با ساخت اولين اتومبيل در سال ۱۸۸۶ (توسط دايملر و بنز)، تلاشهاي بشر جهت افزايش تحرك و همچنين دسترسي آسانتر به موقعيتها توسط سيستم حمل و نقل، وارد مرحله جديدي شد. توسعه سيستم حمل و نقل در قرن بيستم ميلادي موجب گسترش شهرها و در نتيجه رشد قابل توجه جمعيت آنها گرديد، بطوريكه تعداد شهرهاي با جمعيت بالاي يك ميليون نفر از حدود ۱۰۰ شهر در سال ۱۹۵۰ ميلادي به حدود ۱۰۰۰ شهر در سال ۲۰۰۰ ميلادي رسيده است.
افزايش جمعيت به همراه رشد فعاليتهاي روزمره، ضمن افزايش تعداد سفرهاي روزانه، با توجه به محدوديت زيرساختهاي حمل و نقل، موجب بروز مشكلات فراواني براي گردانندگان و استفاده‌كنندگان از سيستم گرديده است. به عبارت ديگر حمل و نقل با وجود فراهم ساختن بستر شكوفايي اقتصادي و صرفه‌جويي در زمان، هزينه‌هاي اجتماعي زيادي را نيز بر جامعه تحميل كرده است. از اينرو به منظور رفع مشكلات ياد شده و بهبود عملكرد سيستم حمل و نقل، كشورهاي توسعه يافته ضمن تربيت نيروهاي متخصص در زمينه‌هاي مختلف مرتبط با اين مقوله، انجام مطالعات گسترده را به عنوان راه حل اصلي رفع مشكلات ياد شده در دستور كار خود قرار داده‌اند. رشد روزافزون تحقيقات و مطالعات صورت گرفته در مورد مسائل حمل و نقل در شصت سال اخير و همچنين تعداد متخصصين فعال در اين رشته مؤيد اين ادعا است. در كشور ما ايران، مطالعات مرتبط در زمينه حمل و نقل و ترافيك عموماً از دهه پنجاه هجري شمسي آغاز گرديده است. البته، تعداد اندك متخصصين و عدم توجه لازم به انجام مطالعات، پيش از اجراي طرحها موجب گرديده‌اند تا تحقيقات و مطالعات كافي در زمينه حمل و نقل، صورت نپذيرد. همچنين، شرايط خاص كشور در فاصله سالهاي ۱۳۵۶ تا ۱۳۶۸ نيز موجب كندي اين روند شده است. در حقيقت تا سالهاي ابتدايي پس از پايان جنگ تحميلي، اندك مطالعات صورت گرفته نيز عمدتاً يا توسط مشاوران خارجي انجام شده بودند و يا به عنوان بخشي از مطالعات شهرسازي مدنظر قرار مي‌گرفتند. با وجود اين در بيست سال گذشته با تلاش گروهي از پژوهشگران و متخصصان داخلي، شرح خدمات لازم جهت انجام مطالعات جامع حمل و نقل شهري تدوين و در تعداد قابل توجهي از كلان شهرهاي كشور (شهرهاي با جمعيت بيش از يك ميليون نفر) به اجرا در آمده است. از سوي ديگر براساس تلاشهاي دولت در سالهاي پس از جنگ، جهت رفع مشكلات ترافيكي در شهرهاي متوسط (شهرهاي با جمعيت يكصد هزار نفر تا يك ميليون نفر)، مطالعات ساماندهي حمل و نقل و ترافيك در تعداد قابل ملاحظه‌اي از شهرها انجام شده است. با وجود اين به علت تمركز جمعيت در شهرها و رشد فزاينده تعداد سفرهاي درون و برون شهري و همچنين توسعه صنايع خودروسازي در كشور، مشكلات عديده‌اي گريبانگير حمل و نقل درون شهري و جاده‌اي كشور گرديده است. بنابراين، با توجه به محدوديت منابع در دسترس، بنظر مي‌رسد توجه بيشتر به اجراي طرحهاي مبتني بر مطالعات يكي از نيازهاي اساسي در كشورمان محسوب شود. از اينرو، يك راه براي برخورد كارشناسانه با مسائل حمل و نقل، گسترش فرهنگ تصميم براساس تحقيق و ارتقاي دانش مديران، كارشناسان و دست‌اندركاران حمل و نقل است، مسلماً در تحقق اين امر دانشگاهها و مجامع علمي كشور نقش مهمي را مي‌توانند ايفا نمايند.
منو
