نقش مدیریت استراتژیک در ایجاد مشارکت و همکاری سه جانبه بین دولت، دانشگاه و صنعت

چكيــده

با گذشت زمان بررسی مشکلات ارتباط صنعت با دانشگاه بیش از پیش با پیچیدگیهای خاصی روبرو می گردد که تنها با نگرش های علمی و تخصصی می توان بر آنها راه حل های مناسبی را پیش بینی و یا ارائه نمود . هم اکنون بیش از یک دهه از اولین سمینار همکاری صنعت با دانشگاه می گذرد . با افزوده شدن بعد سوم بر آن یعنی دولت می توان گفت جای خالی یکی از فاکتورهای مهم و تعیین کننده در این رابطه نیز پر شده و انتظار می رفت باتجزیه و تحلیل موانع و ایجاد بستر مناسب در جهت همکاری ، امکان رسیدن به اهداف مورد نظر نیزبه  تواند امکان پذیر گردد . بررسیها نشان می دهد که د ستاوردهای سمینار و کنگره ها علیرغم داشتن راه حل های کلیدی دراکثر موارد زینت بخش مجموعه مقالات گردیده و از سالی به سال دیگر بر حجم آنها اضافه شده و هر قطعنامه ای در مواردی با تکرار مشکلات و ابهامات ، زمینه ساز پرداختن به سمینار و یا کنگره دیگر را فراهم آورده است . البته نباید از تأثیرات سازنده برخی از این همایش ها نیز غافل بود زیرا که بحث و بررسی در مسائل مطرح شده در مواردی  راهگشای برخی از موانع و مشکلات نیز می توانست بشود و لی در کل نگری هنوز یافتن راه حل اساسی بر معضلات علمی و اقتصادی جامعه و همگرایی دانشگاه و صنعت در جهت گشودن گره های کور در این رابطه ، سوالی است که بایستی بر آن جواب منطقی وجود داشته باشد .

واژه‌هاي كليدي :

مديريت ـ فرهنگ ـ نگرش سيستمي ـ توسعه .

1 – مقـــدمه :

به نظر می رسد علیرغم روش های معمول در ممالک توسعه یافته ، دانشگاهها در ایران به طور مستقل تلاش در جامه عمل پوشاندن به اهداف آموزشی و تحقیقات بنیادی را بیشتر در مد نظر داشته و صنایع نیز به علت واردات تکنولوژیها  و تمرکز به روشهای دریافتی از صاحبان تکنولوژی ، سعی در انجام برنامه های دیکته شده دارند و دولت نیز احتمالاً به علت تخصصی بودن کارها در علم و صنعت ، تمایل کمتری به درگیری در این میانه دارد و به اصطلاح هر سه عامل تعیین کننده در مقیاس کلی تر ، اهداف خاصی در مسیرهای از پیش تعیین شده را طی می نمایند که به علت واگرائی نخواهند توانست زمینه ساز همکاریهای سه جانبه گردند . نگارنده در بیش از ده مقاله در این زمینه تلاش در شناخت مشکل و ارائه راه حل ها کرده که علیرغم استقبال از طرف برگزار کنندگان همایش ها و حضار هنوز هم چنانکه قابل باشند در انتظار توجه و احتمالاً کاربردی شدن را دارند که شاید با روال فعلی خوش بین بودن برای انجام یک چنین عملی را نیز نبایستی منطقی تصور نمود . در این مقاله با تأکید بر مدیریت استراتژیک سعی گردیده است ضمن پرداختن به مسائل و مشکلات ، بستری مناسب برای همکاریهای سه جانبه فراهم شده و با حاکمیت نگرش سیستمی امکان رسیدن به اهداف مورد نظر نیز بتواند با پیشنهادات سازنده تأمین گردد .

2 – نگرش سیستمی و بهبود سازمانی :

یکی از موانع عمده در ایجاد ارتباط و همکاری ، منعطف نبودن ساختار و رفتار نیروهای انسانی و عدم توجه به بهبود در سازمانها می باشد .

