اینکوترمزیا شرایط تجارت بین الملل

اينکوترمز چيست؟
“اينكوترمز”، مجموعه‌اي از مقررات بين‌المللي براي تفسير اصطلاحات مهم مورد استفاده در قراردادهاي تجارت بين‌‌المللي است.
اتاق بازرگاني بين‌المللي[1] جهت تحقق سه هدف مهم اقدام به انتشار مجموعه اينکوترمز نمود، اين اهداف عبارتند از:
-1رفع ابهامات ناشي از تفسيرهاي مختلف از اصطلاحات مشابه در كشورهاي جهان و جلوگيري از ايجاد تنش در روابط تجاري بين خريدار و فروشنده.
-2ارائه اطلاعات درست و کامل در خصوص يک مفهوم واحد به طرفين درگير در اعتبار اسنادي.
-3ايجاد هماهنگي بين ارگانهاي مختلف مرتبط با مقوله صادرات و واردات (مانند بانکها، بيمه، گمرکات و شرکتهاي حمل و نقل) در خصوص نحوه ريسک و چگونگي حمل و نقل کالا به عنوان يکي از مهمترين مفاهيم تجارت بين‌الملل.
[1]. International Chamber of Commerce
با توجه به انواع توافق بين خريدار و فروشنده، خريد و فروش کالا و نحوه حمل آن به روشهاي متعددي انجام مي‌گردد. اين روشها از تحويل کالا در محل کارخانه فروشنده تا تحويل آن در کشور خريدار متفاوت است، به اين دليل و براي مشخص نمودن مسئوليتها، تکاليف و تعهدات طرفين دادوستد در تجارت خارجي، مفاد اساسي  اينکوترمز 2000 ميلادي که شامل 4 ترم اصلي (E-F-C-D) و سيزده اصطلاح بازرگاني بين‌المللي مي‌باشد به شرح ذيل ارائه مي‌گردد:
گروه E – فروشنده در محل کار خود با واگذاري کالا به خريدار ريسک خود را به حداقل ميرساند.
گروه F – کالا به حمل کننده خريدار تحويل و هزينه و ريسک از آن نقطه به بعد با خريدار است.
گروه C – کالا تحويل حمل کننده مي شود که فروشتده تعيين کرده و او کرايه را پرداخت مي نمايد.
گروه D – فروشنده بايد کالا را در مقصد تعيين شده تحويل دهد و کل هزينه و ريسک را به دارد.

گروه E
1) EX WORKS

گروه F
2) FREE CARRIER
3) FREE ALONGSIDE SHIP
4) FREE ON BOARD

گروه C
5) COST AND FREIGHT
6) COST- INSURANCE AND FREIGHT
7) CARRIAGE PAID TO
8) CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO

گروه D
9) DELIVERD AT FRONTIER
10) DELIVERED EX SHIP
11) DELIVERED EX QUAY
12) DELIVERED DUTY UNPAID
13) DELIVERED DUTY PAID

1- اینکوترمز (INCOTERMS) یا شرایط تجارت بین الملل :
در دهه 1930 میلادی اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) مطالعاتی را در زمینه تفسیر اصطلاحات تجاری به عمل آورد و مقرراتی را برای تفسیر یکنواخت اصطلاحات بازرگانی بین المللی در سال 1936 برقرار نمود که به اینکوترمز معروف گشت.
اینکوترمز که در برگیرنده اصطلاحات بازرگانی بین المللی است در واقع تعیین کننده ضوابط بین خریدار و فروشنده در معاملات تجاری است که آخرین آن اینکوترمز 2000 می باشد که منتشر گردیده است.
اینکوترمز 2000 به چهار گروه اصلی طبقه بندی شده است :
1 گروه E : در این گروه فقط از یک واژه EXW به معنی تحویل کالا در نقطه عزیمت استفاده شده است. (نقطه عزیمت ممکن است محل کار، محل انبار، کارخانه، مزرعه و یا هر نقطه دیگری باشد که توافق شده است.) فروشنده کاری نمی کند مگر واگذاری کا لا در محل تعیین شده به خریدار.
2– گروه F : که دارای سه واژه می باشد :
* FAS : کالا در کنار کشتی و روی اسکله در بندر بارگیری (مبداء) تحویل می گردد.
* FOB : کالا لزوماً باید روی عرشه کشتی و در مبداء تحویل گردد.
* FCA : کالا به شرکت حمل در نقطه یا محل تعیین شده تحویل گردد.

