امامت رضوی؛ کانون مهربانی، هدایت و بالندگی

امامتِ دینی راهبر انسان به سوی معرفت حقیقی در زندگی است و جامعه‎ای که پذیرای آموزش‎های امام باشد، هرگز در ایستگاه بی‎خبری و سرگردانی متوقف نمی‎ماند. امام در حقیقت كانون هدايت و بالندگي، مدافع حقوق مسلم و پاسدار حرمت انسان است. آدمی در کنار امام به یک آرامش روحانی و مطلق دست پیدا می‎کند و هویت خویش را در پرتو نورانیت او باز می‎یابد. از گستره وجوه امامت در اين مجال توفيقي حاصل مي گردد تا مختصري در درياي بيكران معرفت رضوی تأمل كنيم.
امام رضا (ع) به عنوان یک انسان کامل و ولی الله، احیا کننده همه صفات برجسته و شایسته اخلاقی می باشند. زندگانی ايشان مالامال از لحظاتی نورانی و شگفت ‏انگیز است. توفيق همجواري و خدمت رساني در سازماني كه متعلق به امامي مهربان و رئوف مي باشد نعمتي غير قابل توصيف است كه ؛ « نتوان از عهده شكرش به در آمد ». لكن نيازمند آنيم كه به گونه اي عمل كنيم كه در حد توان، حداكثر رضايت مندي صاحب عظيم الشأن دستگاه را فراهم آوريم.
بجاست در رفتار امام رضا (ع) مداقه کنیم، چه بسا نشانه‎ها و دغدغه‎هائي در زندگی روزمره ايشان بيابيم كه اصلاً در زندگي ما مورد توجه قرار نمي گیرد. این که امام در رویارویی با افراد از هر قشر و طبقه  کاملاً سر و پا گوش می باشد سخن کسی را قطع نمی کند، یا در حضور دیگران آداب حرمت نهادن به آنان را رعایت می کند و در رفع نیازمندی درخواست کنندگان دغدغه پاسداشت آبروی افراد را نگه می دارد و ده‎ها مسئله از این دست، با این سیر و سلوک برای امروز باید اسوه و ملاک عمل قرار گیرد.
جامعه شیعیان جهان، امام هشتم را امام ضامن می‎دانند؛ یعنی امامی که منشأ آرامش درونی و اعتماد به نفس است. اگر نگاهی گذرا به ظرایف اخلاقی در سیره امام رضا (ع) بياندازيم جلوه هاي تابناكي از هدايت و تعالي اخلاق فردي و اجتماعي را در مي يابيم. درباره بخشی از رفتار و سلوک رضوي آمده است: هرگاه امام تنها می‎شد و فارغ از مسائل روزمره می‎گردید، اعضای خانواده و اطرافیان را گرد می‎آورد با آنان سخن می‎گفت و انس و الفت می‎گرفت، و هرگاه بر سر سفره حاضر می‎شد خرد و کلان حتی کارگزار و حجام(حجامت کننده) را فرا می‎خواند. (بحارالانوار، ج49، ص164) در سيره رضوي حرمت‎گذاری به شخصیت انسان‎ها و محبت به آنها در کانون مهم و اساسی و الهام بخش است.امام رضا(ع) رفتاری مهربانانه و صمیمانه با اطرافیان و توده مردم داشتند.
ايشان وقتی هم که در مقام مناظره و مواجهه علمی و فرهنگی با گروه‎های مختلف فکری و نمایندگان مکاتب دوران خود قرار می‎گیرد، باز همان امام مهربان و مهرورز می‎باشد، با کمال احترام به یکایک پرسش‎ها، شبهات و مسائل آنان پاسخ می‎دهد و از هیچ رویارویی علمی روی برنمی‎تابد و یک تنه از عهده این مواجهه برمی‎آید و از طرح هیچ شبهه‎ای از سوی مناظره کنندگان دغدغه‎ای به خود راه نمی‎دهد و به این گونه، معنای امام بودن را در فرهنگ اسلامی در عرصه دید جهانیان می‎گذارد.
بايد با اتصال به منبع ناب امامت رضوي و عمل به توصيه ها و دستورات ايشان در مسير تعالي انساني گام برداريم. و براستي این دست محبت ولی الله بر سر انسان است که اعلام می‎دارد: ای انسان تو می‎توانی در پرتو این عشق و فرزانگی، در آسمان دلدادگی به کمال مطلق به پرواز درآیی و با بال‎های ايمان خود را به جايگاهي برسانی كه بجز خدا را نبيني.