به منظور پی بردن به جزئیات امر بهبود و تحول در یک سازمان ، در درجه اول لازم است  به این مسئله اساسی توجه شود که سازمان عبارت است از یک سیستم اجتماعی و هر سیستم اجتماعی ویژگیهای ساختاری و موقعیت و هویت خاصی دارد . همانطور که نحوه مراوده و تعامل با یک سیستم اجتماعی نیازمند دانش و اطلاعاتی دربارۀ آن سیستم است ، بهبود و توسعه در هر سیستمی نیز تابع تعامل عالمانه با اجزای آن است . تأکید بر نگرش سیستمی در امر بهبود سوالاتی را دربارۀ چگونگی ، سرعت و نهایت عملیات بهبود به دنبال دارد :

آیا برنامه بهبود در جهت منافع عمومی سازمان و کارکنانش است ؟

آیا حدود فعالیتهای توسعه و تناسب آن با ظرفیت سیستم ارزیابی و براساس آن حد و مرز استفاده از منافع و امکانات درون و بیرون سازمان تعیین شده است ؟

آیا منابع انسانی متناسب با برنامه بهبود و توسعه تجهیز شده اند ؟

آیا فرآیند تحول شامل برآورهای دقیق رفتاری است ؟

مسلماً بدون تغییر در ساختارها و رفتارهای کارکنان در سازمانها رسیدن به اهداف از قبل تعیین شده نمی تواند عملاً  امکان پذیر باشد و در صورتی سازمان قادر به تحقق بهبود خواهد شد که ویژگی سیستمی باز منعطف را دارا  بوده و پذیرای عوامل دخالت کننده و تحول دهنده باشد . اکثر سازمانهای علمی و صنعتی در ممالک در حال توسعه در  عین حال که ویژگیهای سیستمی باز را به نمایش می گذارند و لی در عمل در قالب سیستم بسته عمل می نمایند .

نقش مدیریت ها در این شرایط فوق العاده حساس بوده و بایستی نمایانگر گرایش آنان به تغییر و تحول باشد . مدیریت با برخورداری از استعدادها و شایستگی های گوناگون بایستی در سازمان به طراحی امور اجرایی بپردازد . ایفای نقش رهبری مدبر و مدیری نیرومند که لازمه بهبود است زمانی مسیر می شود که مدیران و رهبران توان دنبال کردن آرمانهای بهبود تا وصول به اهداف مرحله ای را آنچنان که ابتدا وضع کرده اند داشته باشند .

ایجاد آمادگی های عمومی بیانگر عدم غفلت مدیران و رهبران از ضرورت تداوم جهت گیری هاست و موجب می شود منابع انسانی هر کدام به عنوان رونق دهنده و بهبودگر سیستم با وظیفه شناسی و تلاشی پی گیر به فعالیت بپردازد . بایستی توجه داشت که برای ایجاد تعاون و همکاری در بین سازمانها بایستی اول چنین روحیه ای را در داخل سازمان و در جهت بهبود فعالیتهای درون سازمانی به انجام رساند .

اندیشه تحول و بهبود در سطح سازمان زمانی به نتیجه مطلوب می رسد که به صورت تکاپوی عملی گسترده درمیان اعضاء و بخش ها در آمده باشد . و یقیناً میزان و کیفیت تحقق بهبود در سطح عمومی سازمان نقش اساسی و مستقیم دارد .

استهلاک انرژیهای کاری ، عدم وجود همکاری و تعاون بین اعضاء و بخش ها ، تعارض و کشمکش ها از موانع مهم در سر راه تحول است .

برای مبارزه با این موانع به برنامه ریزی و هدف گذاریهای بلند مدت و کوتاه مدت که ریشه در مدیریت استراتژیک دارد بایستی توجه کافی مبذول گردد .

