آبی پوشان خوزستان با کمترین امکانات راهی دیار غربت می شوند تا با تیمی بازی کنند که از نظر بودجه و امکانات تا دندان مسلح است. در همین رابطه اخباری هم شنیدیم که نمی دانم صحیح بود یا اغراق؛ این تیم لباس کافی در اختیار نداشت، پول اسکان هتل و یا حتی بلیط برگشت هم نداشته است! سپس قهرمان لیگ برتر ایران با همین امکانات محدود به علاوۀ اوضاع جوی نامناسب اهواز که آن ها را از نظر جسمی و روحی نیز تا حد زیادی آزار داده است در برابر میلیاردرهای عرب بازی را می برد. تا این جای کار که باید درود فرستاد بر غیرت این جوانان.
اما نکتۀ قابل توجه آنجاست که برخی چنان با آب و تاب از این اتفاقات صحبت می کنند که انسان انگشت به دهان می ماند. انگار بی پولی باشگاه ها، نداری، کمبود امکانات و یا این که بگوییم فلان بازیکن تیم متمول عربی به اندازۀ کل بودجه یک باشگاه ما پول دریافت کرده افتخار است! فوتبال مثلاً حرفه ای ما برای باشگاه های آسیا هیچ برنامه و ساز وکاری ندارد. بر همین اساس هم سال هاست که نتوانسته در این عرصه به توفیقی دست یابد. وقتی نگاه ها حداقلی است و به گونه ای مدیریت کرده ایم که نمایندۀ کشور ثروتمند ایران در عرصۀ بین المللی دست خالی است واقعاً جای تأسف دارد. فوتبال امروز یک صنعت است. حالا که ما در سال میلیاردها تومان در این صنعت سرمایه گذاری و هزینه می کنیم چرا باید در بزنگاه ها و میادین بین المللی آبرومندانه حضور نداشته باشیم. به راستی همین استقلال خوزستان که قرار بود امسال در لیگ قهرمانان شرکت کند به نسبت سال قبل چه اقدام ویژه ای انجام داده است؟ آیا سرمایه مناسب برای این بازی ها در نظر گرفته و یا بازیکنی که در کلاس آسیایی باشد جذب کرده است؟ وقتی با چشم خود می بینیم که هیچ یک از نمایندگان ما برای بازی های آسیایی برنامۀ ویژه ای نداشته و آماده سازی نکرده اند، بازیکن مناسبی نگرفته و از آن بدتر که خود آن ها و ما تا حد زیادی می دانیم حذف می شویم و دلمان خوش است که فقط در یک مرحله بالاتر و یا به صورت آبرومندانه تر این اتفاق برایمان رقم بخورد اصلاً بهتر است حضور پیدا نکنیم. در این فوتبال پول هست خوب هم هست. آنچه نیست مدیریت، برنامه ریزی و اهداف بلند است. ما نمی توانیم با این همه هوادار پرشمار از این فوتبال پول در بیاوریم چون نمی خواهیم. چون مزۀ شیرین پول های بادآوردۀ دولتی زیر زبان ماست. ما کشور ثروتمندی هستیم. پس باید خوب خرج کنیم و خوب درآمد داشته باشیم و با سربلندی در میادین حاضر شویم. دو مربی مثل برانکو و کی روش که در کلاس جهانی هستند چقدر برای فوتبال ما آبرو شده اند. حال همین اتفاق را با حضور بازیکنان و مربیان بزرگ بیشتری در تیم های متعدد تصور کنید. ما ندار نیستیم. پس به نداری افتخار نکنید. برنامه و عمل خود را اصلاح کنید بعد بجای آنکه به نداری خود افتخار کنید به افتخارات و ثروتی که از این راه عاید ورزش کشور می شود افتخار کنید.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ پنجشنبه 5 اسفند 95 شماره 5686