3 -گروه C که در این گروه فروشنده مسئولیت انعقاد قرارداد حمل و پرداخت کرایه حمل کا لا تا مقصد را بعهده دارد و شامل اجزاء زیر است :
* CFR : فروشنده مسئولیت پرداخت کرایه حمل تا بندر تعیین شده در مقصد را قبول می کند.
* CPT : تحویل کالا با کرایه و یا هر نوع وسیله نقلیه تا محل تعیین شده در مقصد انجام می شود.
* CIF : فروشنده علاوه بر کرایه حمل ، مسئولیت انعقاد قراداد بیمه و پرداخت هزینه آن تا محل تعیین شده در مقصد را نیز عهده دار می شود.
* CIP : تحویل کالا با کرایه حمل و بیمه بدون کشتی و تا محل تعیین شده در مقصد انجام می شود.
4 -گروه D : در این گروه فروشنده بیشترین مسئولیت را در معامله به عهده دارد در حالی که کمترین مسئولیت متوجه خریدار است و اجزاء آن عبارتند از :
* DES : خریدار باید کالا را برای ورود ترخیص کند. ( تحویل کالا در عرشه کشتی و در مقصد )
* DEQ : ترخیص کالا در گمرک مقصد بعهده خریدار است . (تحویل کالا در اسکله و در مقصد)
* DAF : ترخیص کالا برای ورود بعهده فروشنده است. (تحویل کالا در مرز تعیین شده )
* DDU : تحویل کالا در محل تعیین شده در مقصد بدون ترخیص و بدون پرداخت حقوق گمرکی آن
* DDP : ترخیص کالا برای ورود بعهده فروشنده می باشد. (تحویل کالا در انبار خریدار یا گمرک مقصد و پرداخت تمام حقوق و عوارض مربوطه)

2- مناطق آزاد تجاری (FREE TRADE ZONE)
مناطق آزاد تجاری عبارت از نواحی محصور و حفاظت شده ای است که معمولاً در کنار سواحل دریاها و یا مناطقی که از جهت حمل و نقل سریع کالاها دارای امتیازات و تسهیلات ویژه ای می باشد ایجاد می گردد.
سازمان UNIDO وابسته به سازمان ملل متحد مناطق آ‍زاد تجاری را اینگونه تعریف می کند : «مناطق آزاد تجاری عبارتست از محرکه ای در جهت تشویق صادرات صنعتی»

3- تجارت متقابل (Counter trade) :
تجارت متقابل قدیمی ترین شیوه مبادلات تجاری است. در این نوع معاملات معمولاً قراردادها و مقاوله نامه هایی بین دو دولت انجام می پذیرد و بانکهای مرکزی دو دولت با افتتاح حساب های ویژه نسبت به عملیات تجاری و مالی اقدام می کنند.
شیوه های مهم تجارت متقابل عبارتند از :
الف: معاملات دو جانبه (فروشنده خریدار) در اینگونه معاملات فروشنده یا صادرکننده در ازاء کالائی که به طرف دیگر می دهد صد در صد کالا دریافت می کند.
ب: معاملات سه جانبه ( فروشنده       واسطه        خریدار)
ج : همکاری صنعتی (Buy Back) : در این روش یک طرف ماشین آلات و دانش فنی و امکانات تولید یک محصول را در اختیار دیگری قرار می دهد و طرف دیگر تعهد مـی کند پس از بهره برداری برای یک دوره زمانی معینی تمام یا بخشی از تولیدات را در اختیار او قرار دهد. 

4- صادرات (EXPORT) :
کسب درآمد ارزی یکی از مهمترین ابزارهای رشد و توسعه اقتصادی است که این مهم از طریق فروش تولیدات یا خدمات به کشورهای دیگر حاصل می شود و آن را صادرات مـی نامند.
انجام صادرات و فروش کالا در بازارهای خارجی از ظرافت و حساسیت های خاصی برخوردار است که عدم توجه به آنها ممکن است نابودی سرمایه های مالی و انسانی را به دنبال داشته باشد.