تفکر در رابطه با بهبود ، ابعاد بهبود را در سازمان و در رابطه با سازمانهای دیگر به نمایش می گذارد . بهبود متأثر از تقاضای محیطی بوده و این محیط است که به هر سازمان ، متناسب با موضوع فعالیتش نقش عملیاتی جدیدی می دهد . به عبارت دیگر تغییرات سریع در محیط است که ایجاب می کند سازمانها ، ساختار و گردش کار خود را منعطف می سازند و آنچه مسلم است تحولاتی که موجب بقاء و دوام سیستم در محیط می گردد مفهوم بهبود را در بردارد . به طور کلی باید گفت انسان ، تکنولوژی و ساختار ، به عنوان اجزای اصلی در هر سازمان موجب پدید آمدن مجموعه هایی از عوامل واجد نقش و تأثیر در محیط می شوند . از نظر تحول و آنچه در سیستم به عامل انسان ارتباط دارد به طور اجمال ارزش ها و توان های انسانی نامیده می شود که مبنای تغییر در ظرفیت سیستم برای حل مسائل است . آنچه ارتباط به عامل تکنولوژی در سیستم مربوط می شود  تغییر درتجهیزات و آموزش ها به مقتضای شرایط زمانی و تحولات اجتماعی و انتظاراتی است که از سیستــم وجود دارد و در نهــایت آنچه که به عامل ساختار مرتبط است تغییر در روشها و زیرساخت های سیستم به عنوان بستر فرآیندهای سازمان است که امکان هر نوع دگرگونی را فراهم می سازد ( 1 ) .

با توجه به موارد اشاره شده در فوق می توان چنین نتیجه گیری کرد  که با حاکمیت نگرش سیستمی نیاز به بهبود مستمر در سازمانها از اهمیت ویژه برخودار گردیده و زمینۀ تعاون و همکاریهای گسترده درون سازمانی و برون سازمانی را فراهم می آورد . دانشگاهها در مسیر بهبود نیازمند رسیدن به سطوح بالای علمی در مقیاس کشورهای توسعه یافته بوده و در صنایع نیز با بهبود تکنولوژیهای موجود بایستی به رقابت پذیری محصولات تولیدی بیاندیشند . فعالیتهای گسترده در مسیر بهبود زمینه ساز همگرائی و همکاری در بین سازمانها را نیز میتواند به دنبال داشته باشد .

3 – تجارت جهانی ، جهاني شدن اقتصاد و تولید در مقیاس جهانی  WCM  :

