلامت وظایف خود را انجام دهیم.
منبع: هفته نامه نخست، چهارشنبه 20 مرداد 1400، شماره 884