مراحل انجام صادرات عبارتند از :
الف: بازاریابی : اولین و مهمترین قدم در انجام صادرات است. بازاریابی یعنی شناخت بازارهای خارجی و راههای نفوذ به آن که دستیابی به این شناخت از طریق مذاکره با خریداران، استفاده از اطلاعات و آمارهای رسمی، شرکت در نمایشگاههای بین المللی، تماس با رایزن های بازرگانی در سفارتخانه ها و اتاق های بازرگانی و همچنین استعلام از موسسات بین المللی و مراکزی که در این مورد خدمات ارائه می دهند امکانپذیر است. همچنین شناسائی کالاهای رقیب و کیفیت وقیمت آنها در بازار موردنظر و استفاده از روشهای تبلیغاتی برای معرفی کالا نقش مهمی در موفقیت یک صادرکننده دارند.
ب: کسب مجوز صدور : پس از بازاریابی صادرکننده باید مجوز صدور کالا را از وزارتخانه های صنعتی یا کشاورزی و یا بازرگانی کسب نماید ولی در حال حاضر صدور اغلب کالاها نیاز به مجوز ندارد و فقط برای کالاهای خاصی مجوزهای موردی صادر می شود.
ج: تعیین قیمت صادراتی : صادرکننده برای تعیین قیمت کالاهای صادراتی خود باید به کمیسیون نرخگذاری مراجعه کند. این کمیسیون مرکب از نمایندگان وزارت بازرگانی، مرکز توسعه صادرات (سازمان توسعه تجارت فعلی)، وزارت صنایع، گمرک ایران و بانک مرکزی می باشند. پس از تعیین قیمت صادراتی، صادرکننده ملزم است که معادل قیمت های تعیین شده ارز به بانک مرکزی معرفی نماید.
د: صدور پروفرما (پیش فاکتور) : صادرکننده باید پروفرما یا پیش فاکتور را که حاوی مشخصات کالا و فروشنده آن است برای خریدار ارسال نماید.
ر : تهیه و تدارک و بسته بندی : صادرکننده در این مرحله باید کالا را تهیه و مطابق با توافق به عمل آمده بسته بندی نماید.
و- دریافت گواهی بازرسی کالا : این گواهی که معمولاً مورد درخواست خریدار است توسط موسساتی که موارد توافق طرفین قرار گرفته است صادر می شود.
ی- صدور فاکتور و اخذ گواهی مبدأ : صادرکننده در این مرحله باید فاکتور فروش کالای خود را صادر و به تائید اتاق بازرگانی محل برساند و اتاق بازرگانی گواهی مبدأ کالا را صادر خواهد نمود.
ن- سپردن پیمان یا تعهد ارزی : صادرکننده با ارائه مدارک لازم از جمله قیمت مصوب کمیسیون نرخگذاری باید پیمان ارزی به بانک (اداره تهاتر و امور صادراتی) بسپارد.
در حال حاضر که شرایط صادرات سهل تر شده است به جای پیمان ارزی، صادرکننده یک ورزقه تعهد ارزی از بانک دریافت و پس از امضای آن متعهد به بازگرداندن ارز حاصل از صادرات می شود.
م- عقد قرارداد حمل و بیمه : صادرکننده با یکی از شرکتهای معتبر حمل و نقل بین المللی قرارداد حمل امضاء می کند و همچنین کالا را تا رسیدن به مقصد بیمه می کند.
هـ – اظهار کالابه گمرک : در این مرحله کالا به گمرک حمل می شود و اظهارنامه خروجی یا صادراتی تنظیم و به گمرک ارائه می گردد. پس از ارزیابی کالا و پلمپ کردن بسته ها جواز خروجی (پروانه صادراتی) اخذ می گردد.
س- ارسال کالا : صادرکننده جواز خروجی را به شرکت حمل و نقل تحویل می دهد و شرکت مزبور براساس آن بارنامه حمل صادر و کالا را از گمرک بارگیری و به مقصد حمل می کند.
ش- دریافت واریز نامه : اگر کالا بصورت گشایش اعتبار اسنادی صادر شده باشد صادرکننده می تواند با ارائه اسناد حمل به بانک طرف حساب مراجعه و معادل ریالی مبلغ ارزی گشایش شده را به نرخ تعیین شده دریافت و گواهی یا تصدیق صدور اخذ نماید اما اگر بصورت امانی بخواهد صادر کند ، صادرکننده کالای خود را به کشورهای موردنظر حمل می نماید و در مهلت تعیین شده به فروش می رساند و ارز حاصل از فروش را به کشور باز می گرداند و گواهی صدور دریافت می کند.
5-واردات (Import) :
واردات یعنی ورود کالا به قلمرو گمرکی یک کشور که انواع مختلفی دارد :
الف- واردات قطعی
ب- واردات موقت
ج- کالای مرجوعی
د- ترانزیت (داخلی و خارجی)
الف- واردات قطعی : دارای انواع روشها می باشد که اهم آن عبارتند از :
1- واردات از محل ارز خریداری شده از سیستم بانکی جهت گشایش اعتبار
2- واردات الا با ارز آزاد جهت گشایش اعتبار
3- واردات در مقابل صادرات از محل پروانه صادراتی به نام شخص صادرکننده (غیرقابل واگذاری)
4- واردات در مقابل صادرات به کشورهای آسیای میانه و آفریقا با ارائه پروانه صادراتی به نام شخص صادرکننده یا به نام دیگری با واگذاری رسمی (حق واگذاری به غیر برای یکبار وجود دارد.)
5- واردات بصورت بدون انتقال ارز از محل سرمایه گذاری خارجی پس از تائید سازمان سرمایه گذاری (وزارت امور اقتصادی و دارائی)
6- واردات به صورت بدون انتقال ارز از محل فهرست اقلام مجاز اعلام شده.
7- واردات به صورت بدون انتقال ارز از محل مصوبات کمیسیون 4 نفره مستقر در وزارت بازرگانی
تشریفات ثبت سفارش واردات کالا :
1- رعایت ضوابط فنی ثبت سفارش کالا
2- ارائه مدارک موردنیاز برای ثبت سفارش کالا شامل کارت بازرگانی معتبر، کارت عضویت وزارت بازرگانی، اوراق ثبت سفارش به امضاء متقاضی ، اخذ مجوزهای قانونی لازم براساس کتاب مقررات صادرات و واردات، اصل پروفرما و کپی آن
3- رعایت دستورالعمل های مربوط به صدور اصلاحیه و تمدید و ابطال ثبت سفارشات در صورت لزوم
نحوه گردش کار اجرائی ثبت سفارش :
1- اقدام متقاضی به ثبت نام و عضویت در بانک اطلاعاتی وزارت بازرگانی از طریق تکمیل فرم ثبت نام ، ارائه مدارک موردنیاز و دریافت کارت عضویت
2- ارائه اسناد ثبت سفارش به مسئول مربوطه در معاونت بازرگانی خارجی جهت کنترل مدارک
3- بررسی کارشناسی مدارک و بررسی شرایط ورود کالاهای مورد تقاضا و انطباق مدارک ارائه شده با دستورالعمل های موجود و مقررات مربوطه و بررسی تعرفه کالا براساس سیستم H.S
4- تائید مراتب در ظهر اوراق ثبت سفارش برای پرونده های کامل پس از بررسی موارد زیر :
* کنترل و تنظیم اسناد جهت مهر و شماره 8 رقمی
* بررسی نوع معامله ثبت سفارش و انطباق جهت مهر مربوطه
* درج مهر در اوراق ثبت سفارش و اصل پروفرم
* محاسبه کارمزد و صدور فیش معادل مبلغ ارزش ریالی کالا
5- تحویل اوراق ثبت سفارش و پروفرم و سایر اسناد به متقاضی
ب- واردات موقت :
ورود موقت نوع دیگری از واردات است و معنای آن اینست که گاهی بعضی از کالاها به منظور معینی موقتاً به کشور وارد می شوند و پس از مدتی که منظور فوق تامین شد از کشور خارج می گردند. مانند :
* کالاهای خارجی که جهت شرکت در نمایشگاههای بین المللی وارد می شوند.
* کالاهایی که برای تعمیر و تکمیل وارد می شوند.
* دستگاههای فیلمبرداری و عکسبرداری هوائی و مطالعات علمی یا فنی و غیره
* وسائط نقلیه و محفظه های مخصوص حمل کالا
* کالاهایی که طبق قراردادهای گمرکی بین المللی بطور موقت وارد می شوند.
ج- کالاهای مرجوعی :
کالاهایی هستند که وارد کشور شده و بنا به دلایلی به خارج از کشور برگردانده می شوند. کالاهای مرجوعی در اصل جزء واردات غیرقطعی و موقت طبقه بندی می شوند.
د- ترانزیت (داخلی و خارجی) :
* ترانزیت خارجی عبارت از این است که کالای خارجی به منظور عبور از خاک ایران از یک نقطه مرزی کشور وارد و از نقطه مرزی دیگر خارج شود. این نوع کالاها جزء واردات و صادرات قطعی محسوب نمی شوند.
* ترانزیت داخلی عبارت از آن است که کالای گمرک نشده از گمرکخانه مجاز به گمرکخانه دیگری حمل و نقل شود مثلاً حمل کالا از یک گمرک مرزی یا داخل کشور به گمرک دیگری در داخل کشور. 
6- روش های پرداخت در معاملات بازرگانی : این روشها به دو گروه عمـده تقسیم مـی شود :
1- روشهائی که ریسک فروشنده زیاد ولی ریسک خریدار کم است.
2- روشهایی که ریسک خریدار زیاد ولی ریسک فروشنده کم است.
در روش اول معمولاً فروشنده کالا را ارسال می نماید و سپس وجه آن را از خریدار دریافت می کند ولی در روش دوم فروشنده وجه کالا را قبل از ارسال کالا از خریدار دریافت می نماید.
در حال حاضر متداولترین و مهمترین شیوه پرداخت در معاملات بازرگانی شیوه اعتبارات اسنادی است که دارای مقررات خاصی می باشد که به مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی (UCP- 500) معروف است.
تعریف اعتبارات اسنادی : تعهدی است که بانک گشایش کننده اعتبار برعهده می گیرد تا در قبال اخذ اسناد معینی که مورد درخواست متقاضی اعتبار است مطالبات ذینفع اعتبار یا فروشنده را بپردازد. این پرداخت یا از طریق برات ارزی (B/E) و یا از طریق اعتبارنامه (L/C) صورت می گیرد.
*برات ارزی B/E توسط صادرکننده یا فروشنده نوشته شده و از طریق بانک ذینفع ارسال می شود و توسط خریدار یا واردکننده قبول نویسـی مـی شود و صـادرکننده مـی تواند با ارائه این سند به بانک خود بلافاصله مبلغ آن را دریافت کند این برات قابل معامله است.
* اعتبارنامه L/C فرم قراردادی است که به موجب آن بانک بازکننده اعتبار بنا به درخواست خریدار یا واردکننده بانک دیگری را که بانک کارگزار نام دارد مجاز می دارد که اگر فروشنده اسناد حمل کالای مورد معامله را تسلیم نماید آن بانک حداکثر میزان اعتبار را پرداخت نماید. بانک کارگزار سپس این اسناد را برای بانک خریدار ارسال می کند. اعتبارنامه برخلاف برات قابل معامله نیست.
*اعتبار اسنادی یوزانس (USANCE L/C) چیست ؟
یوزانس به معنی مهلت، مدت، بهره پول و در عرف تجارت بین الملل به معنای معامله نسیه تضمین شده می باشد. هزینه یوزانس همان بهره ای است که خریدار کالا (متقاضی اعتبار) علاوه بر قیمت کالا به خاطر مهلت داده شده می پردازد.
*فاینانس (Finance) چیست ؟
در مواقعی که فروشنده کالا حاضر به قبول اعتبار اسنادی یوزانس نمی گردد معمولاً خریدار از یک شرکت مالی درخواست می کند که وارد معامله شده و وجه معامله را به فروشنده نقداً پرداخت کند و در سررسید یوزانس، اصل و بهره مبلغ را از خریدار کالا اخذ نماید.
این موسسات را Financer (تامین کننده مالی یا سرمایه گذار) می گویند.
7- تعاریف و اصطلاحات گمرکی :
گمرک (customs) : تشکیلاتی است دولتی که عهده دار اجرای قوانین گمرکی ، وصول حقوق و عوارض ورودی و صدوری ، انجام تشریفات واردات، ترانزیت و صادرات کالا می باشد.
*حقوق گمرکی : حقوقی است که طبق تعرفه گمرکی وضع شده و به اجناس و کالاها هنگام ورود یا صدور از قلمرو گمرکی تعلق می گیرد.
*تشریفات گمرکی : کلیه عملیاتی که باید توسط اشخاص ذینفع و گمرک انجام گیرد تا یک کالا صادر و یا وارد گردد.
*ترانزیت : روش گمرکی است که براساس آن کالاها تحت نظارت گمرک، از یک گمرک به گمرک دیگر حمل می گردد.
*ترخیص : به معنی خارج شدن کالا از گمرک پس از انجام تشریفات گمرکی است.
*اظهارنامه گمرکی : ذکر مشخصات کامل کالا در اظهارنامه تسلیمی به گمرک را می گویند.
*کابوتاژ : عبارتست از حمل کالا از یک نقطه به نقطه دیگر، در یک کشور از راه دریا یا رودخانه های مرزی
*قانون امور گمرکی : مشتمل بر 60 ماده می باشد که در گمرکات کشور اجرا می گردد آئین نامه اجرائی این قانون دارای 397 ماده می باشد که در آن رویه های مختلف گمرکی درخصوص واردات، صادرات، تشریفات گمرکی، ارزیابی، ترخیص، تخلفات، قاجاق گمرکی، اختلافات گمرکی و سایر مسائل گمرکی تشریح گردیده است.
*کالای متروکه : مدت مجاز توقف کالاهای وارده به گمرک چهارماه بعد از تاریخ تحویل اظهارنامه و صدور قبض انبار است. درصورتی که در این فاصله برای تشریفات گمرکی مراجعه نشود، کالا متروکه محسوب می گردد؛ این مهلت در صورت درخواست صاحب مال این مدت به شرط پرداخت حق انبارداری تا 4 ماه دیگر قابل تمدید است.
*حق العملکاری در گمرک : حق العملکار در گمرک به شخصی (حقیقی یا حقوقی) اطلاق می شود که تشریفات گمرکی کالای متعلق به اشخاص دیگر را به وکالت از طرف آن شخص در گمرک انجام دهد.
این شخص حقیقی یا حقوقی بایستی پروانه حق العملکاری از گمرک دریافت نماید.
*تعرفه گمرکی : به معنی دریافت حقوق و عوارض گمرکی است که بر روی هر کالا بسته می شود بطور مثال وقتی می گویند تعرفه ورود تلویزیون 30% است یعنی مأخذ دریافت حقوق و عوارض گمرکی این کالا 30% می باشد.
«تعرفه» به معنی جدول طبقه بندی کالایی هم در کتاب مقررات صادرات و واردات آمده است که اصطلاح خارجی آن (Nomenclature) می باشد. مثلاً وقتی می گویند تعرفه تلویزیون 15/85 می باشد یعنی تلویزیون در سیستم طبقه بندی کالایی بین المللی در فصل 85 و ردیف 15 جای گرفته است.
*سیستم هماهنگ توصیف و کدگذاری کالا (HS) :
سیستم HS یا جدول طبقه بندی هماهنگ شده توصیف و کدگذاری کالا در سال 1983 تصویب و از سال 1988 لازم الاجرا گردید و یک طبقه بندی چندمنظوره است که دارای 21 قسمت، 96 فصل، 1241 شماره اصلی و 5109 شماره اختصاص یافته برای کالاها مـی باشد.
در سیستم HS به جای شماره های فرعی از روش یک خط فاصله و دو خط فاصله استفاده شده است و به کلیه این ردیف ها یک کد سیستم هماهنگ شده اختصاص یافته است.
تعرفه های ترجیحی : به منظور ایجاد انگیزه و برقراری تسهیلات جهت ورود و صدور کالا برقرار می شود و حد پائین تری از حقوق گمرکی برای گروهی از کشورها تعیین و اعمال می شود که آن را تعرفه ترجیحی می نامند.
*نرخ ارز : برای محاسبه ارزش کالا جهت پرداخت حقوق و عوارض گمرکی ارزش کالا که با پول خارجی فاکتور شده است باید به ریال ایران تبدیل شود و نرخ ارز برای محاسبات گمرکی نرخ رسمی ارز در کشور می باشد که توسط بانک مرکزی همه روزه اعلام و ابلاغ می شود.
8- شرایط صدور و تمدید کارت بازرگانی :
کارت بازرگانی :
کارت بازرگانی مجوزی است که به دارنده آن اعم از شخص حقیقی یا حقوقی به موجب ماده 3 قانون مقررات صادرات و واردات داده می شود تا به امر تجارت خارجی بپردازد و توسط اتاق بازرگانی و صنایع و معادن صادر و به تائید سازمان بازرگانی هر استان می رسد. اعتبار کارت بازرگانی از تاریخ صدور یکسال تا پنج سال و به اختیار متقاضی می باشد.
کاربردهای کارت بازرگانی عبارتند از :
* ثبت سفارش و ترخیص کالا
* واردات از مناطق آزاد
* مبادرت به حق العمل کاری در گمرک
* مبادرت به امر صادرات و واردات کالا بصورت تجاری