در عصر حاضر جهان به سرعت در حال تغییر ، تحول ودگرگونی می باشد . پیتر دراکر پدر مدیریت قرن بیستم در رابطه با تغییر و دگرگونی عقیده دارد که : دگرگونی را نمی توان اداره کرد ولی می توان از آن پیش افتاد . در دوران خیزش های بزرگ ، آنگونه که اکنون پیرامون زندگی ما را گرفته است ، دگرگونی حالت هنجار را بخود می گیرد . بی تردید دردآور و پــرخطــر است و نیــاز به کار سخت و طاقت فرسا دارد . از سوی دیگر ، چنانچه سازمانی – کسب و کار ها و یا غیر آن – مدیریت دگرگونی را پیش نگیرد ، ماندگار نخواهد بود . در دوران دگرگونی های پرشتاب ساختاری ، تنها سازمانهایی به ساحل نجات می رسند که رهبری دگرگونی را پیشه کنند . بنابراین در سدۀ بیست و یکم بنیانی ترین چالش مدیریت این است که سازمان خود را پیشتاز و رهبر در دگرگونی نماید . پیشتازان دگرگونی ، خود در پی این پدیده می گردند و می دانند که چگونه دگرگونی های برون سازمانی و درون سازمانی را به فــرصت هـــای ســودمنـــد تبــدیـــل کنند . این ویژگی نیازمند مواردی از جمله : 1 – سیاست هایی برای ساختن آینده 2 – روش های سازمند یا سیستماتیک برای جستجو و دستیابی به دگرگونی 3 – راه درست بــرای شنـــاساندن دگرگونی به درون سازمانی ها و برون سازمانی 4 –  و سیاست هایی برای ایجاد تعادل میان دگرگونی و ادامه کار سازمان می باشد ( 2 ) . بایستی توجه داشت که یکی دیگر از سیاستگذاریهای رهبر دگرگون سازی ، باید بهسازی سازمان یافته باشد . هر گونه فعالیت درون سازمانی و برون سازمانی بنگاهها ، بایستی به گونه ای سازمند و پیوسته ، رو به بهبودی باشد . این روند باید همه فعالیت ها از جمله تولید ، بازاریابی ، خدمات ، مشتریان ، تکنولوژی ، آموزش کارکنان و کاربرد اطلاعات ، را در بربگیرد . معیار و استاندارد پیشرفت هم باید معین و آشکار باشد . اجرای بهسازی سازمان یافته نیازمند به پاره ای تصمیم گیری های مهم است . کارکردها باید تعریف شوند . هدف ها تعیین گردند و روش های اجرا را برگزینند . راز بقاء در عرصه های تجارت درمقطع زمانی فعلی کیفیت و رقابت است . سازمان تجارت جهانی اهداف خاصی را دنبال می کند . هر کشوری که به عضــویت سازمان تجارت جهانی پذیرفته می شود باید اصول 9 گانه را بپذیرد که عبارتند از : 1 – آزادسازی تجات خارجی که در آن آزادی واردات کلیه محصولات صنعتی و کشاورزی ، لغو محدودیت بر واردات خدمات ، حذف حقوق گمرکی بر واردات محصولات صنعتی وکشاورزی ، آزادی صادرات کلیه تولیدات داخلی مورد توجه بوده است . 2 – آزاد سازی نرخ کالاها و خدمات – حذف کلیه سوبسیدهای غیرمستقیم 3 – آزادی نرخ ارز 4 – آزادی نرخ بهره 5 – لغو انحصارت دولتی و خصــوصی 6- جریان آزادی اطلاعات 7 – تخصیص بهینه منابع بوسیله بازار 8 – جداسازی دو مفهوم اقتصاد و تأمین اجتماعی 9 – ایجاد دولت ناظر به جای دولت عامل در عرصه سیاست و اقتصاد .

با عضویت در سازمان تجارت جهانی که هم اکنون ایران نیز برای پیوستن به آن تلاش می کند ، کلیه محدودیت ها بر صادرات و واردات لغو می شود و با حذف هر نوع محدودیت بر صادرات و واردات ، در واقع مرزهای ملی اقتصادی فلسفه وجودی خود را از دست می دهد ، با حذف مرزهای ملی اقتصادی و امکانات مبادله آزاد کالا بین کلیه کشورها ، فقط تولید کنندگانی در صحنۀ اقتصاد باقی می مانند که پایین ترین هزینۀ تولید را داشته باشند .

بعبارت دیگر آزاد سازی تجارت جهانی درعمل سبب می شود تا ارزان ترین تولید کننده در دنیا مشخص شود . سازمان تجارت جهانی از مزیت نسبی ارزیابی مثبت دارد . با پذیرش اصل مزیت نسبی و حذف تعرفه ها ، فقط تولید کنندگانی در جهان باقی می مانند که با کیفیت مساوی ، ارزان تر از همه ، تولید می کنند و تولید کننده ای که حتی یک دلار کالایش گران تر تولید شود از صحنه اقتصادی حذف می شود . قیمت اتومبیل در ایران 5 برابر بازار جهانی و قیمت بعضی از انواع پارچه تولید داخلی در ایران 3 تا 4 برابر قیمت بازار جهانی است ، در صورتی که ایران بعضویت  این سازمان پذیرفته شود ، ما نمی توانیم بر واردات اتومبیل و پارچه تعرفه وضع کنیم و یا محدودیتی در جهت واردات آن اعمال کنیم بنابراین ، این دسته از کارخانجات یا تعطیل می شوند و یا باید هزینه تمام شده خود  را آنقدر پایین آورند که با تولید کنندگان خارجی بتوانند رقابت کنند . بایستی توجه داشت که عضویت در سازمان تجارت جهانی به معنی حذف صنایع ناکارآمد است . اگر کارخانه ای دارای سوء مدیریت باشد ، اگر کارخانه ای دارای ماشین آلات فرسوده باشد و . . . ، این عوامل باعث افزایش هزینه تمام شده کالا درآن کارخانه می گردد ، و خودبخود در صورت باز بودن مرزها و نبودن تعرفه ، این کارخانه ها نمی توانند با جنس مشابه خارجی رقابت کنند ، بنابراین خود به خود از حیات اقتصادی کشور حذف می شوند ، عضویت در سازمان تجارت جهانی به معنای حذف صنایعی است که به هر علت هزینۀ تمام شده آن ها بالاتر از هزینه تمام شده رقیب خارجی شان است ( 3 ) . از موارد فوق روشن می گردد که صنایع ایران در شرایط فعلی یک دوره بحرانی را پشت سر می گذارد . در اکثر مراکز تولیدی ایران محصولات با کیفیت پائین و هزینۀ بالا تولید شده و به جز بازارهای داخلی در اکثر موارد امکان رقابت و یا حضور درعرصه های تجارت بین المللی را ندارند لذا با پذیرش در سازمان تجارت جهانی سرنوشت مبهم و سوال برانگیزی در پیش روی صنایع داخلی خواهد بود که توجه به این مهم را بــرای مسئـــولان علمـــی و فنی در جامعه از هر نظر واجب و در اولویت خاص مطرح می نماید . در عصر جهانی شدن اقتصاد تنها راه گریز از یک چنین شرایط بحرانی انتخاب روش تولید در مقیاس جهانی WCM یا (  World class manufacturing  ) می باشد .

