دست و دل بازی مسلک انسان های با کرامتی است که داشته های خود را بدون هیچ چشمداشتی به دیگران می بخشند و بی ادعا در گوشه ای بهره مندی و دلخوشی دیگران از نعماتی که به صدقه سری آن ها دریافت کرده اند را به نظاره می نشینند و در کمال رضایت با وجودی سرشار از شادمانی خدای مهربان را به شکرانه ی نعمتِ ایجاد سرور در دل دیگران سپاس می گویند.
اوج این کرامت زمانیست که اَبَرمردانی را در زندگی خود می بینیم که جانِ گرانمایه و سلامت جسمانی خویش را هزینه ی آرامش و آسایش دیگران و استقلال وطن کرده اند. این شرح حال انسان های آزاده ای است كه سرود صلابت را در استواري قدم‌هايشان به تصوير كشيده و نغمه شيدايي خوانده اند. مقصود همان هایی هستند كه همچون ميثم تمّار هر روز به عشق وصال بر درختي كه مقتل آنهاست آب مي‌دهند و به اميد روز دیدار لحظه‌شماري می کنند. بزرگ مردانی که بر اساس آیات الهی غبطه حال مصاديق «ماعاهدوا الله عليه و منهم من قضي نحبه» را مي‌خورند و با یاد و نام خداوند مهربان قلب خویش را آرام می سازند.
خداوندا! اینان دیگر چه مخلوقاتی هستند که ناله ی جانسوز جراحت ها و دردهای بی درمانشان یاد و نام خداست و در اوج ضعف جسمانی روحشان به آسمان پرمی کشد و سرود عاشقی می خواند و در هر لحظه از آلام خویش لب به شکوه نمی گشایند. آنها زخمي بر جسم دارند. زخمي که با تمام زخم ها متفاوت است. اين زخم از بد حادثه نيست بلکه نشان از مقاومت و ايثار است. کساني که به عشق محبوب و براي دفاع از کشورشان در برابر تجاوز، قدم در عرصه مبارزه نهادنده اند.
نمی دانم من و امثال من آیا می توانیم برای امتحان هم که شده دقایقی بر صندلی چرخ دار بنشینیم؟ آیا مفهوم از درد دور خود پیچیدن را می دانیم؟ معنای مرگ تدریجی را چطور بیان می کنیم؟ اصلاً می خواهم از تحصیل کرده ها، دانشگاهیان و همه ی کسانی که مثل من در اوج امنیت و آرامش در کرسی های دانشگاهی به کسب علم پرداخته اند سؤالی بپرسم؛ آیا شما می دانید شیمیایی یعنی چه؟ آیا می توانید میزان دردهای یک جانباز شیمیایی را به تصویر بکشید؟ نمي‌دانم هرگز ديده‌ايد جوانمرد رشیدی را كه بر روي زمين پهن شده و دايم با دستانش بر سر و صورت مي‌كوبد؟ آيا می توانید افرادی را كه يك عمر جز تخت بيمارستان و آسايشگاه جانبازان دنيايي ديگری را در مقابل چشمان نداشته اند درک کنید؟ نمی دانم امروز زندگی آن هایی که برای رفاه یک ملت قطع نخاع شده و سلامتی خود را ازدست داده اند به چه صورت سپری می شود؟
اکنون که در سایه ی مجاهدت شهیدان، جانبازان و آزادگان، ملت و دولت در فضای امن و مستقل با آزادی و سربلندی زندگی می کنند حفظ شأن و احترام آنها به علاوه انجام وظیفه در حل مشکلات مختلفی که یک جانباز و خانواده اش با آن دست به گریبان هستند رسالت بسیار مهمی است. هر چند هر اقدامی هم در این زمینه انجام بگیرد حتی گوشه ای از رشادت های جوانمردان بی ادعای این سرزمین را جبران نخواهد کرد اما بی شک مردم و مسئولین هر کدام به سهم خود در این امر مسئول هستند. باشد که خداوند متعال به برکت نام جانباز فداکار دشت کربلا حضرت قمر بنی هاشم(ع) از آلام آن ها بکاهد، زخم هایشان را التیام بخشد و درجاتشان را متعالی گرداند.
خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1392/03/23 شماره انتشار 18427
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=3&day=23&id=4917649