چگونگی صدور کارت بازرگانی :
کارت بازرگانی توسط شعب اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در تهران با شهرستانها به نام متقاضیانی که واجد شرایط زیر باشند برای مدت یک یا پنج سال حسب درخواست متقاضی صادر می گردد که در صورت تائید توسط وزارت بازرگانی معتبر خواهد بود. 
تبصره : کلیه شرکتهای تعاونی کارت بازرگانی خود را صرفاً از اتاقهای تعاون دریافت می نمایند.
شرایط دریافت کارت بازرگانی :
الف- اشخاص حقیقی ایرانی بایستی دارای شرایط زیر باشند :
1- داشتن حداقل 21 سال تمام
2- داشتن برگ پایان خدمت نظام وظیفه یا برگ معافیت برای آقایان
3- داشتن سه سال سابقه فعالیت تجاری یا تولیدی به تائید دو نفر از دارندگان کارت بازرگانی یا ارائه مدارک دانشگاهی یا داشتن مجوز تولید از یکی از وزارتخانه های تولیدی
4- داشتن محل کسب متناسب با رشته فعالیت اعم از ملکی یا استیجاری
5- داشتن دفاتر قانونی و ارائه اظهارنامه ثبتی
6- داشتن حساب جاری در یکی از شعب بانکهای داخلی
7- نداشتن رابطه استخدامی با دستگاهها و سازمانهای دولتی
8- عدم ورشکستگی به تقصیر و تقلب
9- نداشتن محکومیت موثر کیفری
ب- اشخاص حقیقی غیرایرانی :
1- داشتن کلیه شرایط مقرر فوق الذکر باستثنای برگ پایان خدمت نظام وظیفه
2- داشتن پروانه کار و اقامت معتبر
3- عمل متقابل کشور متبوع آنها در مورد ایرانیان مقیم آن کشور
ج- اشخاص حقوقی (اعم از ا ینکه تشکیل و ثبت آنها در ایران بوده یا تشکیل آنها در خارج از کشور بوده و سپس در ایران به ثبت رسیده باشند. ) :
1- مدیران عامل و رئیسان هیئت مدیره شرکتها باید دارای پروانه کار و ا قامت معتبر بوده و عدم ورشکستگی به تقصیر و تقلب و نداشتن محکومیت موثر کیفری باشند.
2- مدیران شرکتهای تعاونی و شرکتهای دولتی و شرکتهای موضوع قانون حفاظت صنایع مشمول محدودیت نداشتن رابطه استخدامی با دستگاهها و سازمانهای دولتی نمی باشند.
3- مدیران شرکتهای دولتی و شرکتهای متعلق به نهادهای انقلابی و شرکتهای قانون حفاظت صنایع که حکم مدیریت آنان توسط سازمانهای دولتی صادر شده باشد از ارائه گواهی نداشتن محکومیت کیفری معافند.
4- شرکتهای باید واجد شرایط زیر باشند.
* داشتن دفاتر قانونی و ارائه اظهارنامه ثبتی
* داشتن محل کسب مناسب با رشته فعالیت (ملکی یا استیجاری)
* داشتن حساب جاری در یکی از شعب بانکهای داخلی
* عدم ورشکستگی به تقصیر و تقلب
چگونگی تمدید کارت بازرگانی : دارنده کارت بازرگانی یا نماینده او با در دست داشتن گواهی از حوزه مالیاتی ذیربط و گواهی تغییرات در مدیریت و سایر تغییرات مربوط در صورتی که دارنده کارت حقوقی باشد جهت انجام تشریفات تمدید به اتاق بازرگانی یا اتاق تعاون مراجعه می نماید.