هم اکنون یکی از مهمترین تغییرات طی قرن بیستم در محیط تجاری را جهانی شدن اقتصاد و شکل گیری یک سیستم اقتصادی یکپارچه جهانی می دانند و رقابت در سطح بالایی افزایش یافته و رقبای متعددی در همه نقاط جهان ظهور کرده اند . در شرایط کنونی تولید از یـک بازی در محدوده های ملی فراتر رفته و به بازی در محدوده های جهانی تبدیل شده است . بازار امروز جهان است و دیگر هیچ محدوده ملی ندارد . در این عرصه اساس رقابت و برنامه ریزی تغییر کرده است . ظهور این شرایط در قسمتهای مختلف جهان شرکتهای تولیدی را وادار کرده است به عملیات تولیدی با توجه به دیدگاه های جهانی بیندیشند و ارزیابی مجددی در نگرشهایشان به رقابتهای بین المللی داشته باشند . جای تأسف دارد که در کشورهای سنتی و بی توجه به جهانی شدن اقتصاد ، بیشتر مدیران ارشد به بازار تولید بصورت ملی و نه جهانی و به محصولات در حد کافی خوب و نه در مقیاس جهانی توجه می کنند . چنین نگرشهایی موجب ناکامی و خروج از صحنه تولید در این منظر جهانی خواهد شد . مصرف کننده نقشی قاطع در بازار ایفا می کند . برای پاسخ سریع به تغییر ذائقه آنها و ضرورت چرخه های کوتاهتر محصول ، واحدهای تولیدی باید چنان ظرفیتی را کسب کنند که بتوانند به دفعات و با سرعت محصولات جدیدی را طراحی و محصولات موجود را بهبود بخشند . بنابراین باید در استقرار یک سیستم تولیدی کوشش کرد که انعطاف پذیر بوده و بر انباشته های کوچک در تولید تمرکز داشته باشد . محصولات این سیستم باید با کیفیتی بالاتر ، هزینه پایین تر و زمان تأخیر کوچکتر باشند . استراتژی پیشنهادی ، استقرار سیستم تولید در مقیاس جهانی است . این سیستم ترکیبی مناسب از عناصر کلیدی بهره وری مانند TQM  و مشارکت کارکنان است . سومی شینا در مقاله خود  WCM  را با عبارت زیر تعریف می کند .

