نویسنده: شاول دویل
شبکه سازی خیلی از مردم اشتباه است؛ بر اساس اطلاعات ناقص انجام می شود و اغلب آن را از دیگر مردم به صورت ناقص یاد گرفته اند، یا بر اساس باورها و تفکرات اشتباه این کار را انجام می دهند. بسیاری نیز تمرین کافی در این زمینه نداشته اند. خودم در بسیاری از جلسات شبکه ای شرکت کرده ام و دیده ام که مردم در این کار واقعا بد عمل می کنند. به خاطر همین شش اشتباه اساسی در این زمینه را در ادامه شرح خواهم داد:
۱- مردم مدام این مسئله را به “خودشان” ارتباط می دهند
خب بگذارید اول کار صادق باشم؛ شما برای کسب سلامت یا برای رضای خدا شبکه نمی سازید، شما شبکه می سازید تا چیزی به دست آورید؛ مگر نه؟ شما می خواهید فروشتان بهتر شود؛ فرصت های بهتری پیدا کنید، کسب و کارتان را گسترش دهید، و در کل می خواهید شبکه ارتباطات خود را برای یک سری دستاورد توسعه دهید. همه این ها درست است اما نکته کلیدی این است که در حین شبکه سازی، چه به صورت حضوری و یا مجازی؛ باید طوری عمل کنید که شبکه ارتباطی به شما نداشته باشد. بگذارید صادقانه و واضح بگویم؛ کسانی که با شما شبکه می کنند مایلند بدانند در این کار چه منفعتی برای آنها وجود دارد؛ خوب پس کاری کنید که این ارتباط به آنها مربوط شود. خیلی از اوقات در جلسات مردم دقایقی طولانی با من در مورد خودشان صحبت می کنند، بی آنکه از من بپرسم من چه کار می کنم یا چه چیزی می خواهم.
۲- مردم فقط با رفقای خودشان مراوده میکنند
خیلی از اوقاتی که در جلسات ملی و بزرگ صحبت می کنم از پشت تریبون از همه می پرسم اهالی دالاس کجا نشسته اند؟ اصلا غافلگیر نمی شوم وقتی می بینم همه آنها کنار هم نشسته اند! این برای تقریبا همه گروه ها یکسان است. وقتی شما با همین رفقایتان یکجا کار می کنید چرا پس در جلسات ملی شرکت نیز کنار همان ها می نشینید؟ می دانم که مراوده کردن با رفقایتان برای شما راحتتر است اما این امر کاملا مخالف اساس و هدف اصلی شبکه سازی است.شما همکاران خود را می شناسید و با آنها هم اکنون شبکه کرده اید. هدف شبکه سازی این است که با آدم های جدید ملاقات کنید و با افراد خارج از سازمان خود ارتباط مفید و موثر برقرار کنید.
۳- مردم هیچ برنامه ای ندارند
وقتی از مردمی که به یک جلسه مناسب برای شبکه سازی می روند سوال میکنم برنامه شما چیست مات و مبهوت به من نگاه می کنند! هم گیج شده اند هم نمی دانند من دقیقا چه می خواهم. منظور از یک برنامه و نقشه برای شبکه سازی چیست؟ به نظر من اگر می خواهد هر چیزی را به دست آورید باید از ابتدا بدانید که دقیقا چه می خواهید و روند کار شما چه خواهد بود. برای شبکه سازی باید اهداف و دستاورد تعیین کنید و وقتی به یک رویداد مناسب برای شبکه سازی دعوت می شوید باید برنامه و هدف داشته باشید.
۴- مردم مکالمات “ارتباط آفرین” ندارند
بسیاری از مردم در جلسات شبکه سازی خجالتی و ناتوان به نظر می آیند. خیلی ها هم غیرقابل تحمل یا پر حرف به نظر می رسند. ناپلئون هیل می گوید: ” اولین گام برای این که دیگران شما را دوست داشته باشند این است که شما آنها را دوست بدارید و این را باید در لحن و طنین صدای خود، در لبخند دلنشینی که در حین صحبت با دیگران روی لب دارید و در میل صادقانه برای کمک به دیگران نشان دهید” خیلی از مردم نمی دانند چطور یک مکالمه پر محتوا داشته باشند. هدف از هر مکالمه ای باید با هدف ایجاد یک اتصال و یک ارتباط موفق با دیگران باشد.
۵- مردم نمی دانند چطور وارد یک مکالمه شوند
گرچه این عنوان عجیب به نظر می رسد اما بسیاری از مردم نمی دانند چطور ابتدا وارد عمل شوند. نمی دانند چطور در یک هواپیما یا قطار، در یک نمایشگاه یا در یک جلسه آشنایی چطور به سمت دیگران بروند و با آنها سر صحبت را باز کنند. آنها یا به کسی نزدیک نمی شوند یا در یک گوشه از مراسم می ایستند و یا بدتر از آن به صورت ناخوشایندی وارد مکالمات یک گروه با هم می شوند که این خود یک اشتباه بزرگ است.
۶- مردم نمی دانند چه موقع دست از صحبت بکشند
خیل زیادی از مردم علاقه دارند حرف زدن خودشان در مورد موضوع مورد علاقه خودشان را بشوند “خودشان” . زبانشان خیلی از مغزشان فعال تر است. این افراد از بیماری رنج می برند که من آن را “سندروم خودبزرگ پنداری” می نامیم. اگر به دقت بررسی کنیم می بینیم که یک مرز باریک بین غرور کاذب و اعتماد به نفس وجود دارد. من دوست دارم که شما شبکه سازها همیشه اعتماد به نفس خوبی داشته باشید، خوب حرف بزنید و منسجم به نظر برسید اما نبایید غرور کاذب داشته باشید و متکبر باشید. عموم مردم از افراد مغرور خوششان نمی آید. باید اهداف زیر را در شبکه سازی در نظر بگیرید: ۱) کمتر حرف بزنید. ۲) بیشتر سوال بپرسید. ۳) دیگران را درگیر کنید و با آنها مانوس شوید. به خاطر داشته باشید که باید مکالمه برقرار کنید نه سخنرانی، یک گفت و شنود نه یک قرائت بیانیه.
ترجمه و تلخیص از:
Entrepreneur.com
منبع:
دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
به قلم:
شاول دویل؛ مدیر مجموعه آموزشی New Light