مدارک موردنیاز جهت صدور کا رت بازرگانی :
الف- اشخاص حقوقی :
1- تکمیل سه برگ فرم عضویت اتاق و تعهدنامه عضویت در اتاق بازرگانی
2- دو برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت شرکتها رسیده باشد.
3- اصل و کپی گواهی پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکتها
4- دو برگ کپی تقاضانامه ثبت شرکتهای داخلی و شرکت نامه رسمی (برای شرکتهای با مسئولیت محدود)
5- دو برگ کپی اظهارنامه ثبت شرکتهای سهامی خاص / عام (برای شرکتهای سهامی)
6- دو برگ روزنامه رسمی در مورد تاسیس و تغییرات شرکت
7- دو برگ کپی اساسنامه شرکت
8- اصل و کپی گواهی عدم سوء پیشینه مدیرعامل
9- دو سری کامل کپی از تمام صفحات شناسنامه مدیرعامل و رؤیت اصل آن
10- چهار قطعه عکس 4×6 مدیرعامل (جدید- تمام رخ و ساده)
11- دو برگ کارت پایان خدمت و معافیت از خدمت سربازی برای آقایان و رویت اصل آن
12- تکمیل پنج برگ فرم مشخصات بازرگانی
13- اصل و کپی گواهی بانک مبنی بر حسن اعتبار بانکی شرکت
14- اصل و کپی فرم تعهدنامه دریافت کارت بازرگانی و تصدیق امضاء مدیرعامل توسط دفتر اسناد رسمی
15- دو سری کپی از کلیه صفحات سند مالکیت ملک یا ارائه اجاره نامه محل کار
16- دو برگ اصل و کپی فیش چهارصد و چهل هزار ریالی که به حساب جاری مربوطه واریز شده باشد.