WCM     موجی است که با تشکیل تیمهای چند وظیفه ای شروع شده و شامل مفاهیم طراحی برای تولید (DFM  ) ، بهبود مداوم فرآیند  (CPI  ) مدیریت جامع کیفیت  (TQM  ) و تعمیم وظیفه ای کیفیت  (QFD  ) است . با ترکیب این اصلاحات  WCM در تلاش است تا محصولات جدید را بطور موفق و با سرعت هر چه بیشتر در چرخه های طراحی ، توسعه ، تولید ، تحویل به مشتری با کمترین هزینه و بالاترین کیفیت فراهم سازد ( 4 ) . برای رسیدن به یک چنیــن هدفی در ایران به تلاشهای مستمر و شبانه روزی نیاز خواهد بود که در آن دولت ، دانشــگاه و صنعت از نقش کلیدی و مهم برخوردار می باشند و مسلماً برنامه ریزی وعملکرد رانیز تنهــا با مــدیریت های منطقی و اصولی میتوان به ثمر رساند که مدیریت استراتژیک می تواند سهم فزاینده ای در این زمینه داشته باشد .

4 – نقش مدیریت استراتژیک  درایجاد مشارکت و  همكاري سه جانبه  :

چنان که به دقت مسیر ترقی و توسعه را در کشورهایی که توانسته اند به مدارج بالائی از علم و صنعت برسند تعقیب کرده و رموز موفقیت را بخواهیم بررسی کنیم به آسانی در خواهیم یافت که در پشت سر هر موفقیتی مدیریت و برنامه ریزیهای منسجم و اصولی وجود داشته است .

باعث تاسف می باشد که در اکثر ممالک در حال توسعه عدم توجه کافی به فنون و اصول مدیریت منطقی اثرات و صدمات جبران ناپذیری را در زمینه های علمی و صنعتی موجب می گردد

که دراین  میان عدم توجه کافی به نقش مدیریت استراتژیک از هر نظر مهم و قابل توجه می باشد . لازم است اشاره گردد که در مدیریت استراتژیک پرداختن به استراتژی  از اهمیت ویژه برخوردار است . در کتاب مدیریت استراتژیک در مقاله ای تحت عنوان مفهوم استراتژی صنفی آقای کنث آر – اند روز در مفهــوم استــراتــژی عقیده دارد که استراتژدی صنفی در یک موسسه عبارت است از الگوی تصمیم هایی که براساس آنها هدف های عمده ، هدف های جزئی و مقاصد آن را معین و مشخص می کند ، سیاست ها و طرح های اساسی را برای دستیابی به این هدف ها مهیا می کند ، و سرانجام طیف فعالیت را که موسسه در پی آن است ، تشکیلات انسانی و اقتصادی را که دارا است یا می خواهد به آن دست یابد و ماهیت خدمات اقتصادی و غیر اقتصادی را که در نظر دارد و نسبت به کــارکنــان ، مشتریان و جامعه ارائه دهد ، تعریف می کنند . تصمیمی استراتژیک که این الگو را یاری می دهد آن گونه تصمیمی است که اثر بخشی دراز مدت دارد (5 ) .

در مدیریت استراتژیک توجه کافی به برنامه ریزی دراز مدت می تواند راه گشای بیشتر معضلات و مشکلات موجود در زمینه های فعالیت های سازمانی و فرا سازمانی گردیده و زمینه همکاریهای مستمر را در پی آمد داشته باشد . علیرغم گذشتن بیش از یک دهه از تلاش برای بستر سازی برای همکاریهای سه جانبه دولت ، دانشگاه و صنعت ، چنانچه در مقطع زمانی فعلی نیز پرسش از برنامه و آینده نگری بنمائیم مسلماً به غیر از جواب منفی یا مبهم نمی توانیم نتایج دیگری از این پرسش داشته باشیم . متاسفانه به علت عدم مدیریت و برنامه ریزی در این زمینه سیستم کنترل و نظارت کافی نیز روی عملکرد ها وجود ندارد و تنها در همایش ها مطرح شدن مشکلات و ارائه راه حلها به طور مقطعی از فشاری که از این جنبه در فرآروی رشد و شکوفایی اقتصادی در مملکت وجود دارد می کاهد و زمینه را برای گفتگو و یا گفتگوهای دیگر باز می کند . برای رسیدن به اهداف مورد نظر لازم است دولت ، دانشگاه و صنعت هر یک با بهره جویی از تکنیک و تاکتیک های مدیریت استراتژیک برای رسیدن به اهداف ملی با برنامه ریزی برای مشکلات موجود در این زمینه به هم نزدیک شده و با داشتن هدف مشارکت در رسیدن به اهداف توسعه ، زمینۀ همکاریهای تنگاتنگ و صمیمانه را فراهم آورند . دولت در این برنامه از نقش فعال و سازنده در زمینه سیاست گذاری ، نظارت و هماهنگی برخوردار بوده و دانشگاه با توجه به اهمیت نوع آوری در زمینه تحقیق و به ویژه در تحقیقات کاربردی برنامه ریزی و صنعت نیز با ارزیابی تکنولوژی های در دسترس و در مد نظر داشتــن ارتقــاء تکنــولوژیها تا سطح رقابتی بین المللی به هسته یا کانون مشارکت و همکاری می پیوندد .