تذکرات :
* کارمندان تمام وقت دستگاههای دولتی نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند.
* در صورتی که مدیرعامل نتواند برای انجام امور مربوطه شخصاً مراجعه نماید مراجعه کننده ملزم به ارائه کارت وکالتنامه رسمی و یا معرفی نامه از طرف شرکت می باشد.
* هر شخص بیش از یک کارت بازرگانی اعم از حقوقی یا حقیقی نمی تواند داشته باشد.
ب- اشخاص حقیقی :
1- تکمیل سه برگ فرم عضویت اتاق و تعهدنامه عضویت در اتاق بازرگانی
2- تکمیل پنج برگ فرم مشخصات بازرگانی
3- اصل و کپی فرم بانکی مبنی بر حسن اعتبار بانکی (فرم الف)
4- اصل و کپی فرم مشخصات فردی و اعلام معرفین (فرم ج) و کپی کارت بازرگانی بانضمام نامه کتبی از معرفین مبنی بر تائید تجاری بیش از 3 سال (دارندگان مدارک دانشگاهی لیسانس و همچنین دارندگان مجوز تولید از یکی از وزارتخانه های تولیدی نیاز به معرف ندارند. )
5- اصل و کپی فرم تعهدنامه دریافت کارت بازرگانی و تصدیق امضاء متقاضی توسط دفاتر اسناد رسمی (فرم د)
6- دو برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت رسیده باشد.
7- اصل و کپی گواهی پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکتها
8- اصل و کپی گواهی عدم سوء پیشینه
9- چهارقطعه عکس 4×6 (جدید- تمام رخ و ساده)
10- دو سری کامل کپی از تمام صفحات شناسنامه (سن متقاضی 18 سال تمام) و رؤیت اصل آن
11- دو سری کپی کارت پایان خدمت یا کپی معافیت از خدمت سربازی برای آقایان و رؤیت اصل آن
12- دو سری کپی از کلیه صفحات سند مالکیت یا ارائه اجازه نامه محل کار
13- اصل و کپی فیش چهارصد و چهل هزار ریال که به حساب جاری مربوطه واریز شده باشد.

تذکرات :
* عدم اشتغال تمام وقت در دستگاههای دولتی
* حضور متقاضی در کلیه مراحل الزامی است.
* هر شخص حقیقی یا حقوقی بیش از یک کارت نمی تواند داشته باشد.  

فهرست مطالب
شرح
مقدمه
اینکوترمز
مناطق آزاد تجاری
تجارت متقابل و شیوه های مهم آن
صادرات و مراحل انجام آن
واردات و مراحل انجام آن
روشهای پرداخت در معاملات بازرگانی
تعاریف و اصطلاحات گمرکی
سیستم هماهنگ توصیف و کدگذاری کالا
شرایط صدور و تمدید کارت بازرگانی
مدارک موردنیاز جهت صدور کارت بازرگانی

 

Language is one of the most complex and important tools of International Trade. As in any complex and sophisticated business, small changes in wording can have a major impact on all aspects of a business agreement.
Word definitions often differ from industry to industry. This is especially true of global trade. Where such fundamental phrases as “delivery” can have a far different meaning in the business than in the rest of the world.
For business terminology to be effective, phrases must mean the same thing throughout the industry. That is why the International Chamber of Commerce created “INCOTERMS” in 1936. INCOTERMS are designed to create a bridge between different members of the industry by acting as a uniform language they can use.
Each INCOTERM refers to a type of agreement for the purchase and shipping of goods internationally. There are 11 different terms, each of which helps users deal with different situations involving the movement of goods. For example, the term FCA is often used with shipments involving Ro/Ro or container transport.
INCOTERMS also deal with the documentation required for global trade, specifying which parties are responsible for which documents. Determining the paperwork required to move a shipment is an important job, since requirements vary so much between countries. Two items, however, are standard: the commercial invoice and the packing list.
INCOTERMS were created primarily for people inside the world of global trade. Outsiders frequently find them difficult to understand. Seemingly common words such as “responsibility” and “delivery” have different meanings in global trade than they do in other situations.
In global trade, “delivery” refers to the seller fulfilling the obligation of the terms of sale or to completing a contractual obligation. “Delivery” can occur while the merchandise is on a vessel on the high seas and the parties involved are thousands of miles from the goods. In the end, however, the terms wind up boiling down to a few basic specifics:
Costs: who is responsible for the expenses involved in a shipment at a given point in the shipment’s journey?
Control: who owns the goods at a given point in the journey?
Liability: who is responsible for paying damage to goods at a given point in a shipment’s transit?
It is essential for shippers to know the exact status of their shipments in terms of ownership and responsibility. It is also vital for sellers & buyers to arrange insurance on their goods while the goods are in their “legal” possession. Lack of insurance can result in wasted time, lawsuits, and broken relationships.
INCOTERMS can thus have a direct financial impact on a company’s business. What is important is not the acronyms, but the business results. Often companies like to be in control of their freight. That being the case, sellers of goods might choose to sell CIF, which gives them a good grasp of shipments moving out of their country, and buyers may prefer to purchase FOB, which gives them a tighter hold on goods moving into their country.
In this glossary, we’ll tell you what terms such as CIF and FOB mean and their impact on the trade process. In addition, since we realize that most international buyers and sellers do not handle goods themselves, but work through customs brokers and freight forwarders, we’ll discuss how both fit into the terms under discussion.
INCOTERMS are most frequently listed by category. Terms beginning with F refer to shipments where the primary cost of shipping is not paid for by the seller. Terms beginning with C deal with shipments where the seller pays for shipping. E-terms occur when a seller’s responsibilities are fulfilled when goods are ready to depart from their facilities. D terms cover shipments where the shipper/seller’s responsibility ends when the goods arrive at some specific point. Because shipments are moving into a country, D terms usually involve the services of a customs broker and a freight forwarder. In addition, D terms also deal with the pier or docking charges found at virtually all ports and determining who is responsible for each charge.
Recently the ICC changed basic aspects of the definitions of a number of INCOTERMS, buyers and sellers should be aware of this. Terms that have changed have a star alongside them.
EXW (EX-Works)
One of the simplest and most basic shipment arrangements places the minimum responsibility on the seller with greater responsibility on the buyer. In an EX-Works transaction, goods are basically made available for pickup at the shipper/seller’s factory or warehouse and “delivery” is accomplished when the merchandise is released to the consignee’s freight forwarder. The buyer is responsible for making arrangements with their forwarder for insurance, export clearance and handling all other paperwork.
FOB (Free On Board)
One of the most commonly used-and misused-terms, FOB means that the shipper/seller uses his freight forwarder to move the merchandise to the port or designated point of origin. Though frequently used to describe inland movement of cargo, FOB specifically refers to ocean or inland waterway transportation of goods. “Delivery” is accomplished when the shipper/seller releases the goods to the buyer’s forwarder. The buyer’s responsibility for insurance and transportation begins at the same moment.
FCA (Free Carrier)
In this type of transaction, the seller is responsible for arranging transportation, but he is acting at the risk and the expense of the buyer. Where in FOB the freight forwarder or carrier is the choice of the buyer, in FCA the seller chooses and works with the freight forwarder or the carrier. “Delivery” is accomplished at a predetermined port or destination point and the buyer is responsible for Insurance.
FAS (Free Alongside Ship)*
In these transactions, the buyer bears all the transportation costs and the risk of loss of goods. FAS requires the shipper/seller to clear goods for export, which is a reversal from past practices. Companies selling on these terms will ordinarily use their freight forwarder to clear the goods for export. “Delivery” is accomplished when the goods are turned over to the Buyers Forwarder for insurance and transportation.