به آسانی می توان دریافت  که برای رسیدن به اهداف توسعه مدیریت های استراتژیک از نقشی تعیین کننده و مهم برخوردار می باشند و در مسیر برنامه ریزی، نگرش سیستمی  فعالیتهای دولت ، دانشگاه و صنعت را کنترل می نماید .  کاملاً روشن می باشد که در کانون مشارکت و همکاریهای سه جانبه ،  بهره گیری از تفکرات مسئولینی که در زمینه مربوطه از تخصص و تجارب کافی برخوردار بوه و مهمتر از همه از کسانی که رسیدن به افتخارات ملی را جزئی از فرهنگ خویش به حساب می آورند بایستی استفاده گردد .  کشور ایران با داشتن نیروهای انسانی توانمند و منابع سرشار ، پتانسیل رسیدن به ممالک توسعه یافته را در کمترین زمان ممکن دارا می باشد ، به شرطی که باور جامه عمل پوشاندن به این آرمان را نه تنها در فکر بلکه در عمل نیز داشته باشیم ، مطالعه مقالات دیگر از نگارنده ، در این زمینه از 6 –14 توصیه می گردد .

5 – نتيجه‌گيري و پيشنهادات :

1 – اندیشه تحول و بهبود در سطح سازمان زمانی به نتیجه مطلوب می رسد که به صورت تکاپوی عملی گسترده درمیان اعضاء و بخش ها در آمده باشد . و یقیناً میزان و کیفیت تحقق بهبود ، در سطح عمومی سازمان نقش اساسی و مستقیم دارد .

2 – در دوران دگرگونی های پرشتاب ساختاری ، تنها سازمانهایی به ساحل نجات می رسند که رهبری دگرگونی را پیشه کنند . بنابراین در سدۀ بیست و یکم بنیانی ترین چالش مدیریت این است که سازمان خود را پیشتاز و رهبر در دگرگونی نماید .

3 – با  عضویت در سازمان تجارت جهانی کلیه محدودیت ها بر صادرات و واردات لغو می شود و مرزهای ملی اقتصادی در واقع فلسفه وجودی خود را از دست می دهد و با امکان مبادله ازاد کالا بین کلیه کشورها ، فقط تولیدکنندگانی در صحنه اقتصاد باقی می مانند که پایین ترین هزینه تولید را داشته باشند .

4 – رقــابت در سطــح بـــالایی افــزایش یافته و رقبای متعددی در همه نقاط جهان ظهور کرده اند . در شرایط کنونی تولید از یک بازی در محدوده ملی فراتر رفته و به بازی در محدوده های جهانی تبدیل شده است . با تولید در مقیاس جهانی (  WCM  ) و استفاده از متخصصین در علم و صنعت می توان حضور در عرصه های رقابتی را امکان پذیر ساخت .

5 – در نمودار شماره 1 ،  با ارائه طرحی نوین و با بهره گیری از مدیریت استراتژیک و حاکمیت نگرش سیستمی و ایجاد هماهنگی در فعالیتهای علمی ، تحقیقاتی و ارتقاء تکنولوژی بستر مشارکت و همکاریهای تنگاتنگ بین دولت ، دانشگاه و صنعت فراهم گردیده که از این طریق می توان اهداف توسعه و در نهایت به توسعه پایدار دسترسی پیدا کرد .

6 – تحول در مديريت لازمه مديريت تحول است . يعني سازماني كه در شرايط تحول قرار دارد نيازمند مديريت تحول يافته است و لازمة تحول مديريت ، رشد فردي وسازماني مديران آن است .

6 – منـــابع :

1 – تسلیمی ، محمد سعید ، مدیریت تحول سازمانی ، ناشر سمت ، تهران 1378 .

2 – پيتــر دراكــر ، چــالش‌هاي مديريت در سدة 21 ، مترجم دكتر عبدالرضا رضايي نژاد ، ناشر فرا ، تهران 1378 .

3 – اديب محمد حسين ، ايران و سازمان تجارت جهاني ، ناشر مؤلف ، اصفهان 1380 .

4 – آذر عادل ، تولید در مقیاس جهانی ، مجموعه مقالات همایش صنعت خودروسازی ، ناشر پیام ایران خودرو ، تهران 1379 .

5 – کنث آراندروز،مفهوم استراتژی صنفی ، مدیریت استراتژی ، جیمز براین کوین ، هنری مینتس برگ و رابرت ام جیمز ، ترجمه دکتر محمد طالبی ، ناشر موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت برنامه ریزی ، تهران 1382 .

6 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( معرفي سيكل S.E.R و كاربرد آن در دانشگاه جامع تكنولوژي )) ، مقــاله ارائه شده در سمينار بين‌المللي ـ آموشهاي علمي ، كاربردي فني و حرفه‌اي دانشگاه تهران 2 – 4  خرداد 1373 .

7 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( سيكل S.T.R و نقش آن در ارتقاء علمي و روزآمد كردن اطلاعات متخصّصين درصنعت )) مقاله ارائه شده دردوّمين  كنگره سراسري توسعه ارتباط صنايع با مراكز آموزشي مهر ماه 1373 .

8 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( بررسي فعاليتهاي كاركردي متقابل دولت دانشگاه و صنعت در سيكل فكر ، طرح اجراء ((  I . D . E . A )) مقاله ارائه شده در سمينار همكاريهاي دولت ، دانشگاه ، صنعت ، تهران دانشگاه اميركبير 22 – 24 آذرماه 1374 .

9 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( نظريه زمان فاكتور گمشده در مكان و حركت )) ، مقاله ارائه شده در سمينار علم لجستيك و كاربرد آن در سازمان ، تهران ـ دانشگاه امام حسين 12 و 13 ديماه 1374 .

10 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( نظريه مديريت مثلثي براي جابجائي T.M.T )) ، مقاله ارائه شده در سمينار مديريت و رهبري در سازمان تهران 1375 .

11 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( نظريه بايدها و نبايدها در تحقيق و توسعه )) ، مقاله ارائه شده در سمينار تحقيق و توسعه در واحدهاي صنعتي وزارت صنايع ، مشهد 6 و 7 آذر 1375 .

12 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( نظريه توان در محدوديت ناتواني )) ، مقاله ارائه شده در نخستين كنگره تخصّصي استاندارد و بهبود كيفّيت در صنعت خودرو ، كرج مؤسسة استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران ، 11 و 12 و 13 آذرماه 1375 .

13 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( تئوري ارتباطات با مثلث مديريت )) مقاله ارائه شده در چهارمين كنگره سراسري همكاريهاي دولت ، دانشگاه و صنعت براي توسعه ملي ،‌ دانشگاه صنعتي اميركبير ، تهران در مورخه 31/2/77 .

14 – ساحتي‌مهر ، عظيم ، (( نظريه محدوديتها در دست آوردهاي آموزش عالي )) ، مقاله ارائه شده در سمينار (( نقش مديريت و برنامه‌ريزي آموزشي در رشد و توسعه كشور )) تبريز دانشگاه آزاد اسلامي 17/12/76/ و 18/12/76 .