CFR (Cost and Freight)
This term formerly known as CNF (C&F) defines two distinct and separate responsibilities-one is dealing with the actual cost of merchandise “C” and the other “F” refers to the freight charges to a predetermined destination point. It is the shipper/seller’s responsibility to get goods from their door to the port of destination. “Delivery” is accomplished at this time. It is the buyer’s responsibility to cover insurance from the port of origin or port of shipment to buyer’s door. Given that the shipper is responsible for transportation, the shipper also chooses the forwarder.
CIF (Cost, Insurance and Freight)
This arrangement similar to CFR, but instead of the buyer insuring the goods for the maritime phase of the voyage, the shipper/seller will insure the merchandise. In this arrangement, the seller usually chooses the forwarder. “Delivery” as above, is accomplished at the port of destination.
CPT (Carriage Paid To)
In CPT transactions the shipper/seller has the same obligations found with CIF, with the addition that the seller has to buy cargo insurance, naming the buyer as the insured while the goods are in transit.
CIP (Carriage and Insurance Paid To)
This term is primarily used for multimodal transport. Because it relies on the carrier’s insurance, the shipper/seller is only required to purchase minimum coverage. When this particular agreement is in force, Freight Forwarders often act in effect, as carriers. The buyer’s insurance is effective when the goods are turned over to the Forwarder.
DAT (Delivered At Terminal)
This term is used for any type of shipments. The shipper/seller pays for carriage to the terminal, except for costs related to import clearance, and assumes all risks up to the point that the goods are unloaded at the terminal.
DAP (Delivered At Place)
DAP term is used for any type of shipments. The shipper/seller pays for carriage to the named place, except for costs related to import clearance, and assumes all risks prior to the point that the goods are ready for unloading by the buyer.
DDP (Delivered Duty Paid)
DDP term tend to be used in intermodal or courier-type shipments. Whereby, the shipper/seller is responsible for dealing with all the tasks involved in moving goods from the manufacturing plant to the buyer/consignee’s door. It is the shipper/seller’s responsibility to insure the goods and absorb all costs and risks including the payment of duty and fees.

Definition of ‘Incoterms’
Trade terms published by the International Chamber of Commerce (ICC) that are commonly used in both international and domestic trade contracts. Incoterms, short for “International Commercial Terms,” are used to make international trade easier by helping traders in different countries understand one another. Incoterms were first developed in 1936 and are updated from time to time, in order to conform to current trade practices. Because of these updates, contracts should specify which version of Incoterms they are using (e.g., Incoterms 2010).
Investopedia Says    
Investopedia explains ‘Incoterms’
Trade terms used in different countries may appear identical on the surface, but actually have different meanings as they are used domestically. Incoterms are internationally recognized and thus help to prevent confusion in terms of foreign trade contracts, by helping sellers and buyers understand their obligations in any transaction. Examples of Incoterms include “DAT” (Delivered at Terminal), “DDP” (Delivered Duty Paid) and “CIF” (Cost, Insurance and Freight).

 

http://www.foreign-trade.com/reference/incoterms.cfm